Gerard Peter Kuiper (czyt. „kajper”) urodził się 7 Grudnia 1905r. w Harenkarspel (Holandia).
Był wybitnym amerykańskim astronomem,  który na arenie naukowej zabłysnął jako badacz Układu Słonecznego.
Do jego największych sukcesów można zaliczyć min. odkrycie atmosfery podobnej do ziemskiej na księżycu Saturna - Tytanie (1944), dwutlenku węgla na Marsie (1948), satelitę Urana - Miarndę (1948) oraz Neptuna – Nereidę (1949). 
Ważnym momentem w karierze Gerarda Kuipera było zasugerowanie w 1950 roku istnienia drobnych obiektów za orbitą Neptuna, których źródłem były by min. komety (okrążające Słońce przez mniej niż 200 lata). Jego teoria została potwierdzona 20 lat po jego śmierci, a obszar ten znajdujący się na peryferiach Układu Słonecznego nazywany jest obecnie pasem Kuipera. 
Za swój duży wkład w badania (szczególnie Układu Słonecznego) Kuiper jest często nazywany ojcem nowoczesnej nauki planetarnej.
Mało tego, jako jeden z pierwszych odkrył możliwości podczerwieni w badaniu kosmosu. Owocowała  to wybudowaniem przez NASA (National Aeronautics and Space Administration – amerykańska agencja kosmiczna) w 1975 roku teleskopu bazującego na falach podczerwonych i nazwaniu go jego imieniem.
Na początku lat 60’ XX wieku, Kuiper został szefem zespołu naukowego poświęconego sondzie Ranger (miała ona na celu wykonać zdjęcia powierzchni Księżyca dla programu Apollo).
Był także redaktorem w dwóch pracach encyklopedycznych „The Solar System” (”Układ Słoneczny”, 1953–58) oraz  „Stars and Stellar Systems” („Gwiazdy i systemy gwiezdne”,  1960–68).
Zmarł 24 grudnia 1973 roku w Meksyku w wieku 68 lat.


© Nehtus 2004.