Vikikaynak trwikisource https://tr.wikisource.org/wiki/Anasayfa MediaWiki 1.39.0-wmf.25 first-letter Ortam Özel Tartışma Kullanıcı Kullanıcı mesaj Vikikaynak Vikikaynak tartışma Dosya Dosya tartışma MediaWiki MediaWiki tartışma Şablon Şablon tartışma Yardım Yardım tartışma Kategori Kategori tartışma Kişi Kişi tartışma Portal Portal tartışma Sayfa Sayfa tartışma Dizin Dizin tartışma TimedText TimedText talk Modül Modül tartışma Gadget Gadget talk Gadget definition Gadget definition talk 4 26348 155264 154992 2022-08-20T21:40:18Z YBot 13050 Güncelleme wikitext text/x-wiki {{/begin}} <center> {| class="wikitable" ! # ! Kullanıcı ! Değişiklik sayısı ! Kullanıcı grupları |- | 1 | [[Kullanıcı:Satirdan kahraman|Satirdan kahraman]] | align="center" | 29.515 | hizmetli |- | 2 | [[Kullanıcı:Justinianus|Justinianus]] | align="center" | 9.004 | hizmetli |- | 3 | [[Kullanıcı:Nosferatü|Nosferatü]] | align="center" | 6.939 | |- | 4 | [[Kullanıcı:Kibele|Kibele]] | align="center" | 6.438 | |- | 5 | [[Kullanıcı:Samizambak|Samizambak]] | align="center" | 4.194 | |- | 6 | [[Kullanıcı:Victor Trevor|Victor Trevor]] | align="center" | 3.556 | |- | 7 | [[Kullanıcı:Seksen iki yüz kırk beş|Seksen iki yüz kırk beş]] | align="center" | 2.936 | |- | 8 | [[Kullanıcı:𐰇𐱅𐰚𐰤|𐰇𐱅𐰚𐰤]] | align="center" | 2.791 | |- | 9 | [[Kullanıcı:Iskenderbalas|Iskenderbalas]] | align="center" | 2.670 | |- | 10 | [[Kullanıcı:Egemensen|Egemensen]] | align="center" | 2.553 | |- | 11 | [[Kullanıcı:YBot|YBot]] | align="center" | 2.338 | |- | 12 | [[Kullanıcı:Vikiolog|Vikiolog]] | align="center" | 2.270 | |- | 13 | [[Kullanıcı:Absar|Absar]] | align="center" | 1.838 | |- | 14 | [[Kullanıcı:Suelnur|Suelnur]] | align="center" | 1.737 | |- | 15 | [[Kullanıcı:Selahattin ilhan|Selahattin ilhan]] | align="center" | 1.480 | |- | 16 | [[Kullanıcı:Ahmet Turhan|Ahmet Turhan]] | align="center" | 1.353 | |- | 17 | [[Kullanıcı:Kutsalyolcusu|Kutsalyolcusu]] | align="center" | 1.278 | |- | 18 | [[Kullanıcı:Pinar|Pinar]] | align="center" | 1.034 | |- | 19 | [[Kullanıcı:Kurmanbek|Kurmanbek]] | align="center" | 973 | |- | 20 | [[Kullanıcı:Felecita|Felecita]] | align="center" | 940 | |- | 21 | [[Kullanıcı:Tarih|Tarih]] | align="center" | 929 | |- | 22 | [[Kullanıcı:Elvorix|Elvorix]] | align="center" | 857 | |- | 23 | [[Kullanıcı:Sabri76|Sabri76]] | align="center" | 765 | |- | 24 | [[Kullanıcı:Maderibeyza|Maderibeyza]] | align="center" | 758 | |- | 25 | [[Kullanıcı:3210|3210]] | align="center" | 721 | |- | 26 | [[Kullanıcı:Aybeg|Aybeg]] | align="center" | 580 | |- | 27 | [[Kullanıcı:Osmanlı98|Osmanlı98]] | align="center" | 564 | |- | 28 | [[Kullanıcı:Srhat|Srhat]] | align="center" | 553 | |- | 29 | [[Kullanıcı:Mereyü|Mereyü]] | align="center" | 525 | |- | 30 | [[Kullanıcı:ToprakM|ToprakM]] | align="center" | 519 | arayüz yöneticisi |- | 31 | [[Kullanıcı:Yeni hesap|Yeni hesap]] | align="center" | 482 | |- | 32 | [[Kullanıcı:Oğuzhan|Oğuzhan]] | align="center" | 478 | |- | 33 | [[Kullanıcı:Etrüsk~trwikisource|Etrüsk~trwikisource]] | align="center" | 437 | |- | 34 | [[Kullanıcı:Fuzûlî~trwikisource|Fuzûlî~trwikisource]] | align="center" | 427 | |- | 35 | [[Kullanıcı:Bizim Kafkasya|Bizim Kafkasya]] | align="center" | 427 | |- | 36 | [[Kullanıcı:Rateslines~trwikisource|Rateslines~trwikisource]] | align="center" | 418 | |- | 37 | [[Kullanıcı:Hasan Sami|Hasan Sami]] | align="center" | 407 | |- | 38 | [[Kullanıcı:Dr.Suskun|Dr.Suskun]] | align="center" | 400 | |- | 39 | [[Kullanıcı:Pinarsan83|Pinarsan83]] | align="center" | 384 | |- | 40 | [[Kullanıcı:Pathoschild|Pathoschild]] | align="center" | 381 | |- | 41 | [[Kullanıcı:CandalBot|CandalBot]] | align="center" | 339 | |- | 42 | [[Kullanıcı:Reality006|Reality006]] | align="center" | 338 | |- | 43 | [[Kullanıcı:Aksoy61|Aksoy61]] | align="center" | 327 | |- | 44 | [[Kullanıcı:Vito Genovese|Vito Genovese]] | align="center" | 317 | |- | 45 | [[Kullanıcı:Homonihilis|Homonihilis]] | align="center" | 306 | |- | 46 | [[Kullanıcı:Cekli829|Cekli829]] | align="center" | 301 | |- | 47 | [[Kullanıcı:Magurale|Magurale]] | align="center" | 295 | |- | 48 | [[Kullanıcı:Ömer faruk çakmak|Ömer faruk çakmak]] | align="center" | 283 | |- | 49 | [[Kullanıcı:Uncitoyen|Uncitoyen]] | align="center" | 273 | |- | 50 | [[Kullanıcı:Mustafahoca|Mustafahoca]] | align="center" | 252 | |- | 51 | [[Kullanıcı:Evrifaessa|Evrifaessa]] | align="center" | 246 | |- | 52 | [[Kullanıcı:Mustafa MVC|Mustafa MVC]] | align="center" | 245 | |- | 53 | [[Kullanıcı:Ali Karacan~trwikisource|Ali Karacan~trwikisource]] | align="center" | 240 | |- | 54 | [[Kullanıcı:Oğuz256~trwikisource|Oğuz256~trwikisource]] | align="center" | 236 | |- | 55 | [[Kullanıcı:Koraman~trwikisource|Koraman~trwikisource]] | align="center" | 224 | |- | 56 | [[Kullanıcı:Takabeg|Takabeg]] | align="center" | 221 | |- | 57 | [[Kullanıcı:Demirci74|Demirci74]] | align="center" | 218 | |- | 58 | [[Kullanıcı:Gökhan~trwikisource|Gökhan~trwikisource]] | align="center" | 215 | |- | 59 | [[Kullanıcı:Zohak|Zohak]] | align="center" | 206 | |- | 60 | [[Kullanıcı:Gülşah|Gülşah]] | align="center" | 192 | |- | 61 | [[Kullanıcı:Ugur Basak|Ugur Basak]] | align="center" | 191 | |- | 62 | [[Kullanıcı:NKOzi|NKOzi]] | align="center" | 187 | |- | 63 | [[Kullanıcı:Meryem Yazıcı|Meryem Yazıcı]] | align="center" | 185 | |- | 64 | [[Kullanıcı:Harosman|Harosman]] | align="center" | 185 | |- | 65 | [[Kullanıcı:Saltinbas|Saltinbas]] | align="center" | 183 | |- | 66 | [[Kullanıcı:Alikıroğlu6163|Alikıroğlu6163]] | align="center" | 183 | |- | 67 | [[Kullanıcı:Khodemhuck|Khodemhuck]] | align="center" | 182 | |- | 68 | [[Kullanıcı:Samsen|Samsen]] | align="center" | 176 | |- | 69 | [[Kullanıcı:Noyder~trwikisource|Noyder~trwikisource]] | align="center" | 174 | |- | 70 | [[Kullanıcı:Mezireli61|Mezireli61]] | align="center" | 172 | |- | 71 | [[Kullanıcı:Ahmetaslan~trwikisource|Ahmetaslan~trwikisource]] | align="center" | 172 | |- | 72 | [[Kullanıcı:İsmetaydin~trwikisource|İsmetaydin~trwikisource]] | align="center" | 168 | |- | 73 | [[Kullanıcı:Viki|Viki]] | align="center" | 166 | |- | 74 | [[Kullanıcı:Kuzeyli Adam|Kuzeyli Adam]] | align="center" | 163 | |- | 75 | [[Kullanıcı:Alikıroğlu|Alikıroğlu]] | align="center" | 161 | |- | 76 | [[Kullanıcı:HakanIST|HakanIST]] | align="center" | 154 | |- | 77 | [[Kullanıcı:Hazan|Hazan]] | align="center" | 137 | |- | 78 | [[Kullanıcı:Can|Can]] | align="center" | 137 | |- | 79 | [[Kullanıcı:AhmetÇavuş|AhmetÇavuş]] | align="center" | 121 | |- | 80 | [[Kullanıcı:Recep64|Recep64]] | align="center" | 117 | |- | 81 | [[Kullanıcı:タチコマ robot|タチコマ robot]] | align="center" | 111 | |- | 82 | [[Kullanıcı:Araz Yaquboglu|Araz Yaquboglu]] | align="center" | 109 | |- | 83 | [[Kullanıcı:Vagobot|Vagobot]] | align="center" | 106 | |- | 84 | [[Kullanıcı:Kuzey 75|Kuzey 75]] | align="center" | 103 | |- | 85 | [[Kullanıcı:Oyhan Hasan Bıldırki|Oyhan Hasan Bıldırki]] | align="center" | 102 | |- | 86 | [[Kullanıcı:Neslihan Bilgili|Neslihan Bilgili]] | align="center" | 101 | |- | 87 | [[Kullanıcı:SessizZurna|SessizZurna]] | align="center" | 99 | |- | 88 | [[Kullanıcı:Vikiyazar|Vikiyazar]] | align="center" | 96 | |- | 89 | [[Kullanıcı:Kübra uzuntaş|Kübra uzuntaş]] | align="center" | 95 | |- | 90 | [[Kullanıcı:Rornaof|Rornaof]] | align="center" | 92 | |- | 91 | [[Kullanıcı:Özlem malkoç|Özlem malkoç]] | align="center" | 90 | |- | 92 | [[Kullanıcı:Burak Kara|Burak Kara]] | align="center" | 85 | |- | 93 | [[Kullanıcı:Alpfa|Alpfa]] | align="center" | 77 | |- | 94 | [[Kullanıcı:Dilekisildar|Dilekisildar]] | align="center" | 76 | |- | 95 | [[Kullanıcı:EVula|EVula]] | align="center" | 76 | |- | 96 | [[Kullanıcı:Enba24|Enba24]] | align="center" | 76 | |- | 97 | [[Kullanıcı:Derya sancak|Derya sancak]] | align="center" | 75 | |- | 98 | [[Kullanıcı:Batıkan Bildim|Batıkan Bildim]] | align="center" | 75 | |- | 99 | [[Kullanıcı:Kwamikagami|Kwamikagami]] | align="center" | 74 | |- | 100 | [[Kullanıcı:Ozgur61|Ozgur61]] | align="center" | 73 | |} </center> n8afrpu2kswb617yhmcjtbxfmmlel1l 250 40401 155265 154984 2022-08-21T09:36:23Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>''Hakkımızı Yedirmeyiz!'' Namuslu adam kalmamış bu dünyada iki gözüm. Müslümandır, namazında, orucundadır, hakkımızı yemez diyorduk ama, biz onun hatırını saydıkça o, bizim tepemize bindi. Eh, artık çocuk değiliz, yemiyoruz bu numaraları, değil mi ya?.. Bak, anlatayım sana başından da, bana hak ver. Mektebi bitiremedik. Peder ne kadar gayret ettiyse olmadı işte. Binbaşıydı kendisi... Süvariydi ama, avantanın yolunu bulurdu. Anadolu'yu gezdik, dolaştık, her yerde paşa çocuğu gibi yaşadık. Hangi okulda olsa, imtihana yakın peder, öğretmenlerle bir konuşur, meseleyi yoluna kordu. Askerlikle ilgili olmayan hoca var mı? Neyse efendim, İstanbul'a naklolduk. Güya pedere lütfetmişler... Arada bizim tahsil yandı. Pederin öğretmenlere sözü geçmez oldu. İstanbul'da binbaşıya kim bakar? Paşalar bile ürkütmeden sayılmıyor. Ne demiş hani: “Kim ipler Yalova kaymakamını!” Değil mi ya... İki sene üst üste çaktık. Belgeli olduk. Hususi liseye devam edecektim, peder emekliye ayrıldı. Ertesi sene de sizlere ömür. Bize de Üsküdar'da, Toptaşı'na yakın ahşap bir ev bıraktı. Arkasından hemşire bir bobstil koca buldu, aldı başını gitti. Biz kaldık mı valde ile... Evin masrafı var, bizim giyimimiz var; kahveye çıkıyoruz, birkaç arkadaş saza, pilâja gidecek oluyoruz. Babamın zamanındaki pokerlerden vazgeçtim. Hani kahvede birer çayına tavla bile oynayamaz olduk. Pederin Malatya Şube Reisliği zamanında valdeye aldığı bilezikler, Siirt kilimleri, Avanos halıları birer birer yürüdü. Kocakarı dır dır eder, “Oğlum, bir iş tutmayacak mısın, halimiz ne <center>77</center><noinclude></noinclude> i6qt187uw3wghwj9t58vci31dqn6d6p 250 40402 155266 154985 2022-08-21T09:38:26Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>olacak?” diye. Pistonumuz yok ki, iş tutalım. Hamallık, amelelik edecek değilim ya... Arkası olan arkadaşlar ofise, milli korunma kontrolörlüğüne yapışmışlar, gecede yüz elli papel eziyorlar. Bizim de haysiyetimiz var. Ailemizin şerefine uygun bir yer bulursam girmemezlik eder miyim? İnsan dünyada ne için yaşar? Şerefi için değil mi ya!.. Valdeye meram anlatamadık; baktı benden hayır yok, konuya komşuya asıldı, pederin eski ahbaplarına gitti, günün birinde akşamüzeri eve dönünce baktım, yüzü gülüyor: “Haydi aslan yavrum benim, yüzümü kara çıkarma. Sarıkamış'ta iken babanın taburunda ihtiyat bir doktor teğmeni vardı ya, bak, o tüysüz çocuk, şu bizim arkamızdaki hastaneye röntgen mütehassısı olmuş. Başhekimle de arası iyi imiş, sana hastanede iş verdirecek. Yarın git gör...” dedi. Ben evvela boş verdim, herifi gidip görmedim. Fakat valde arkasını bırakmadı. Kahvede arkadaşlara açınca, onlar da: “Ulan enayi misin? Hastane bu. Anaforu boldur. Kazan kaynayan yerden korkma, beş aile geçindirir. Eczanesi var, ilacı var... Tabii doktorlar gibi olmaz ama, gene de bey gibi yaşarsın!” dediler. Hulasa, uzatmayalım, bu hastaneye ambar kâtibi olarak girdik. Yetmiş lira aylık... Yaza da yeter kışa da... Durmaya hiç gönlüm yoktu. Hele bir idare müdürü vardı ki, barut mu barut... Hastanede başhekim de o, kıç hekim de o, muhasebeci de o, ambarcı da o... Bir elli boyunda, altmışlık, kırçıl sakallı bir adam. Hacı Lütfü Bey diyorlar. Tam dört defa hacca gitmiş. Tanımadığı yok. Vekiller, mebuslar hep dostu. Aksaray'da oturur, bir tramvay, bir vapur, yirmi dakika da yayan yol, saat yedi buçukta hastanededir. Sabah namazına kalktıktan sonra bir daha yatmaz, yola düzülürmüş. Hele sen dokuzu beş dakika geçir de, gör dünyanın kaç bucak olduğunu. Titiz mi titiz. Eline biraz pamuk alıp ispirtoya batırır, karyolaların köşesine bucağına sürer... Hele bir kir, bir pislik görsün, koridorda hemşirelere, hademelere bir ezan okur ki, ölümlük hastalar bile yataktan fırlar. Kendi kendime: “Ulan” dedim, “bu herif bize zor anafor yaptırır. Ayda yetmiş liraya sabahtan akşama kadar defter doldur... Bu benim işim değil...” Bir bahanesini bulup kirişi kırmak niyetindeydim, sade valdenin dırıltısından çekini- <center>78</center><noinclude></noinclude> 8la6hz686es24tzhnr82jpnub9pzegr 250 40403 155267 2022-08-21T09:38:41Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: yordum. Ah birader, bir bilsen, okumaya başladı mı plak değiş- tirmeden altı saat söyler... Yirmi gün filan çalıştım. Vaziyeti kritik ediyordum. Hacı Bey'in bir oğlu kolejde, bir oğlu tıbbiye- deymiş. Eh, onun maaşı da pek yüksek değil... Mal mülk sahi- bine de benzemez. Var bu işte bir dalga ama, nedir acaba? diye beni bir merak sardı. Herif vuruyor da, bize koklatmıyorsa kı- yak doğrusu. Ambar benim üzerimde, defterler benim elim- de... Herif erzak... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>yordum. Ah birader, bir bilsen, okumaya başladı mı plak değiş- tirmeden altı saat söyler... Yirmi gün filan çalıştım. Vaziyeti kritik ediyordum. Hacı Bey'in bir oğlu kolejde, bir oğlu tıbbiye- deymiş. Eh, onun maaşı da pek yüksek değil... Mal mülk sahi- bine de benzemez. Var bu işte bir dalga ama, nedir acaba? diye beni bir merak sardı. Herif vuruyor da, bize koklatmıyorsa kı- yak doğrusu. Ambar benim üzerimde, defterler benim elim- de... Herif erzak tartarken dirhem sektirmiyor. Bu dalganın sır- rına eremedim gitti. Nihayet bir gün kendisi açıldı. Hiç unut- mam, seccadesini sermiş, namaz kılıyordu. Ben de masamda ir- saliye kesiyordum. O bir aralık, hem de namazın ortasında, iki dizi üstünde oturup başını sağına soluna çevirdikten sonra, ba- na baktı: “Evladım, bizim ambar fazlası iki teneke peynirimiz var, değil mi?” diye sordu: “Evet efendim, var.” “Tam iki teneke mi?” “Yakın efendim!” “Ehemmiyeti yok... Ben şimdi yirmi teneke peynir için bir teslim makbuzu keserim, sen Karakaş'a benden selam söyler, on sekiz teneke yüklersin. Aradaki farkı ben yarın uğradığımda alırım. Tabii senin de payın ayrılır.” Sonra yine dalgın dalgın tespih çekmesine devam elti. Ben kendi kendime: “Vay namazına kurban olduğum Hacı Bey vay!” dedim. “Eyi yutturdun bana kendini... Ama bundan sonra hakkımı is- terim...” Hacı Bey bana bir kere açıldıktan sonra, ambar işlerini or- taklaşa yapmaya başladık. Aman iki gözüm, lasavvur edemez- sin herif ne kurt. Dünyanın müfettişleri gelse dalgasını çaka- mazlar. Defterler tamam, tartılar tamam, kayıtlar noksansız. Herif, müfettişler Hamburg usulü bilmezler diye defterleri Hamburg usulü tutuyor. Gel de içinden çık. Ayda birkaç yüz yalnız benim payıma düşmeye başladı. Onun vurduğu hesap- sız... Belki bini de aşar. Çünkü yalnız ambardan değil, her işten para çıkarmasını biliyor. Hiç yoktan inşaat icat eder. Vekâletteki ahbaplarına yazar, çizer, muhakkak tahsisat koparır. Doktora 79<noinclude></noinclude> hivipv0ia44j1nevwaxx1hsv8t5kqyk 155268 155267 2022-08-21T09:40:28Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>yordum. Ah birader, bir bilsen, okumaya başladı mı plak değiştirmeden altı saat söyler... Yirmi gün filan çalıştım. Vaziyeti kritik ediyordum. Hacı Bey'in bir oğlu kolejde, bir oğlu tıbbiyedeymiş. Eh, onun maaşı da pek yüksek değil... Mal mülk sahibine de benzemez. Var bu işte bir dalga ama, nedir acaba? diye beni bir merak sardı. Herif vuruyor da, bize koklatmıyorsa kıyak doğrusu. Ambar benim üzerimde, defterler benim elimde... Herif erzak tartarken dirhem sektirmiyor. Bu dalganın sırrına eremedim gitti. Nihayet bir gün kendisi açıldı. Hiç unutmam, seccadesini sermiş, namaz kılıyordu. Ben de masamda irsaliye kesiyordum. O bir aralık, hem de namazın ortasında, iki dizi üstünde oturup başını sağına soluna çevirdikten sonra, bana baktı: “Evladım, bizim ambar fazlası iki teneke peynirimiz var, değil mi?” diye sordu: “Evet efendim, var.” “Tam iki teneke mi?” “Yakın efendim!” “Ehemmiyeti yok... Ben şimdi yirmi teneke peynir için bir teslim makbuzu keserim, sen Karakaş'a benden selam söyler, on sekiz teneke yüklersin. Aradaki farkı ben yarın uğradığımda alırım. Tabii senin de payın ayrılır.” Sonra yine dalgın dalgın tespih çekmesine devam etti. Ben kendi kendime: “Vay namazına kurban olduğum Hacı Bey vay!” dedim. “Eyi yutturdun bana kendini... Ama bundan sonra hakkımı isterim...” Hacı Bey bana bir kere açıldıktan sonra, ambar işlerini ortaklaşa yapmaya başladık. Aman iki gözüm, tasavvur edemezsin herif ne kurt. Dünyanın müfettişleri gelse dalgasını çakamazlar. Defterler tamam, tartılar tamam, kayıtlar noksansız. Herif, müfettişler Hamburg usulü bilmezler diye defterleri Hamburg usulü tutuyor. Gel de içinden çık. Ayda birkaç yüz yalnız benim payıma düşmeye başladı. Onun vurduğu hesapsız... Belki bini de aşar. Çünkü yalnız ambardan değil, her işten para çıkarmasını biliyor. Hiç yoktan inşaat icat eder. Vekâletteki ahbaplarına yazar, çizer, muhakkak tahsisat koparır. Doktora <center>79</center><noinclude></noinclude> h2yr7kmrf37itfcnhedfcnonbh2ot32 250 40404 155269 2022-08-21T09:40:49Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: gider: “Aman beyefendi!” der. “Sizin bu odaya muhakkak bü- yük bir dolap lazım... Şu köşe pek boş. Derhal yaptıralım... Ben tahsisatı getirtirim!” Hem de getirtir azizim, getirtir... On- dan sonra vurur avantayı... Düşün yahu, iki senede dört defa hastanenin otomobilini boyattı. Üç ayda bir badana... Karyola tamiri... Yatak pamuklarını attırmak... Bunların hepsi para, iki gözüm, para!.. Dalaveresine uyduramayacağı hiçbir iş yok val- lahi. İki... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>gider: “Aman beyefendi!” der. “Sizin bu odaya muhakkak bü- yük bir dolap lazım... Şu köşe pek boş. Derhal yaptıralım... Ben tahsisatı getirtirim!” Hem de getirtir azizim, getirtir... On- dan sonra vurur avantayı... Düşün yahu, iki senede dört defa hastanenin otomobilini boyattı. Üç ayda bir badana... Karyola tamiri... Yatak pamuklarını attırmak... Bunların hepsi para, iki gözüm, para!.. Dalaveresine uyduramayacağı hiçbir iş yok val- lahi. İki ölüyü bir kefenle gömdürür, öteki kefeni evine yollar. Mis gibi İtalyan patiskası. Harpten önce alınmış... Daha neler neler. Bir gün yeni yatak, yorgan yüzleri, hastalara pijama dik- tirmek için, burnu kesik bir kadın getirdi, üstünkörü bir pazar- lıktan sonra, kendisine bir oda açtılar, önüne bir dikiş makinesi koydular. Dört ay çalıştı. Parça hesabıyla iki bin yedi yüz lira aldı. Bizim Hacı Bey de bu burnu kesik karının faturalarını bir gün sektirmez, senetleri kendisi tanzim eder, her kolaylığı gös- terirdi. Neyse, iş bitti... Aradan aylar geçti. Bir gün bir iş için Hacı Bey'in evine uğramıştım, bana kapıyı o burnu kesik karı açmaz mı? Meğer karısıymış. Daha nişanlıyken incir ağacından düşmüş, burnunu çöp tenekesi kesmiş. Doğancılar'daki iki evin hatırı için Hacı Bey gene de almış. Diyeceğim o değil... Herif eline fırsat geçirmiş, vuruyor. Vuracak tabii. Bu dünya menfaat dünyası. Menfaatini düşün- meyen insan olur mu? Eline fırsat geçirip de çalmayan bir kişi göstersene bana!.. Ha? Bir kişi!.. Kör olayım yoktur. Yalnız bi- zim Hacı Bey yoluyla yapıyor. Bu kadar ustası olduktan sonra hakkıdır alimallah... Ama bana kazık oynamamalı... Ambarın bütün mesuliyeti bende... Kendisi müteahhitlerle işi halleder, parayı alır... Bizim payımızı vermeye gelince anamdan emdi- gim sütü burnumdan getirir. Kalabalıkta söyleyemezsin. Oda- da biri varken kulağına fısıldayıp beş lira istesen feryadı basar, it azarlar gibi adamı kovar... Ulan beraber çalışıyoruz işte... Bana dümen yapmaya ne lüzum var, değil mi ya? Hayır karde- şim, adamı kepaze eder billahi. Ancak kenefe gittiği zamanlar peşinden fırlar, apteshane aralığında sıkıştırıp üç beş lira alırım. Müteahhit Karakaş'tan üç yüz mü gelecek? Yüz ellisi benim el- bette... Ne zaman isteyecek olsam: “Daha almadım... Atlatıyor pezevenk!” der, elime beş on lira sıkıştırır... Ben ne alırsam def- BO<noinclude></noinclude> 718lowxkfpr1tut3ltc5edqlzhys7m6 155270 155269 2022-08-21T09:43:01Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>gider: “Aman beyefendi!” der. “Sizin bu odaya muhakkak büyük bir dolap lazım... Şu köşe pek boş. Derhal yaptıralım... Ben tahsisatı getirtirim!” Hem de getirtir azizim, getirtir... Ondan sonra vurur avantayı... Düşün yahu, iki senede dört defa hastanenin otomobilini boyattı. Üç ayda bir badana... Karyola tamiri... Yatak pamuklarını attırmak... Bunların hepsi para, iki gözüm, para!.. Dalaveresine uyduramayacağı hiçbir iş yok vallahi. İki ölüyü bir kefenle gömdürür, öteki kefeni evine yollar. Mis gibi İtalyan patiskası. Harpten önce alınmış... Daha neler neler. Bir gün yeni yatak, yorgan yüzleri, hastalara pijama diktirmek için, burnu kesik bir kadın getirdi, üstünkörü bir pazarlıktan sonra, kendisine bir oda açtılar, önüne bir dikiş makinesi koydular. Dört ay çalıştı. Parça hesabıyla iki bin yedi yüz lira aldı. Bizim Hacı Bey de bu burnu kesik karının faturalarını bir gün sektirmez, senetleri kendisi tanzim eder, her kolaylığı gösterirdi. Neyse, iş bitti... Aradan aylar geçti. Bir gün bir iş için Hacı Bey'in evine uğramıştım, bana kapıyı o burnu kesik karı açmaz mı? Meğer karısıymış. Daha nişanlıyken incir ağacından düşmüş, burnunu çöp tenekesi kesmiş. Doğancılar'daki iki evin hatırı için Hacı Bey gene de almış. Diyeceğim o değil... Herif eline fırsat geçirmiş, vuruyor. Vuracak tabii. Bu dünya menfaat dünyası. Menfaatini düşünmeyen insan olur mu? Eline fırsat geçirip de çalmayan bir kişi göstersene bana!.. Ha? Bir kişi!.. Kör olayım yoktur. Yalnız bizim Hacı Bey yoluyla yapıyor. Bu kadar ustası olduktan sonra hakkıdır alimallah... Ama bana kazık oynamamalı... Ambarın bütün mesuliyeti bende... Kendisi müteahhitlerle işi halleder, parayı alır... Bizim payımızı vermeye gelince anamdan emdiğim sütü burnumdan getirir. Kalabalıkta söyleyemezsin. Odada biri varken kulağına fısıldayıp beş lira istesen feryadı basar, it azarlar gibi adamı kovar... Ulan beraber çalışıyoruz işte... Bana dümen yapmaya ne lüzum var, değil mi ya? Hayır kardeşim, adamı kepaze eder billahi. Ancak kenefe gittiği zamanlar peşinden fırlar, apteshane aralığında sıkıştırıp üç beş lira alırım. Müteahhit Karakaş'tan üç yüz mü gelecek? Yüz ellisi benim elbette... Ne zaman isteyecek olsam: “Daha almadım... Atlatıyor pezevenk!” der, elime beş on lira sıkıştırır... Ben ne alırsam def- <center>80</center><noinclude></noinclude> 6ehor92ej1n8hxe5g0l8byz838k7k0m 250 40405 155271 2022-08-21T09:43:42Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: terime geçiriyorum tabii. Eninde sonunda hesaplaşıyoruz. Fa- kat o zaman da kazık atıyor. Katiyen dairede hesaplaşmaz. İki üç haftada bir, akşam üzeri çıkar, bu küçük meyhaneye geliriz. Bu akşam da öyle yaptık. O açtı defterini, ben açtım defterimi... Karşılaştırdık. “Kaç para istiyorsun evladım?” dedi. “İki yüz mü? Öyle, hakkın var. Herif dört yüz verecekti... Fakat vermedi hergele! Namussuz herifler bunlar! Vallahi vermedi. Bak, evla... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>terime geçiriyorum tabii. Eninde sonunda hesaplaşıyoruz. Fa- kat o zaman da kazık atıyor. Katiyen dairede hesaplaşmaz. İki üç haftada bir, akşam üzeri çıkar, bu küçük meyhaneye geliriz. Bu akşam da öyle yaptık. O açtı defterini, ben açtım defterimi... Karşılaştırdık. “Kaç para istiyorsun evladım?” dedi. “İki yüz mü? Öyle, hakkın var. Herif dört yüz verecekti... Fakat vermedi hergele! Namussuz herifler bunlar! Vallahi vermedi. Bak, evlatlarımın hayrını görmeyeyim, şu ekmek beni çarpsın, üç yüz yirmi lirayı zor kurtardım. Ne yaparsın? Kavga edemem ki... Biz de onun karşısında gebeyiz. Üç yüz yirmi... Yarısı ne eder? Yüz altmış... Sen şimdiye kadar benden ne almıştın? Yüz on beş... Tamam... Şimdi ne istersin? Kırk beş mi? Bak evladım, sen bekâr adam- sın... Bir anan var, kendi evinizde oturuyorsunuz... Ben halbu- ki kira evlerinde sürünüyor, üstelik iki çocuk da okutuyorum... Kolejin seneliği iki bine çıktı... Maksat sırf memlekete hayırlı bir evlat yetiştirmek... Haydi, al şu yirmi beşi de, bu hesabı ka- payalım... Haydi, uzun etme... Sen mert, dürüst bir çocuk- sun... Al bakalım. Bana da müsaade. Bugün cumartesi, çocuk- lar evde beklerler... Ta Aksaray'a gideceğim...” Yerinden fırladığı gibi gitti. Bizim yirmi papel de yandı ta- bii... Hadi, hepsi neyse ama, kapıdan çıkarken: “Hesabı sen görüver, yanımda ufaklık yok!” diye seslen- mesine ne dersin? Tepem attı vallahi. Utanmasam arkasından fırlayacaktım. Hacıdır, hocadır; hürmet, riayet borcumuzdur ama, böyle göz göre de hakkımızı yedirmeyiz, değil mi ya... 1947 81<noinclude></noinclude> qcgc74iqlehyrzb3ln7udfexennq1v1 155272 155271 2022-08-21T09:48:39Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>terime geçiriyorum tabii. Eninde sonunda hesaplaşıyoruz. Fakat o zaman da kazık atıyor. Katiyen dairede hesaplaşmaz. İki üç haftada bir, akşam üzeri çıkar, bu küçük meyhaneye geliriz. Bu akşam da öyle yaptık. O açtı defterini, ben açtım defterimi... Karşılaştırdık. “Kaç para istiyorsun evladım?” dedi. “İki yüz mü? Öyle, hakkın var. Herif dört yüz verecekti... Fakat vermedi hergele! Namussuz herifler bunlar! Vallahi vermedi. Bak, evlatlarımın hayrını görmeyeyim, şu ekmek beni çarpsın, üç yüz yirmi lirayı zor kurtardım. Ne yaparsın? Kavga edemem ki... Biz de onun karşısında gebeyiz. Üç yüz yirmi... Yarısı ne eder? Yüz altmış... Sen şimdiye kadar benden ne almıştın? Yüz on beş... Tamam... Şimdi ne istersin? Kırk beş mi? Bak evladım, sen bekâr adam- sın... Bir anan var, kendi evinizde oturuyorsunuz... Ben halbuki kira evlerinde sürünüyor, üstelik iki çocuk da okutuyorum... Kolejin seneliği iki bine çıktı... Maksat sırf memlekete hayırlı bir evlat yetiştirmek... Haydi, al şu yirmi beşi de, bu hesabı kapayalım... Haydi, uzun etme... Sen mert, dürüst bir çocuksun... Al bakalım. Bana da müsaade. Bugün cumartesi, çocuklar evde beklerler... Ta Aksaray'a gideceğim...” Yerinden fırladığı gibi gitti. Bizim yirmi papel de yandı tabii... Hadi, hepsi neyse ama, kapıdan çıkarken: “Hesabı sen görüver, yanımda ufaklık yok!” diye seslenmesine ne dersin? Tepem attı vallahi. Utanmasam arkasından fırlayacaktım. Hacıdır, hocadır; hürmet, riayet borcumuzdur ama, böyle göz göre de hakkımızı yedirmeyiz, değil mi ya... 1947 <center>81</center><noinclude></noinclude> a1lj7o3k4qq6hlyqj79td0nhyixepn9 250 40406 155273 2022-08-21T09:48:56Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: Cankurtaran Asiye'nin sancıları ikindi vakti başladı, düveni bırakıp he- men eve döndü. Ibrahim akşam karanlığında harmandan gelip öküzleri dama koyarken, evin önünde bir sürü çocuğun toplan- dığını gördü. Damın kapısını örtmeden eve koştu, fakat kadın- lar bırakmadılar. Alçak tavanlı oda, kapının önüne kadar, kö- yün bütün kadınlarıyla dolmuştu. Onu daha dışarda göğüsle- yen Makbule yenge: “Hadi, sen git... Bu erkek işi... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>Cankurtaran Asiye'nin sancıları ikindi vakti başladı, düveni bırakıp he- men eve döndü. Ibrahim akşam karanlığında harmandan gelip öküzleri dama koyarken, evin önünde bir sürü çocuğun toplan- dığını gördü. Damın kapısını örtmeden eve koştu, fakat kadın- lar bırakmadılar. Alçak tavanlı oda, kapının önüne kadar, kö- yün bütün kadınlarıyla dolmuştu. Onu daha dışarda göğüsle- yen Makbule yenge: “Hadi, sen git... Bu erkek işi değil!..” dedi. İbrahim arkası- nı dönüp, kararsız bir halde duraklarken, kadın sözüne devam etti: “Kurtulması kolay olmayacak ellâlem!.. Köprüköy'ün ebe- sine de haber saldık...” İbrahim yüzünü kadına çevirdi; ihtiyarın gözlerinin içine baktı; bir şey söylemeden bir şeyler sorar gibiydi. Kadın onun ne demek istediğini düşünmeden, kendi ken- dine mırıldandı: “On beş yaşında, parmak kadar kızı kaçırdın, aldın... Alla- hın emriymiş... Amma senesine varmadan gebe komanın sırası mıydı? Hadi sen de var Köprüköy'e de ebeyi al gel... Bizim oğ- lan gitti ama, belki onun sözüyle gelmez.” İbrahim, bu sıkışık dakikada Asiye için kendisine de yapa- cak bir iş düştüğüne memnun, koşar gibi köyden çıktı. Daha Köprüköy'ün harmanlarına varmadan, elindeki değneğini yere vurup tozuta tozuta gelen ihtiyar ebe ile yanında seğirten oğlanı gördü. Bir kabahat işlemiş gibi yüzü kıpkırmızı, gözleri yerde, onların yolunu bekledi. Ebe de onu görmüştü. Yirmi otuz adım 82<noinclude></noinclude> cow7gh7x7ikeajiec04mxnic53j7a32 155274 155273 2022-08-21T09:50:57Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>''Cankurtaran'' Asiye'nin sancıları ikindi vakti başladı, düveni bırakıp hemen eve döndü. İbrahim akşam karanlığında harmandan gelip öküzleri dama koyarken, evin önünde bir sürü çocuğun toplandığını gördü. Damın kapısını örtmeden eve koştu, fakat kadınlar bırakmadılar. Alçak tavanlı oda, kapının önüne kadar, köyün bütün kadınlarıyla dolmuştu. Onu daha dışarda göğüsleyen Makbule yenge: “Hadi, sen git... Bu erkek işi değil!..” dedi. İbrahim arkasını dönüp, kararsız bir halde duraklarken, kadın sözüne devam etti: “Kurtulması kolay olmayacak ellâlem!.. Köprüköy'ün ebesine de haber saldık...” İbrahim yüzünü kadına çevirdi; ihtiyarın gözlerinin içine baktı; bir şey söylemeden bir şeyler sorar gibiydi. Kadın onun ne demek istediğini düşünmeden, kendi kendine mırıldandı: “On beş yaşında, parmak kadar kızı kaçırdın, aldın... Allahın emriymiş... Amma senesine varmadan gebe komanın sırası mıydı? Hadi sen de var Köprüköy'e de ebeyi al gel... Bizim oğlan gitti ama, belki onun sözüyle gelmez.” İbrahim, bu sıkışık dakikada Asiye için kendisine de yapacak bir iş düştüğüne memnun, koşar gibi köyden çıktı. Daha Köprüköy'ün harmanlarına varmadan, elindeki değneğini yere vurup tozuta tozuta gelen ihtiyar ebe ile yanında seğirten oğlanı gördü. Bir kabahat işlemiş gibi yüzü kıpkırmızı, gözleri yerde, onların yolunu bekledi. Ebe de onu görmüştü. Yirmi otuz adım <center>82</center><noinclude></noinclude> scpimofz93tyt9rerwzufzks377x4mk 250 40407 155275 2022-08-21T09:51:09Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>uzaktan, dişsiz ağzını alabildiğine açarak, bir şeyler bağırıp du- Tuyordu. Yaklaşınca sopasıyla İbrahim'in karnına dokundu: “Allahın izniyle hemen alırım... Elimin hafif olduğunu cümle âlem bilir. Anan da seni zor doğurmuştu ama, bak büyü- dün de tosunlar gibi oldun” dedi. Sonra küçük çocuğa döndü: “Koş, tuzlu su hazırlasınlar!” dedi. Ibrahim hiç konuşmadan, kadının biraz ilerisinden yürü- yordu. Yüzü hep kırmızıydı. Daha on dokuzunu bile tamam- lamadığı için, askerliğini bitirip dönen ve köye ilk vardıkları akşam kafayı çekip kavga çıkaran öbür köylü delikanlılarının pişkinliği henüz onda yoktu. Geçen yıl Asiye'yi nasıl kaçırdı- ğına bile şimdi düşündükçe şaşıyordu. Daha çok Asiye ona asılmıştı ama, “karı sözüne uyup bir halt işledim!” dememek için bunu aklma getirmek istemiyordu. Babası, İbrahim kü- çükken rahmetlik olmuş, anası da bir sene evvel ölünce, ken- dini pek yalnız hissetmişti. Üç beş dönüm tarlada birlikte çalı- şacak, bulgur aşını birlikte yiyecek, sabahları ineği sağıp yo- ğurt çalacak biri lazımdı. Tam bu sıralarda komşuları Kara Halillerin öksüzü Asiye de, gelip geçtiğinde ona güler olmuş- tu. İstemeye kalksa, dünyanın masrafı. “Kaçırıvereyim git- sin!” dedi; öyle de yaptı. Bir seneden beri halinden şikâyeti yoktu. Yalnız Asiye'nin böyle tam harman zamanında doğura- cağı tutmamalıydı. Köprüköy'ün ebesi odaya girdikten sonra Asiye'nin çığır- maları büsbütün arttı. Hani nerdeyse harman yerlerinden du- yulacaktı. Kapının dibindeki bir taşa çöküp elinde ebenin kalın sopasıyla yerleri eşeleyen İbrahim, Asiye'nin her bağırışında bir kere sıçrıyor, fakat ne yapacağını bilmediği için, tekrar otu- ruyordu. Hırsından yere eğilip bir taş aldı, etrafında kaynaşan çocuklara fırlattı: “Dağılın şurdan, kahbe enikleri!” diye bağırdı. Vakti iyi hesaplayamıyordu ama, yatsıyı filan çoktan geç- mişti. Asiye'nin epeydir sesi duyulmuyordu. Bir aralık Köprü- köy'ün ebesi, sopası olmadığı için, Makbule yengenin omzuna dayanarak çıktı. İbrahim yerinden fırlayıp onlara doğru bir adım attı. Ebe bu sefer elini onun omzuna dayayarak: “Kurtulamıyor tosunum!” dedi. “Bir türlü kurtulamıyor. 83<noinclude></noinclude> 57yxkwhwgf03hjg4xrsqqeeg448amx1 155276 155275 2022-08-21T09:53:24Z Kibele 281 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>uzaktan, dişsiz ağzını alabildiğine açarak, bir şeyler bağırıp duruyordu. Yaklaşınca sopasıyla İbrahim'in karnına dokundu: “Allahın izniyle hemen alırım... Elimin hafif olduğunu cümle âlem bilir. Anan da seni zor doğurmuştu ama, bak büyüdün de tosunlar gibi oldun” dedi. Sonra küçük çocuğa döndü: “Koş, tuzlu su hazırlasınlar!” dedi. İbrahim hiç konuşmadan, kadının biraz ilerisinden yürüyordu. Yüzü hep kırmızıydı. Daha on dokuzunu bile tamamlamadığı için, askerliğini bitirip dönen ve köye ilk vardıkları akşam kafayı çekip kavga çıkaran öbür köylü delikanlılarının pişkinliği henüz onda yoktu. Geçen yıl Asiye'yi nasıl kaçırdığına bile şimdi düşündükçe şaşıyordu. Daha çok Asiye ona asılmıştı ama, “karı sözüne uyup bir halt işledim!” dememek için bunu aklına getirmek istemiyordu. Babası, İbrahim küçükken rahmetlik olmuş, anası da bir sene evvel ölünce, kendini pek yalnız hissetmişti. Üç beş dönüm tarlada birlikte çalışacak, bulgur aşını birlikte yiyecek, sabahları ineği sağıp yoğurt çalacak biri lazımdı. Tam bu sıralarda komşuları Kara Halillerin öksüzü Asiye de, gelip geçtiğinde ona güler olmuştu. İstemeye kalksa, dünyanın masrafı. “Kaçırıvereyim gitsin!” dedi; öyle de yaptı. Bir seneden beri halinden şikâyeti yoktu. Yalnız Asiye'nin böyle tam harman zamanında doğuracağı tutmamalıydı. Köprüköy'ün ebesi odaya girdikten sonra Asiye'nin çığırmaları büsbütün arttı. Hani nerdeyse harman yerlerinden duyulacaktı. Kapının dibindeki bir taşa çöküp elinde ebenin kalın sopasıyla yerleri eşeleyen İbrahim, Asiye'nin her bağırışında bir kere sıçrıyor, fakat ne yapacağını bilmediği için, tekrar oturuyordu. Hırsından yere eğilip bir taş aldı, etrafında kaynaşan çocuklara fırlattı: “Dağılın şurdan, kahbe enikleri!” diye bağırdı. Vakti iyi hesaplayamıyordu ama, yatsıyı filan çoktan geçmişti. Asiye'nin epeydir sesi duyulmuyordu. Bir aralık Köprüköy'ün ebesi, sopası olmadığı için, Makbule yengenin omzuna dayanarak çıktı. İbrahim yerinden fırlayıp onlara doğru bir adım attı. Ebe bu sefer elini onun omzuna dayayarak: “Kurtulamıyor tosunum!” dedi. “Bir türlü kurtulamıyor. <center>83</center><noinclude></noinclude> 7iwfnvosv37r179btctz9r2wy87uizs 250 40408 155277 2022-08-21T09:53:53Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: Çocuk büyük, kıç küçük. Arabaya koyalım da şehire götür. Baş- ka yolu yok...” dedi. İbrahim yine hiçbir şey düşünmeden, yine kendisine yapa- cak bir iş çıktığından adeta memnun, damdan öküzleri aldı, kağnıya koştu; kadınlar Asiye'yi yatağı ile birlikte getirdiler, yerleştirdiler. İbrahim öküzlere dah demeden önce, her zamanki gibi yü- zü kızarıp önüne bakarak ebeye sordu: “Çocuk öldü mü ki?“ “Yok, Allah esirgesin. Ama... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>Çocuk büyük, kıç küçük. Arabaya koyalım da şehire götür. Baş- ka yolu yok...” dedi. İbrahim yine hiçbir şey düşünmeden, yine kendisine yapa- cak bir iş çıktığından adeta memnun, damdan öküzleri aldı, kağnıya koştu; kadınlar Asiye'yi yatağı ile birlikte getirdiler, yerleştirdiler. İbrahim öküzlere dah demeden önce, her zamanki gibi yü- zü kızarıp önüne bakarak ebeye sordu: “Çocuk öldü mü ki?“ “Yok, Allah esirgesin. Ama ne bileyim, bir Cenabı Hakka malum. Sancılar kesildi, gayrı hakkından doktor gelecek.” Yola düzüldüler. Üç saat kadar gittiler. Şehir göründüğü zaman şafak da sökmeye başlamıştı. Asiye'nin hiç sesi çıkmı- yor, yalnız, biraz çukura kaçan kapkara gözleri, gökyüzünde bir şey arıyormuş gibi fıldır fıldır dönüyordu. Şehrin göbeğinden geçen büyük çayın üzerindeki köprüyü aşıp hastanenin kapısına vardıkları zaman ortalık epeyce ağar- mıştı, fakat sokaklarda kimsecikler yoktu. İbrahim arabayı bir kenara çekti, kapıyı çalmaya cesaret edemediği için, kendiliğin- den açılacağı zamanı bekledi. Yavaş yavaş başka köylü hastalar da sökün etti. Kimi at, kimi eşek üstünde, kimi bir arabaya uzanmış, yanlarında karıları, kocaları, anaları, oğulları, kimi baygın, kimi inlemekte, sokağı doldurdular. Hiç ses çıkarma- dan, hatta kendi aralarında bile konuşmadan beklediler. Kapı açıldığı zaman hep birden içeri sokulmak istediler. İb- rahim de aralarına karıştı, bir saat kadar da doktorun kapısında bekledi. Kimsenin sıra mıra dinlediği yoktu. On beş seneden beri bu hastanenin başhekimi olan kırk beşlik, Tatar yüzlü ope- Tatör, muayene odasının kapısını kendisi aralıyor, dışardakileri gözden geçiriyor, sanki yardımına o anda en çok muhtaç olanı arıyor, sonra eliyle bir işaret edip onu içeri alıyordu. İbrahim'e sıra geldiği zaman dışarda kimse kalmamıştı. Tatar yüzlü ope- ratör yorgun bir halde iskemlesine çökerken: “Senin neyin var oğlum!” diye sordu. Bu hastanenin her türlü hastalığının mütehassısı oydu. Çünkü kadroda başka müstakil hekim yoktu. Ufak ücretler mukabilinde hükümet doktoru dahiliyeye, asker hastanesinden iki mütehassıs kulak 84<noinclude></noinclude> 94bxioxpk7eu9084h0v8lgeqghefz5g 155282 155277 2022-08-21T09:57:38Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>Çocuk büyük, kıç küçük. Arabaya koyalım da şehire götür. Başka yolu yok...” dedi. İbrahim yine hiçbir şey düşünmeden, yine kendisine yapacak bir iş çıktığından adeta memnun, damdan öküzleri aldı, kağnıya koştu; kadınlar Asiye'yi yatağı ile birlikte getirdiler, yerleştirdiler. İbrahim öküzlere dah demeden önce, her zamanki gibi yüzü kızarıp önüne bakarak ebeye sordu: “Çocuk öldü mü ki?“ “Yok, Allah esirgesin. Ama ne bileyim, bir Cenabı Hakka malum. Sancılar kesildi, gayrı hakkından doktor gelecek.” Yola düzüldüler. Üç saat kadar gittiler. Şehir göründüğü zaman şafak da sökmeye başlamıştı. Asiye'nin hiç sesi çıkmıyor, yalnız, biraz çukura kaçan kapkara gözleri, gökyüzünde bir şey arıyormuş gibi fıldır fıldır dönüyordu. Şehrin göbeğinden geçen büyük çayın üzerindeki köprüyü aşıp hastanenin kapısına vardıkları zaman ortalık epeyce ağarmıştı, fakat sokaklarda kimsecikler yoktu. İbrahim arabayı bir kenara çekti, kapıyı çalmaya cesaret edemediği için, kendiliğinden açılacağı zamanı bekledi. Yavaş yavaş başka köylü hastalar da sökün etti. Kimi at, kimi eşek üstünde, kimi bir arabaya uzanmış, yanlarında karıları, kocaları, anaları, oğulları, kimi baygın, kimi inlemekte, sokağı doldurdular. Hiç ses çıkarmadan, hatta kendi aralarında bile konuşmadan beklediler. Kapı açıldığı zaman hep birden içeri sokulmak istediler. İbrahim de aralarına karıştı, bir saat kadar da doktorun kapısında bekledi. Kimsenin sıra mıra dinlediği yoktu. On beş seneden beri bu hastanenin başhekimi olan kırk beşlik, Tatar yüzlü operatör, muayene odasının kapısını kendisi aralıyor, dışardakileri gözden geçiriyor, sanki yardımına o anda en çok muhtaç olanı arıyor, sonra eliyle bir işaret edip onu içeri alıyordu. İbrahim'e sıra geldiği zaman dışarda kimse kalmamıştı. Tatar yüzlü operatör yorgun bir halde iskemlesine çökerken: “Senin neyin var oğlum!” diye sordu. Bu hastanenin her türlü hastalığının mütehassısı oydu. Çünkü kadroda başka müstakil hekim yoktu. Ufak ücretler mukabilinde hükümet doktoru dahiliyeye, asker hastanesinden iki mütehassıs kulak <center>84</center><noinclude></noinclude> e2tn423as96j0ky9ttq2nkxpq3o2su2 250 40409 155278 2022-08-21T09:54:00Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: ve göz hastalıklarına bakıyorlardı ama, ay başından başka gün- lerde keyifleri istediği zaman gelirler, başhekimle merhabalaşıp giderlerdi. Ehemmiyetli bir hasta çıkar da yatırmaya, sonra da her gün viziteye gelmeye mecbur oluruz korkusuyla poliklinik filan yaptıkları yoktu. Her sabah kapının önüne biriken ve bazan sayısı yüze va- ran dertlileri hep başhekim muayene eder, uzun senelerin ve çaresizliklerin verdiği tecrübelere dayanarak her hastalı... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>ve göz hastalıklarına bakıyorlardı ama, ay başından başka gün- lerde keyifleri istediği zaman gelirler, başhekimle merhabalaşıp giderlerdi. Ehemmiyetli bir hasta çıkar da yatırmaya, sonra da her gün viziteye gelmeye mecbur oluruz korkusuyla poliklinik filan yaptıkları yoktu. Her sabah kapının önüne biriken ve bazan sayısı yüze va- ran dertlileri hep başhekim muayene eder, uzun senelerin ve çaresizliklerin verdiği tecrübelere dayanarak her hastalığa deva bulmaya uğraşır, sırasına göre, trahom tedavisinden ebeliğe ka- dar her işi üstüne alırdı. Bekâr olduğu için hastanede yatıyor, bütün gecelerini koğuşları dolaşmak, tıp dergileri okumak ve Almancaya çalışmakla geçiriyordu. Başka doktorlara benzeme- mek, kitaplarda okuduğu, “insanlara hizmet eden” soydan bir hekim olmak, onda bir inat haline gelmişti. Fakat bütün diğer meslektaşlarından bu şekilde ayrılması, kendi hakkında birçok tezvirler yapılmasına sebep olurdu. Bekâr yaşadığı için, dedi- kodu olmasın diye, hastaneye elli yaşından küçük hademe ve hemşire almazdı, fakat bu yüzden şehirde adı oğlancıya çıkarıl- mıştı. Hiçbir hastayı kapıdan çevirmek istemediği için, doktor- lar arasında, bilmediği işlere burnunu sokan gösteriş meraklısı bir ukala diye şöhret almıştı. Hastanenin küçük bir odasında, içkisiz, cıgarasız, pek az bir masrafla yaşar, maaşının bir kısmı- nı yabancı dillerdeki kitap ve dergilere, bir kısmını da hastane tahsisatıyla alınmasına imkân olmayan bazı ilaçlara sarf ederdi. Bu yüzden pintiliği dillere destan edilmiş, hırsızlığı bile söylen- mişti. Bankada seksen, yüz bin lirası olduğu herkesçe muhak- kak sayılırdı. Doktor bütün bunları duyar, en iyi konuştuğu ve işin iç yü- zünü bilen kimseler tarafından bile budala yerine konduğunu bilir, fakat, dediğimiz gibi, garip bir inatla eskisi gibi işine de- vam ederdi. Bütün bunları, büyük bir ideal sahibi olduğundan, yahut insanlar için derin bir sevgi beslediğinden değil, başka türlü olanlara karşı, adeta hastalık halinde, bir tiksinti duydu- ğundan yapıyordu. En çok şefkat gösterdiği hastalarına mu- amele edişinde bile: “Sizin de elinize fırsat geçse ötekiler gibi namussuz olursunuz... Ben bunu pekâlâ biliyorum, fakat ben sizin gibi olmadığım için işte sana karşı da bütün vazifelerimi 85<noinclude></noinclude> nkudy8azmuw1z1hxjcmcjgih18jvdc2 155283 155278 2022-08-21T09:59:36Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>ve göz hastalıklarına bakıyorlardı ama, ay başından başka günlerde keyifleri istediği zaman gelirler, başhekimle merhabalaşıp giderlerdi. Ehemmiyetli bir hasta çıkar da yatırmaya, sonra da her gün viziteye gelmeye mecbur oluruz korkusuyla poliklinik filan yaptıkları yoktu. Her sabah kapının önüne biriken ve bazan sayısı yüze varan dertlileri hep başhekim muayene eder, uzun senelerin ve çaresizliklerin verdiği tecrübelere dayanarak her hastalığa deva bulmaya uğraşır, sırasına göre, trahom tedavisinden ebeliğe kadar her işi üstüne alırdı. Bekâr olduğu için hastanede yatıyor, bütün gecelerini koğuşları dolaşmak, tıp dergileri okumak ve Almancaya çalışmakla geçiriyordu. Başka doktorlara benzememek, kitaplarda okuduğu, “insanlara hizmet eden” soydan bir hekim olmak, onda bir inat haline gelmişti. Fakat bütün diğer meslektaşlarından bu şekilde ayrılması, kendi hakkında birçok tezvirler yapılmasına sebep olurdu. Bekâr yaşadığı için, dedikodu olmasın diye, hastaneye elli yaşından küçük hademe ve hemşire almazdı, fakat bu yüzden şehirde adı oğlancıya çıkarılmıştı. Hiçbir hastayı kapıdan çevirmek istemediği için, doktorlar arasında, bilmediği işlere burnunu sokan gösteriş meraklısı bir ukala diye şöhret almıştı. Hastanenin küçük bir odasında, içkisiz, cıgarasız, pek az bir masrafla yaşar, maaşının bir kısmını yabancı dillerdeki kitap ve dergilere, bir kısmını da hastane tahsisatıyla alınmasına imkân olmayan bazı ilaçlara sarf ederdi. Bu yüzden pintiliği dillere destan edilmiş, hırsızlığı bile söylenmişti. Bankada seksen, yüz bin lirası olduğu herkesçe muhakkak sayılırdı. Doktor bütün bunları duyar, en iyi konuştuğu ve işin iç yüzünü bilen kimseler tarafından bile budala yerine konduğunu bilir, fakat, dediğimiz gibi, garip bir inatla eskisi gibi işine devam ederdi. Bütün bunları, büyük bir ideal sahibi olduğundan, yahut insanlar için derin bir sevgi beslediğinden değil, başka türlü olanlara karşı, adeta hastalık halinde, bir tiksinti duyduğundan yapıyordu. En çok şefkat gösterdiği hastalarına muamele edişinde bile: “Sizin de elinize fırsat geçse ötekiler gibi namussuz olursunuz... Ben bunu pekâlâ biliyorum, fakat ben sizin gibi olmadığım için işte sana karşı da bütün vazifelerimi <center>85</center><noinclude></noinclude> 0uliokcl1pizojoibjc9zdvzwhgybvh 250 40410 155279 2022-08-21T09:54:08Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: fazlasıyla yapıyorum!” demek isteyen, insanlara inancını kay- betmiş, acı bir hal vardı. “Senin neyin var, oğlum?” dedikten sonra, çekik gözlerini İbrahim'e dikerek bekledi. Delikanlı: “Bir şeyciğim yok doktor bey... Yalnız bizim aile... doğu- Tamadı da... aşağıya getirdim. Kapıda, arabanın içinde... Oca- ğına düştük...” dedi. Doktor, bacak kemiğinin keskin tarafına bir demirle vurul- muş gibi yerinden fırladı. Korku içinde ona baka... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>fazlasıyla yapıyorum!” demek isteyen, insanlara inancını kay- betmiş, acı bir hal vardı. “Senin neyin var, oğlum?” dedikten sonra, çekik gözlerini İbrahim'e dikerek bekledi. Delikanlı: “Bir şeyciğim yok doktor bey... Yalnız bizim aile... doğu- Tamadı da... aşağıya getirdim. Kapıda, arabanın içinde... Oca- ğına düştük...” dedi. Doktor, bacak kemiğinin keskin tarafına bir demirle vurul- muş gibi yerinden fırladı. Korku içinde ona bakan İbrahim, karşısındakinin köşemsi yüzünün donuk sarı bir renk aldığını gördü. Sesi titreyerek: “Hani ya doktor bey... İki ebe uğraştı... Hem bizim köyün, hem Köprüköy'ün ebesi... Kurtaramadılar... Ondan sonra sana getirdim... Bizi kapından çevirme!” dedi. Doktor kendini toparlamıştı, sarı yüzünde zehir gibi bir gülümsemeyle: “Yazık ki sizi kapımdan çevireceğim, oğlum!” dedi. “Amanın doktor, Asiye aşağıda. Köye varmadan arabada ölür.” “Belki öyle olur. Ama sizi kapımdan çevireceğim.” “Dabanınm altını öpeyim doktor...” Doktorun yüzünden çekilmeyen o zehir gibi gülümseme İbrahim'i büsbütün şaşırtıyordu. “Ne ideyim ben şincik, doktor bey?” “Karını alır, İstasyon Caddesi'ndeki hususi doğumevine götürürsün! Paran varsa çocuğun doğar, yoksa doğumevinin yanındaki arsaya arabanı çekersin. Karın ya bağıra bağıra orda kendiliğinden doğurur, yahut da köye dönerken arabada doğu- rur. Doğuramazsa ölür. Anladın mu?” İbrahim, köylüler arasında adı “Baba” diye anılan hekim sahiden bu mu acaba? diye hayretle karşısındakine baktı. Bunu fark eden doktor: “Ne şaştın?” dedi. “Sana her şeyi dosdoğru söylüyorum. Benim bu hastaneye kadın hastalığı olanları almam yasak edil- di. İyi anladın mı? Ben yalnız operatörüm, kol, bacak keserim. Başka şeyden anlamam!” Bunları söylerken, gergin derili sarı yüzüne hiç yakışma- 86<noinclude></noinclude> 6dpjqewg40hvk9hrbod3x3oi9n3uhbz 155284 155279 2022-08-21T10:01:26Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>fazlasıyla yapıyorum!” demek isteyen, insanlara inancını kaybetmiş, acı bir hal vardı. “Senin neyin var, oğlum?” dedikten sonra, çekik gözlerini İbrahim'e dikerek bekledi. Delikanlı: “Bir şeyciğim yok doktor bey... Yalnız bizim aile... doğuramadı da... aşağıya getirdim. Kapıda, arabanın içinde... Ocağına düştük...” dedi. Doktor, bacak kemiğinin keskin tarafına bir demirle vurulmuş gibi yerinden fırladı. Korku içinde ona bakan İbrahim, karşısındakinin köşemsi yüzünün donuk sarı bir renk aldığını gördü. Sesi titreyerek: “Hani ya doktor bey... İki ebe uğraştı... Hem bizim köyün, hem Köprüköy'ün ebesi... Kurtaramadılar... Ondan sonra sana getirdim... Bizi kapından çevirme!” dedi. Doktor kendini toparlamıştı, sarı yüzünde zehir gibi bir gülümsemeyle: “Yazık ki sizi kapımdan çevireceğim, oğlum!” dedi. “Amanın doktor, Asiye aşağıda. Köye varmadan arabada ölür.” “Belki öyle olur. Ama sizi kapımdan çevireceğim.” “Dabanının altını öpeyim doktor...” Doktorun yüzünden çekilmeyen o zehir gibi gülümseme İbrahim'i büsbütün şaşırtıyordu. “Ne ideyim ben şincik, doktor bey?” “Karını alır, İstasyon Caddesi'ndeki hususi doğumevine götürürsün! Paran varsa çocuğun doğar, yoksa doğumevinin yanındaki arsaya arabanı çekersin. Karın ya bağıra bağıra orda kendiliğinden doğurur, yahut da köye dönerken arabada doğurur. Doğuramazsa ölür. Anladın mu?” İbrahim, köylüler arasında adı “Baba” diye anılan hekim sahiden bu mu acaba? diye hayretle karşısındakine baktı. Bunu fark eden doktor: “Ne şaştın?” dedi. “Sana her şeyi dosdoğru söylüyorum. Benim bu hastaneye kadın hastalığı olanları almam yasak edildi. İyi anladın mı? Ben yalnız operatörüm, kol, bacak keserim. Başka şeyden anlamam!” Bunları söylerken, gergin derili sarı yüzüne hiç yakışma- <center>86</center><noinclude></noinclude> 4cucdizxx4ajev86ofwbh94aylrnifg 250 40411 155280 2022-08-21T09:54:15Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: yan o tebessüm, daha doğrusu o gerilme, dudaklarının kenarı- nı aşağıya doğru çekiyordu. Senelerden beri yüzlerce kadının karnını kesip çocuğunu almıştı. Fakat şimdi, üstüne vazife ol- mayan işlere karıştığı ileri sürülüyor, hastanede kadın hastalık- ları doktoru bulunmadığı halde, ihtisası dışındaki vakalara müdahele ederek halkın canını tehlikeye düşürdüğü iddia edi- liyordu. Şehirde yeni açılan doğumevinin sahibi doktor... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>yan o tebessüm, daha doğrusu o gerilme, dudaklarının kenarı- nı aşağıya doğru çekiyordu. Senelerden beri yüzlerce kadının karnını kesip çocuğunu almıştı. Fakat şimdi, üstüne vazife ol- mayan işlere karıştığı ileri sürülüyor, hastanede kadın hastalık- ları doktoru bulunmadığı halde, ihtisası dışındaki vakalara müdahele ederek halkın canını tehlikeye düşürdüğü iddia edi- liyordu. Şehirde yeni açılan doğumevinin sahibi doktor Mute- na Cankurtaran, vatandaşların sağlığını korumak için bütün bunları valiye söylemiş, dinletemeyince Sağlık Bakanlığı'na bil- dirmiş, ayrıca da, Ankara'da “tay”lı bir yerde başkan olan kay- natasına yazmıştı. Bu kaynata ise, eskiden bilmem nere valisiy- ken yanında sıhhat müdürlüğü etmiş olan sağlık bakanıyla gö- rüşmüş, bakan da halkı bu gibi tehlikelerden esirgemek maksa- dıyla, başhekime bir ihtarda bulunmayı münasip görmüştü. Bunları zihninden geçirirken itidalini bir an kaybetmek üzere olduğuna canı sıkılan doktor: “Yani evladım” dedi, “senin karının derdine derman ola- cak doktorumuz yok. Onun için hastanı al, doğumevine götür. Doktor Mutena Cankurtaran'a rica et, belki az bir para ile işini görür.” Sonra arkasını döndü, pencereden gökyüzüne bakmaya başladı. Fakat İbrahim yakasını bırakmadı: “Sen varsın ya, doktor bey... Bana başkası lazım değil... Kurbanın olayım!” Kendini zor tutan doktor döndü: “İmkânı yok dedim ya, çocuğum!” diye sertçe söylendi, ka- Pıyı hızla vurarak dışarı çıktı, kendi odasına kapandı. İbrahim aralık kapıdan ağır ağır koridora süzüldü. Kendi- sine akıl öğretecek bir insan arar gibi sağa, sola bakındı. Bahçe tarafındaki pencerelerin camlarına vınlaya vınlaya kafalarını çarpan sineklerden başka canlı bir şey göremedi. ... Doktor Mutena Cankurtaran otuz beşlik, sarı kıvırcık saçlı, altın gözlüklü, kibar halli biriydi. Tok ve tatlı bir sesi vardı. Asi- ye'yi sokakta, arabanın üstünde muayene etti, sonra İbrahim'e: 87<noinclude></noinclude> iefh3gin0q25ldccq0mseqc3rp5dmet 155285 155280 2022-08-21T10:03:50Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>yan o tebessüm, daha doğrusu o gerilme, dudaklarının kenarını aşağıya doğru çekiyordu. Senelerden beri yüzlerce kadının karnını kesip çocuğunu almıştı. Fakat şimdi, üstüne vazife olmayan işlere karıştığı ileri sürülüyor, hastanede kadın hastalıkları doktoru bulunmadığı halde, ihtisası dışındaki vakalara müdahele ederek halkın canını tehlikeye düşürdüğü iddia ediliyordu. Şehirde yeni açılan doğumevinin sahibi doktor Mutena Cankurtaran, vatandaşların sağlığını korumak için bütün bunları valiye söylemiş, dinletemeyince Sağlık Bakanlığı'na bildirmiş, ayrıca da, Ankara'da “tay”lı bir yerde başkan olan kaynatasına yazmıştı. Bu kaynata ise, eskiden bilmem nere valisiyken yanında sıhhat müdürlüğü etmiş olan sağlık bakanıyla görüşmüş, bakan da halkı bu gibi tehlikelerden esirgemek maksadıyla, başhekime bir ihtarda bulunmayı münasip görmüştü. Bunları zihninden geçirirken itidalini bir an kaybetmek üzere olduğuna canı sıkılan doktor: “Yani evladım” dedi, “senin karının derdine derman olacak doktorumuz yok. Onun için hastanı al, doğumevine götür. Doktor Mutena Cankurtaran'a rica et, belki az bir para ile işini görür.” Sonra arkasını döndü, pencereden gökyüzüne bakmaya başladı. Fakat İbrahim yakasını bırakmadı: “Sen varsın ya, doktor bey... Bana başkası lazım değil... Kurbanın olayım!” Kendini zor tutan doktor döndü: “İmkânı yok dedim ya, çocuğum!” diye sertçe söylendi, kapıyı hızla vurarak dışarı çıktı, kendi odasına kapandı. İbrahim aralık kapıdan ağır ağır koridora süzüldü. Kendisine akıl öğretecek bir insan arar gibi sağa, sola bakındı. Bahçe tarafındaki pencerelerin camlarına vınlaya vınlaya kafalarını çarpan sineklerden başka canlı bir şey göremedi. <center>***</center> Doktor Mutena Cankurtaran otuz beşlik, sarı kıvırcık saçlı, altın gözlüklü, kibar halli biriydi. Tok ve tatlı bir sesi vardı. Asiye'yi sokakta, arabanın üstünde muayene etti, sonra İbrahim'e: <center>87</center><noinclude></noinclude> 0hzmjuxde2lasknvklfjk4cgbh3esny 250 40412 155281 2022-08-21T09:54:24Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: “Hasta burada kalsın, sen benimle gel!” diyerek içeri girdi. Masanın arkasında, koltuğuna iyice yaslanıp gök gözlerini pen- cereye dikerek hesaplara daldı, sonra: “Dört yüz liraya çocuğunu alırım kardeşim” dedi. “Güç ve mesuliyetli bir ameliyat yapacağım. Bunu her doktor kıvıra- maz. Bak, düşün, taşın, bana cevap getir.” İbrahim şaşırdı. Odadan çıktığı gibi Asiye'nin yanma koş- tu. Öküzlere “dah!” dedi. Tam bu sırada, be... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>“Hasta burada kalsın, sen benimle gel!” diyerek içeri girdi. Masanın arkasında, koltuğuna iyice yaslanıp gök gözlerini pen- cereye dikerek hesaplara daldı, sonra: “Dört yüz liraya çocuğunu alırım kardeşim” dedi. “Güç ve mesuliyetli bir ameliyat yapacağım. Bunu her doktor kıvıra- maz. Bak, düşün, taşın, bana cevap getir.” İbrahim şaşırdı. Odadan çıktığı gibi Asiye'nin yanma koş- tu. Öküzlere “dah!” dedi. Tam bu sırada, belki sancılar yeniden başladığından, belki de geriye dönmenin kendisi için ölüm ol- duğunu anlayarak büyük bir korkuya kapıldığından, Asiye avaz avaz bağırmaya başladı. Yoldan geçenler etraflarına topla- nıyorlardı. İbrahim arabayı çevirip doğumevinin yanındaki ar- saya sürdü, hiçbir şey söylemeden sol öküzü boyunduruktan çıkardı, yularından asıla asıla çarşıya götürdü, yeni handa yüz otuz liraya sattı; nefes nefese doğumevine döndü, Asiye'nin ya- nma bile uğramadan doktorun odasına çıktı, parayı olduğu gi- bi masanın üstüne bırakarak: “Hadi, dabanımn altını öpeyim... Asiye'de bekleyecek hal kalmadı. Çocuğu da bir şey olmadan ne ideceksen et!” dedi. Cankurtaran parayı teker teker saydıktan sonra eliyle itti. “Çocuk musun yahu?.. Yüz otuz liraya sezeryan yapılır mı? Al paranı da bir ebeye git!” “Ebelerden hayır yok, doktor bey... Bir öküz sattım, bu ka- dar verdiler.” Bu aralık arsadaki Asiye'nin bağırışları, doktorun açık pen- ceresinden içeri girdi. İbrahim'in yüzünde bir korku, Cankurta- ran'ın dudaklarında tuhaf bir kıvrıntı belirdi: “Öteki öküzle arabayı da sat, belki dört yüzü tamamlar- sın.” “Ne istersen vireyim doktor. Hepsi senin olsun... Hadi sen Asiye'yi daha çok bağırtma...” “Dur canım... Ya öküzlerle araba dört yüz etmezse?.. Sen bana daha iki yüz yetmiş liralık bir senet imzala bakayım... Ben karını ameliyat ederken sen de gider parayı tedarik eder- sin. Haydi, durma!” Acele bir senet yazdı, İbrahim'e parmak bastırdı. Asiye'yi baygın bir halde ameliyat odasına taşırlarken, İb- 88<noinclude></noinclude> l5gzk4iulxl8em4zffa6r9h2wf6d6s0 155286 155281 2022-08-21T10:10:01Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>“Hasta burada kalsın, sen benimle gel!” diyerek içeri girdi. Masanın arkasında, koltuğuna iyice yaslanıp gök gözlerini pencereye dikerek hesaplara daldı, sonra: “Dört yüz liraya çocuğunu alırım kardeşim” dedi. “Güç ve mesuliyetli bir ameliyat yapacağım. Bunu her doktor kıvıramaz. Bak, düşün, taşın, bana cevap getir.” İbrahim şaşırdı. Odadan çıktığı gibi Asiye'nin yanma koştu. Öküzlere “dah!” dedi. Tam bu sırada, belki sancılar yeniden başladığından, belki de geriye dönmenin kendisi için ölüm olduğunu anlayarak büyük bir korkuya kapıldığından, Asiye avaz avaz bağırmaya başladı. Yoldan geçenler etraflarına toplanıyorlardı. İbrahim arabayı çevirip doğumevinin yanındaki arsaya sürdü, hiçbir şey söylemeden sol öküzü boyunduruktan çıkardı, yularından asıla asıla çarşıya götürdü, yeni handa yüz otuz liraya sattı; nefes nefese doğumevine döndü, Asiye'nin yanına bile uğramadan doktorun odasına çıktı, parayı olduğu gibi masanın üstüne bırakarak: “Hadi, dabanımn altını öpeyim... Asiye'de bekleyecek hal kalmadı. Çocuğu da bir şey olmadan ne ideceksen et!” dedi. Cankurtaran parayı teker teker saydıktan sonra eliyle itti. “Çocuk musun yahu?.. Yüz otuz liraya sezeryan yapılır mı? Al paranı da bir ebeye git!” “Ebelerden hayır yok, doktor bey... Bir öküz sattım, bu kadar verdiler.” Bu aralık arsadaki Asiye'nin bağırışları, doktorun açık penceresinden içeri girdi. İbrahim'in yüzünde bir korku, Cankurtaran'ın dudaklarında tuhaf bir kıvrıntı belirdi: “Öteki öküzle arabayı da sat, belki dört yüzü tamamlarsın.” “Ne istersen vireyim doktor. Hepsi senin olsun... Hadi sen Asiye'yi daha çok bağırtma...” “Dur canım... Ya öküzlerle araba dört yüz etmezse?.. Sen bana daha iki yüz yetmiş liralık bir senet imzala bakayım... Ben karını ameliyat ederken sen de gider parayı tedarik edersin. Haydi, durma!” Acele bir senet yazdı, İbrahim'e parmak bastırdı. Asiye'yi baygın bir halde ameliyat odasına taşırlarken, İb- <center>88</center><noinclude></noinclude> r1ro0cxib9d9xwj2ziif911vljh8nay 250 40413 155287 2022-08-21T10:10:26Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: rahim, tek öküzün sürüdüğü arabayı, üzerindeki yatak, yor- ganla birlikte tekrar yeni hana götürdü. Fakat bu sefer hepsine birden yüz elli liradan fazla veren çıkmadı. Sağ öküz zaten ihti- yar ve zayıftı. Alıcılar şöyle bir sağrısını yoklamaya bile lüzum görmeden: “Kocamış gayrı, yüz kayme bile etmez!” diyorlardı. İbrahim buna da razı oldu. Yüz elli lirayı avucunda sımsıkı tu- tarak doğumevine döndü. Bir hastabakıcı kendisine... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>rahim, tek öküzün sürüdüğü arabayı, üzerindeki yatak, yor- ganla birlikte tekrar yeni hana götürdü. Fakat bu sefer hepsine birden yüz elli liradan fazla veren çıkmadı. Sağ öküz zaten ihti- yar ve zayıftı. Alıcılar şöyle bir sağrısını yoklamaya bile lüzum görmeden: “Kocamış gayrı, yüz kayme bile etmez!” diyorlardı. İbrahim buna da razı oldu. Yüz elli lirayı avucunda sımsıkı tu- tarak doğumevine döndü. Bir hastabakıcı kendisine karısının kurtulduğunu müjdeledi. Doktor onunla koridorda karşılaştı. İbrahim hemen elindeki paraları uzattı: “Fazla etmedi doktor. Hakkını helal et!” “Ne demek o? Burası imaret değil!.. Bak, alın teri döktük. Ameliyat bir saate yakın sürdü, karının da canı kurtuldu.” “Ya çocuk?” “Çocuk ölmüş. Zaten birkaç saat daha müdahale edilme- seydi, annesi de yolcu idi.” “Çocuk ölmüş ha! Erkek miymiş?” “Erkekmiş... Ne olacak?.. Yenisine sağlık. İkiniz de gençsi- niz. Hadi, sen durma, köyüne git, dört yüzü tamamla... Daha yüz yirmi getireceksin!” “Nereden bulayım doktor bey!.. Mümkünü yok.” Mutena Cankurtaran'ın tok ve tatlı sesi birden sertleşti: “Ne demek o? Adam dolandırmaya mı çıktınız? Çok laf is- temem. Beş gün sonra karın taburcudur. Yüz yirmiyi getirir, ka- rını alırsın. Para gelmezse çıkarmam, her fazla kaldığı gün için da ayrıca on beş lira alırım!” İbrahim yüz yirmi lirayı denkleştiremedi. Cankurtaran da kadını sahiden vermedi. Bir hafta sonra tekrar doğumevine ge- len delikanlıya: “Şimdi borcun yüz altmış beş liradır. Yarın yüz seksen, öbür gün yüz doksan beş lira. Parayı getirmedikçe karını ala- mazsın. Haydi, çek arabanı!” diye bağırdı, bir kerecik olsun Asiye'yi görmesine de müsaade etmedi. Asiye'nin analığı, Makbule yenge ile danıştı, gidip kızı zor- la almaya kalktılar, fakat hastabakıcılarla başhemşire bunları kapı dışarı etti, merdivene kadar inen Asiye'yi de, iki tokat vu- rup yatağa yatırdılar, bir daha böyle şeyler olmaması için elbi- selerini alıp kilitlediler. 89<noinclude></noinclude> 7jhsg8evg8jtrjhkm9wgeesrej3f8bf 155292 155287 2022-08-21T10:12:57Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>rahim, tek öküzün sürüdüğü arabayı, üzerindeki yatak, yorganla birlikte tekrar yeni hana götürdü. Fakat bu sefer hepsine birden yüz elli liradan fazla veren çıkmadı. Sağ öküz zaten ihtiyar ve zayıftı. Alıcılar şöyle bir sağrısını yoklamaya bile lüzum görmeden: “Kocamış gayrı, yüz kayme bile etmez!” diyorlardı. İbrahim buna da razı oldu. Yüz elli lirayı avucunda sımsıkı tutarak doğumevine döndü. Bir hastabakıcı kendisine karısının kurtulduğunu müjdeledi. Doktor onunla koridorda karşılaştı. İbrahim hemen elindeki paraları uzattı: “Fazla etmedi doktor. Hakkını helal et!” “Ne demek o? Burası imaret değil!.. Bak, alın teri döktük. Ameliyat bir saate yakın sürdü, karının da canı kurtuldu.” “Ya çocuk?” “Çocuk ölmüş. Zaten birkaç saat daha müdahale edilmeseydi, annesi de yolcu idi.” “Çocuk ölmüş ha! Erkek miymiş?” “Erkekmiş... Ne olacak?.. Yenisine sağlık. İkiniz de gençsiniz. Hadi, sen durma, köyüne git, dört yüzü tamamla... Daha yüz yirmi getireceksin!” “Nereden bulayım doktor bey!.. Mümkünü yok.” Mutena Cankurtaran'ın tok ve tatlı sesi birden sertleşti: “Ne demek o? Adam dolandırmaya mı çıktınız? Çok laf istemem. Beş gün sonra karın taburcudur. Yüz yirmiyi getirir, karını alırsın. Para gelmezse çıkarmam, her fazla kaldığı gün için da ayrıca on beş lira alırım!” İbrahim yüz yirmi lirayı denkleştiremedi. Cankurtaran da kadını sahiden vermedi. Bir hafta sonra tekrar doğumevine gelen delikanlıya: “Şimdi borcun yüz altmış beş liradır. Yarın yüz seksen, öbür gün yüz doksan beş lira. Parayı getirmedikçe karını alamazsın. Haydi, çek arabanı!” diye bağırdı, bir kerecik olsun Asiye'yi görmesine de müsaade etmedi. Asiye'nin analığı, Makbule yenge ile danıştı, gidip kızı zorla almaya kalktılar, fakat hastabakıcılarla başhemşire bunları kapı dışarı etti, merdivene kadar inen Asiye'yi de, iki tokat vurup yatağa yatırdılar, bir daha böyle şeyler olmaması için elbiselerini alıp kilitlediler. <center>89</center><noinclude></noinclude> 7091gbzyno2wv2pgn18vrky2uzob1xr 250 40414 155288 2022-08-21T10:10:33Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: İbrahim, kaldırılması geç kalan harmanı bir gün daha boş- layarak tekrar Cankurtaran'a başvurdu: “Doktor Bey!” dedi. “Bütün ekinimi satsam da kışın aç otursak, gene el bile denkleştiremem... Kurbanın olayım, ver Asiye'yi de gidelim.” “Çok konuşuyorsun. Siz köylüler zaten hepiniz dolandırı- cısınız... Sizin Allah bir dediğinize inanmamalı. İki yüz yirmi beş lira getirmeden karını alamazsın!” “Doktor Bey, çocuk da ölü çıktı... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>İbrahim, kaldırılması geç kalan harmanı bir gün daha boş- layarak tekrar Cankurtaran'a başvurdu: “Doktor Bey!” dedi. “Bütün ekinimi satsam da kışın aç otursak, gene el bile denkleştiremem... Kurbanın olayım, ver Asiye'yi de gidelim.” “Çok konuşuyorsun. Siz köylüler zaten hepiniz dolandırı- cısınız... Sizin Allah bir dediğinize inanmamalı. İki yüz yirmi beş lira getirmeden karını alamazsın!” “Doktor Bey, çocuk da ölü çıktı zaten... Dört yüz lira nesi- ne bunun?” “Elimde senedin var. Fazla yattığı günler için de on beş li- ra... Bu işin yalanı, dolanı yok... Haydi, çek arabanı!” İbrahim yine Asiye'yi göremeden köye döndü. Ameliyattan beri on beş gün kadar geçmişti. Cankurta- ran'ın hiç kimseyi bedavadan beslemeye niyeti yoktu. İbra- him'in para bulup getirebileceğinden de ümidini kesmeye baş- lamıştı. Doğumevinin kadın hademelerinden birine yol verdi, onun yerine Asiye'yi çalıştırmaya başladı. Hâlâ kendini topar- layamamış olan kızcağız, Amerikan bezinden, paçaları bağlı bir donla kısa kollu bir gömlekten başka sırtında hiçbir şey olma- dan, sabahtan akşama kadar yerleri siliyor, çöpleri taşıyor, tü- kürük hokkalarını temizliyordu. Birkaç gün sonra analığı ile Makbule yenge Asiye'yi kaçır- mak için yeni bir teşebbüste bulundular. Doğumevine gidip gü- ya konuşuyormuş gibi yaparak, peştemallarınm altına sakla- dıkları şalvarları Asiye'ye verdiler. Genç kadın apteshane aralı- ğında giyindi, başını örttü, hep beraber çıkarlarken hademeler- den biri işi çaktı, tam sokak kapısında Asiye'nin koluna yapıştı. Bunun üzerine hayli zorlu bir çekişme başladı. İki tarafın ara- sında kalan ve kolları kopasıya zorlanan genç kadın avaz avaz bağırıyordu. Bu sırada yetişen bir hemşire, hemen Asiye'nin başından peştemalını çekti, bunun üzerine ihtiyar kadınlar da- ha fazla zorlamaktan vazgeçip, yüksek sesle ilenerek uzaklaştı- lar. Ertesi gün İbrahim erken erken doğumevine geldi. Dokto- run karşısına dikildi. O zamana kadar kendisinde hiç görülme- yen bir tavırla: go<noinclude></noinclude> n4xi0sv40nrrd16mpnez69g6w9h0fd3 155293 155288 2022-08-21T10:15:27Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>İbrahim, kaldırılması geç kalan harmanı bir gün daha boşlayarak tekrar Cankurtaran'a başvurdu: “Doktor Bey!” dedi. “Bütün ekinimi satsam da kışın aç otursak, gene el bile denkleştiremem... Kurbanın olayım, ver Asiye'yi de gidelim.” “Çok konuşuyorsun. Siz köylüler zaten hepiniz dolandırıcısınız... Sizin Allah bir dediğinize inanmamalı. İki yüz yirmi beş lira getirmeden karını alamazsın!” “Doktor Bey, çocuk da ölü çıktı zaten... Dört yüz lira nesine bunun?” “Elimde senedin var. Fazla yattığı günler için de on beş lira... Bu işin yalanı, dolanı yok... Haydi, çek arabanı!” İbrahim yine Asiye'yi göremeden köye döndü. Ameliyattan beri on beş gün kadar geçmişti. Cankurtaran'ın hiç kimseyi bedavadan beslemeye niyeti yoktu. İbrahim'in para bulup getirebileceğinden de ümidini kesmeye başlamıştı. Doğumevinin kadın hademelerinden birine yol verdi, onun yerine Asiye'yi çalıştırmaya başladı. Hâlâ kendini toparlayamamış olan kızcağız, Amerikan bezinden, paçaları bağlı bir donla kısa kollu bir gömlekten başka sırtında hiçbir şey olmadan, sabahtan akşama kadar yerleri siliyor, çöpleri taşıyor, tükürük hokkalarını temizliyordu. Birkaç gün sonra analığı ile Makbule yenge Asiye'yi kaçırmak için yeni bir teşebbüste bulundular. Doğumevine gidip güya konuşuyormuş gibi yaparak, peştemallarınm altına sakladıkları şalvarları Asiye'ye verdiler. Genç kadın apteshane aralığında giyindi, başını örttü, hep beraber çıkarlarken hademelerden biri işi çaktı, tam sokak kapısında Asiye'nin koluna yapıştı. Bunun üzerine hayli zorlu bir çekişme başladı. İki tarafın arasında kalan ve kolları kopasıya zorlanan genç kadın avaz avaz bağırıyordu. Bu sırada yetişen bir hemşire, hemen Asiye'nin başından peştemalını çekti, bunun üzerine ihtiyar kadınlar daha fazla zorlamaktan vazgeçip, yüksek sesle ilenerek uzaklaştılar. Ertesi gün İbrahim erken erken doğumevine geldi. Doktorun karşısına dikildi. O zamana kadar kendisinde hiç görülmeyen bir tavırla: <center>90</center><noinclude></noinclude> rvl1qt6v6sikc9oyq967zl6gnesslsi 250 40415 155289 2022-08-21T10:10:46Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: “Doktor Bey” dedi, “harmanım yüzüstü kaldı, evim peri- şan oldu. Sen bizim karıyı veriyon mu, vermiyon mu?” Onun bu halinden kuşkulanan, fakat renk vermek isteme- yen Cankurtaran, önündeki bazı kâğıtları karıştırarak, başını kaldırmadan: “İki yüz elli lira getirir, karını alırsın! Fazla istemeyeceğim” dedi. “Yani sen şimdi Asiye'yi vermiyon mu?” Cankurtaran daha yumuşak bir sesle: “Söyledim ya kardeşim, parayı getirmeden... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>“Doktor Bey” dedi, “harmanım yüzüstü kaldı, evim peri- şan oldu. Sen bizim karıyı veriyon mu, vermiyon mu?” Onun bu halinden kuşkulanan, fakat renk vermek isteme- yen Cankurtaran, önündeki bazı kâğıtları karıştırarak, başını kaldırmadan: “İki yüz elli lira getirir, karını alırsın! Fazla istemeyeceğim” dedi. “Yani sen şimdi Asiye'yi vermiyon mu?” Cankurtaran daha yumuşak bir sesle: “Söyledim ya kardeşim, parayı getirmeden veremem!” “Al öyleyse senin olsun. Köyde karı yok değil a! Hayrını gör!” Kapıyı vurduğu gibi çıktı. İki adım ötede, duvarın dibine sinmiş bekleyen Asiye'yi görmeden merdivenlerden indi gitti. *.. Asiye'nin işleri gece yarısına doğru bitti. Apteshaneleri, mutfağı silip temizledikten sonra, koridorun bir köşesinde bir perdeyle ayrılmış küçük aralığa girdi. Yere serili duran yatağı- na uzanarak, kirli, çarşafsız yorganı üstüne çekti. Koridorun sö- nük gece ampulü perdenin içine de loş bir ışık veriyordu... Kapkara gözleri, upkı karnında ölü çocuğu ile gelirken arabada olduğu gibi, fıldır fıldır dönüyor, sanki beyaz tavanda bir şey- ler arıyordu... Birdenbire fırladı. Başucundaki küçük pencereyi açarak aşağıya baktı. Bir buçuk adam boyu vardı. Amerikan bezinden donuyla gömleğinin üstüne bir şey almayı bile düşünmeden, yalınayak, aşağıya, bahçeye atladı... ve o anda dudaklarından fırlamak isteyen feryadı yumruğuyla zor zapt etti. Müthiş bir ağrı, bıçak sokulmuş gibi karnından baldırlarına ve omuzlarına yayılan bir sancı, gözlerini kararttı. Eliyle kasıklarını tutarak yürüdü, sokağa çıktı, ağır ağır köyün yolunu tuttu. Şehrin dı- şında yol, büyük çayın kenarından gidiyordu. Karanlık söğüt- lerin arasından, kıyıdaki otlara sürtüne sürtüne, yılan gibi ses- ler çıkararak akan suların uğultusu, şehirden uzaklaştıkça kuv- vetleniyordu. Hele çayın dönemeç yerlerinde bu uğultular, bir 9ı<noinclude></noinclude> gd2mi4izozomhll5nutokg1jwbetge1 155294 155289 2022-08-21T10:17:17Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>“Doktor Bey” dedi, “harmanım yüzüstü kaldı, evim perişan oldu. Sen bizim karıyı veriyon mu, vermiyon mu?” Onun bu halinden kuşkulanan, fakat renk vermek istemeyen Cankurtaran, önündeki bazı kâğıtları karıştırarak, başını kaldırmadan: “İki yüz elli lira getirir, karını alırsın! Fazla istemeyeceğim” dedi. “Yani sen şimdi Asiye'yi vermiyon mu?” Cankurtaran daha yumuşak bir sesle: “Söyledim ya kardeşim, parayı getirmeden veremem!” “Al öyleyse senin olsun. Köyde karı yok değil a! Hayrını gör!” Kapıyı vurduğu gibi çıktı. İki adım ötede, duvarın dibine sinmiş bekleyen Asiye'yi görmeden merdivenlerden indi gitti. <center>***</center> Asiye'nin işleri gece yarısına doğru bitti. Apteshaneleri, mutfağı silip temizledikten sonra, koridorun bir köşesinde bir perdeyle ayrılmış küçük aralığa girdi. Yere serili duran yatağına uzanarak, kirli, çarşafsız yorganı üstüne çekti. Koridorun sönük gece ampulü perdenin içine de loş bir ışık veriyordu... Kapkara gözleri, tıpkı karnında ölü çocuğu ile gelirken arabada olduğu gibi, fıldır fıldır dönüyor, sanki beyaz tavanda bir şeyler arıyordu... Birdenbire fırladı. Başucundaki küçük pencereyi açarak aşağıya baktı. Bir buçuk adam boyu vardı. Amerikan bezinden donuyla gömleğinin üstüne bir şey almayı bile düşünmeden, yalınayak, aşağıya, bahçeye atladı... ve o anda dudaklarından fırlamak isteyen feryadı yumruğuyla zor zapt etti. Müthiş bir ağrı, bıçak sokulmuş gibi karnından baldırlarına ve omuzlarına yayılan bir sancı, gözlerini kararttı. Eliyle kasıklarını tutarak yürüdü, sokağa çıktı, ağır ağır köyün yolunu tuttu. Şehrin dışında yol, büyük çayın kenarından gidiyordu. Karanlık söğütlerin arasından, kıyıdaki otlara sürtüne sürtüne, yılan gibi sesler çıkararak akan suların uğultusu, şehirden uzaklaştıkça kuvvetleniyordu. Hele çayın dönemeç yerlerinde bu uğultular, bir <center>91</center><noinclude></noinclude> ja53iukx94dkjkpoo4096scmmqhf6sa 250 40416 155290 2022-08-21T10:10:54Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: insan kalabalığının karmakarışık sesleri gibi yükseliyor, alçalı- yordu. Asiye yürüdükçe karnında artan sancıyı elleriyle bastı- rıp boğmaya muvaffak olamayınca iki kat kıvrılıyor, öyle yürü- yor ve çaydan gelen seslere uyarak: “Ya... Köyde karı yok değil a!..” diye mırıldanıyordu. Karnında tuttuğu parmaklarının ara- sından Amerikan bezi donunu ıslatarak sızan ılık, siyah bir yaş- lık bacaklarına doğru süzülüyordu. Bunu fark... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>insan kalabalığının karmakarışık sesleri gibi yükseliyor, alçalı- yordu. Asiye yürüdükçe karnında artan sancıyı elleriyle bastı- rıp boğmaya muvaffak olamayınca iki kat kıvrılıyor, öyle yürü- yor ve çaydan gelen seslere uyarak: “Ya... Köyde karı yok değil a!..” diye mırıldanıyordu. Karnında tuttuğu parmaklarının ara- sından Amerikan bezi donunu ıslatarak sızan ılık, siyah bir yaş- lık bacaklarına doğru süzülüyordu. Bunu fark edince daha hız- landı. Koşar gibi önüne eğilerek ilerliyor, gittikçe yükselen ve sağdaki çayın uğultusuna karışarak söğütlerin tepelerine, sol taraftaki bayırın kayalarına kadar yayılan bir sesle: “Köyde karı yok değil a!..” diye haykırıyordu. Patlayan yarasından sızan kanlar ayaklarını ıslattığı için tabanlarına kumlar yapışıyor ve yerde kara noktalar halinde izler kalıyordu. Köyün kıyısına geldiği zaman, kıvrıla kıvrıla başı dizlerine yaklaşmıştı. Böyle olduğu halde, vahşi bir hayvan gibi: “Köyde karı yok değil a!..” diye bağırışı ortalığı çınlatıyordu. Bu sesi duyanlar evlerinden fırladılar. Yanına vardıkları zaman Asiye yere yuvarlanmış, debeleniyordu. Hemen kucaklayıp götürdü- ler. Fakat sabaha çıkmadı. 1947 92<noinclude></noinclude> pnhnf5j3dmf0iezojlw6788n0s8wum3 155295 155290 2022-08-21T10:18:12Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>insan kalabalığının karmakarışık sesleri gibi yükseliyor, alçalıyordu. Asiye yürüdükçe karnında artan sancıyı elleriyle bastırıp boğmaya muvaffak olamayınca iki kat kıvrılıyor, öyle yürüyor ve çaydan gelen seslere uyarak: “Ya... Köyde karı yok değil a!..” diye mırıldanıyordu. Karnında tuttuğu parmaklarının arasından Amerikan bezi donunu ıslatarak sızan ılık, siyah bir yaşlık bacaklarına doğru süzülüyordu. Bunu fark edince daha hızlandı. Koşar gibi önüne eğilerek ilerliyor, gittikçe yükselen ve sağdaki çayın uğultusuna karışarak söğütlerin tepelerine, sol taraftaki bayırın kayalarına kadar yayılan bir sesle: “Köyde karı yok değil a!..” diye haykırıyordu. Patlayan yarasından sızan kanlar ayaklarını ıslattığı için tabanlarına kumlar yapışıyor ve yerde kara noktalar halinde izler kalıyordu. Köyün kıyısına geldiği zaman, kıvrıla kıvrıla başı dizlerine yaklaşmıştı. Böyle olduğu halde, vahşi bir hayvan gibi: “Köyde karı yok değil a!..” diye bağırışı ortalığı çınlatıyordu. Bu sesi duyanlar evlerinden fırladılar. Yanına vardıkları zaman Asiye yere yuvarlanmış, debeleniyordu. Hemen kucaklayıp götürdüler. Fakat sabaha çıkmadı. 1947 <center>92</center><noinclude></noinclude> pbwk7fbw7sjr9k4omtvhab68kro4150 250 40417 155291 2022-08-21T10:11:02Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: Çirkince Gece yarısını bir saat geçe Alsancak'tan kalkıp Ankara'ya gidecek olan tren için birkaç gün önce bilet almıştım. Nedense aklıma esti, son günü İzmir'de kalıp dolaşmaktansa sabah tre- niyle “Selçuk”a gider, Efesos harabelerini gezer, akşamı ederim; gece yarısı, nasıl olsa oradan geçecek olan Ankara trenine biner, yoluma koyulurum, dedim. Öyle de yaptım. Selçuk'a gelince, çantamı, önünü kebapçılarla üzümcülerin doldurduğu, ist... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>Çirkince Gece yarısını bir saat geçe Alsancak'tan kalkıp Ankara'ya gidecek olan tren için birkaç gün önce bilet almıştım. Nedense aklıma esti, son günü İzmir'de kalıp dolaşmaktansa sabah tre- niyle “Selçuk”a gider, Efesos harabelerini gezer, akşamı ederim; gece yarısı, nasıl olsa oradan geçecek olan Ankara trenine biner, yoluma koyulurum, dedim. Öyle de yaptım. Selçuk'a gelince, çantamı, önünü kebapçılarla üzümcülerin doldurduğu, istasyon kahvesine emanet ederek, hemen yola düzüldüm. Güneş iyice yakmaya başlamadan bu kırk beş daki- kalık yolu almak, ölü şehrin harabelerinde akşama kadar dolaş- mak istiyordum. Fakat daha Erkekler Gymnasium'unun kapı- sındayken içime bir gariplik çöktü. Her İzmir'e gelişimde mu- hakkak bir kere uğradığım bu harabeler, sanki seneden seneye daha harap oluyor, binlerce yıl önce aralarında bazı insanların insanlar gibi yaşadığı mermerler bile, kendilerini asırlarca ör- tüp koruyan anlayışlı toprağın altından çıkarıldıklarına küs- müşçesine, kararıp kirleniyordu. İçinde vücutları ve ruhları gü- zel insanların yetiştirildiği Gymnasium'un mozaikleri, şimdi birbirini kovalayan keçilerin tırnakları altında dağılmaktaydı. Coşkun bayramların, spor oyunlarının kutlandığı Hypodrom'un göbeğine muhacirler tütün ekmişler, kenardaki kuru yapraklı bir çardağın allında sılmadan Litreşerek yatıyorlardı. Sayısı bir zamanlar bin üç yüzü geçen ve bugün elimize ancak elli kadarı gelebilen o harikulade tragedya ve komedyaların oynandığı ti- yatronun geniş ve serin artist gardropları şimdi tek tük gelen »<noinclude></noinclude> 1pru2iax2625p2asm9fz7dg8zaghbbf 155296 155291 2022-08-21T10:20:35Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>''Çirkince'' Gece yarısını bir saat geçe Alsancak'tan kalkıp Ankara'ya gidecek olan tren için birkaç gün önce bilet almıştım. Nedense aklıma esti, son günü İzmir'de kalıp dolaşmaktansa sabah treniyle “Selçuk”a gider, Efesos harabelerini gezer, akşamı ederim; gece yarısı, nasıl olsa oradan geçecek olan Ankara trenine biner, yoluma koyulurum, dedim. Öyle de yaptım. Selçuk'a gelince, çantamı, önünü kebapçılarla üzümcülerin doldurduğu, istasyon kahvesine emanet ederek, hemen yola düzüldüm. Güneş iyice yakmaya başlamadan bu kırk beş dakikalık yolu almak, ölü şehrin harabelerinde akşama kadar dolaşmak istiyordum. Fakat daha Erkekler Gymnasium'unun kapısındayken içime bir gariplik çöktü. Her İzmir'e gelişimde muhakkak bir kere uğradığım bu harabeler, sanki seneden seneye daha harap oluyor, binlerce yıl önce aralarında bazı insanların insanlar gibi yaşadığı mermerler bile, kendilerini asırlarca örtüp koruyan anlayışlı toprağın altından çıkarıldıklarına küsmüşçesine, kararıp kirleniyordu. İçinde vücutları ve ruhları güzel insanların yetiştirildiği Gymnasium'un mozaikleri, şimdi birbirini kovalayan keçilerin tırnakları altında dağılmaktaydı. Coşkun bayramların, spor oyunlarının kutlandığı Hypodrom'un göbeğine muhacirler tütün ekmişler, kenardaki kuru yapraklı bir çardağın allında sıtmadan titreşerek yatıyorlardı. Sayısı bir zamanlar bin üç yüzü geçen ve bugün elimize ancak elli kadarı gelebilen o harikulade tragedya ve komedyaların oynandığı tiyatronun geniş ve serin artist gardropları şimdi tek tük gelen <center>93</center><noinclude></noinclude> nc5td5utdnl79ls2yrbz9e4mb9oay3n