Vikikaynak trwikisource https://tr.wikisource.org/wiki/Anasayfa MediaWiki 1.39.0-wmf.23 first-letter Ortam Özel Tartışma Kullanıcı Kullanıcı mesaj Vikikaynak Vikikaynak tartışma Dosya Dosya tartışma MediaWiki MediaWiki tartışma Şablon Şablon tartışma Yardım Yardım tartışma Kategori Kategori tartışma Kişi Kişi tartışma Portal Portal tartışma Sayfa Sayfa tartışma Dizin Dizin tartışma TimedText TimedText talk Modül Modül tartışma Gadget Gadget talk Gadget definition Gadget definition talk 4 3681 151622 151548 2022-08-09T17:18:11Z AxisAce09 19176 wikitext text/x-wiki {{Deneme tahtası}} [[Kategori:Vikikaynak]] qp6f7abfpzf87vpuy3vxo5tej99g8n4 4 26348 151630 151605 2022-08-09T21:40:10Z YBot 13050 Güncelleme wikitext text/x-wiki {{/begin}} <center> {| class="wikitable" ! # ! Kullanıcı ! Değişiklik sayısı ! Kullanıcı grupları |- | 1 | [[Kullanıcı:Satirdan kahraman|Satirdan kahraman]] | align="center" | 29.511 | hizmetli |- | 2 | [[Kullanıcı:Justinianus|Justinianus]] | align="center" | 8.994 | hizmetli |- | 3 | [[Kullanıcı:Nosferatü|Nosferatü]] | align="center" | 6.939 | |- | 4 | [[Kullanıcı:Kibele|Kibele]] | align="center" | 6.335 | |- | 5 | [[Kullanıcı:Samizambak|Samizambak]] | align="center" | 4.193 | |- | 6 | [[Kullanıcı:Seksen iki yüz kırk beş|Seksen iki yüz kırk beş]] | align="center" | 2.936 | |- | 7 | [[Kullanıcı:𐰇𐱅𐰚𐰤|𐰇𐱅𐰚𐰤]] | align="center" | 2.791 | |- | 8 | [[Kullanıcı:Iskenderbalas|Iskenderbalas]] | align="center" | 2.670 | |- | 9 | [[Kullanıcı:Egemensen|Egemensen]] | align="center" | 2.553 | |- | 10 | [[Kullanıcı:YBot|YBot]] | align="center" | 2.319 | |- | 11 | [[Kullanıcı:Vikiolog|Vikiolog]] | align="center" | 2.270 | |- | 12 | [[Kullanıcı:Absar|Absar]] | align="center" | 1.838 | |- | 13 | [[Kullanıcı:Suelnur|Suelnur]] | align="center" | 1.737 | |- | 14 | [[Kullanıcı:Selahattin ilhan|Selahattin ilhan]] | align="center" | 1.480 | |- | 15 | [[Kullanıcı:Ahmet Turhan|Ahmet Turhan]] | align="center" | 1.353 | |- | 16 | [[Kullanıcı:Kutsalyolcusu|Kutsalyolcusu]] | align="center" | 1.278 | |- | 17 | [[Kullanıcı:Pinar|Pinar]] | align="center" | 1.034 | |- | 18 | [[Kullanıcı:Kurmanbek|Kurmanbek]] | align="center" | 973 | |- | 19 | [[Kullanıcı:Felecita|Felecita]] | align="center" | 940 | |- | 20 | [[Kullanıcı:Tarih|Tarih]] | align="center" | 929 | |- | 21 | [[Kullanıcı:Elvorix|Elvorix]] | align="center" | 857 | |- | 22 | [[Kullanıcı:Sabri76|Sabri76]] | align="center" | 765 | |- | 23 | [[Kullanıcı:Maderibeyza|Maderibeyza]] | align="center" | 758 | |- | 24 | [[Kullanıcı:3210|3210]] | align="center" | 721 | |- | 25 | [[Kullanıcı:Aybeg|Aybeg]] | align="center" | 580 | |- | 26 | [[Kullanıcı:Osmanlı98|Osmanlı98]] | align="center" | 564 | |- | 27 | [[Kullanıcı:Srhat|Srhat]] | align="center" | 553 | |- | 28 | [[Kullanıcı:Mereyü|Mereyü]] | align="center" | 525 | |- | 29 | [[Kullanıcı:ToprakM|ToprakM]] | align="center" | 513 | arayüz yöneticisi |- | 30 | [[Kullanıcı:Yeni hesap|Yeni hesap]] | align="center" | 482 | |- | 31 | [[Kullanıcı:Oğuzhan|Oğuzhan]] | align="center" | 478 | |- | 32 | [[Kullanıcı:Etrüsk~trwikisource|Etrüsk~trwikisource]] | align="center" | 437 | |- | 33 | [[Kullanıcı:Fuzûlî~trwikisource|Fuzûlî~trwikisource]] | align="center" | 427 | |- | 34 | [[Kullanıcı:Bizim Kafkasya|Bizim Kafkasya]] | align="center" | 427 | |- | 35 | [[Kullanıcı:Rateslines~trwikisource|Rateslines~trwikisource]] | align="center" | 418 | |- | 36 | [[Kullanıcı:Hasan Sami|Hasan Sami]] | align="center" | 407 | |- | 37 | [[Kullanıcı:Dr.Suskun|Dr.Suskun]] | align="center" | 400 | |- | 38 | [[Kullanıcı:Pinarsan83|Pinarsan83]] | align="center" | 384 | |- | 39 | [[Kullanıcı:Pathoschild|Pathoschild]] | align="center" | 381 | |- | 40 | [[Kullanıcı:CandalBot|CandalBot]] | align="center" | 339 | |- | 41 | [[Kullanıcı:Reality006|Reality006]] | align="center" | 338 | |- | 42 | [[Kullanıcı:Aksoy61|Aksoy61]] | align="center" | 327 | |- | 43 | [[Kullanıcı:Vito Genovese|Vito Genovese]] | align="center" | 317 | |- | 44 | [[Kullanıcı:Homonihilis|Homonihilis]] | align="center" | 306 | |- | 45 | [[Kullanıcı:Cekli829|Cekli829]] | align="center" | 301 | |- | 46 | [[Kullanıcı:Magurale|Magurale]] | align="center" | 295 | |- | 47 | [[Kullanıcı:Ömer faruk çakmak|Ömer faruk çakmak]] | align="center" | 283 | |- | 48 | [[Kullanıcı:Uncitoyen|Uncitoyen]] | align="center" | 273 | |- | 49 | [[Kullanıcı:Mustafahoca|Mustafahoca]] | align="center" | 252 | |- | 50 | [[Kullanıcı:Evrifaessa|Evrifaessa]] | align="center" | 246 | |- | 51 | [[Kullanıcı:Mustafa MVC|Mustafa MVC]] | align="center" | 244 | |- | 52 | [[Kullanıcı:Ali Karacan~trwikisource|Ali Karacan~trwikisource]] | align="center" | 240 | |- | 53 | [[Kullanıcı:Oğuz256~trwikisource|Oğuz256~trwikisource]] | align="center" | 236 | |- | 54 | [[Kullanıcı:Koraman~trwikisource|Koraman~trwikisource]] | align="center" | 224 | |- | 55 | [[Kullanıcı:Takabeg|Takabeg]] | align="center" | 221 | |- | 56 | [[Kullanıcı:Demirci74|Demirci74]] | align="center" | 218 | |- | 57 | [[Kullanıcı:Gökhan~trwikisource|Gökhan~trwikisource]] | align="center" | 215 | |- | 58 | [[Kullanıcı:Zohak|Zohak]] | align="center" | 206 | |- | 59 | [[Kullanıcı:Gülşah|Gülşah]] | align="center" | 192 | |- | 60 | [[Kullanıcı:Ugur Basak|Ugur Basak]] | align="center" | 191 | |- | 61 | [[Kullanıcı:NKOzi|NKOzi]] | align="center" | 187 | |- | 62 | [[Kullanıcı:Meryem Yazıcı|Meryem Yazıcı]] | align="center" | 185 | |- | 63 | [[Kullanıcı:Harosman|Harosman]] | align="center" | 185 | |- | 64 | [[Kullanıcı:Saltinbas|Saltinbas]] | align="center" | 183 | |- | 65 | [[Kullanıcı:Alikıroğlu6163|Alikıroğlu6163]] | align="center" | 183 | |- | 66 | [[Kullanıcı:Khodemhuck|Khodemhuck]] | align="center" | 182 | |- | 67 | [[Kullanıcı:Samsen|Samsen]] | align="center" | 176 | |- | 68 | [[Kullanıcı:Noyder~trwikisource|Noyder~trwikisource]] | align="center" | 174 | |- | 69 | [[Kullanıcı:Mezireli61|Mezireli61]] | align="center" | 172 | |- | 70 | [[Kullanıcı:Ahmetaslan~trwikisource|Ahmetaslan~trwikisource]] | align="center" | 172 | |- | 71 | [[Kullanıcı:İsmetaydin~trwikisource|İsmetaydin~trwikisource]] | align="center" | 168 | |- | 72 | [[Kullanıcı:Viki|Viki]] | align="center" | 166 | |- | 73 | [[Kullanıcı:Kuzeyli Adam|Kuzeyli Adam]] | align="center" | 163 | |- | 74 | [[Kullanıcı:Alikıroğlu|Alikıroğlu]] | align="center" | 161 | |- | 75 | [[Kullanıcı:HakanIST|HakanIST]] | align="center" | 154 | |- | 76 | [[Kullanıcı:Hazan|Hazan]] | align="center" | 137 | |- | 77 | [[Kullanıcı:Can|Can]] | align="center" | 137 | |- | 78 | [[Kullanıcı:Victor Trevor|Victor Trevor]] | align="center" | 131 | |- | 79 | [[Kullanıcı:AhmetÇavuş|AhmetÇavuş]] | align="center" | 121 | |- | 80 | [[Kullanıcı:Recep64|Recep64]] | align="center" | 117 | |- | 81 | [[Kullanıcı:タチコマ robot|タチコマ robot]] | align="center" | 111 | |- | 82 | [[Kullanıcı:Araz Yaquboglu|Araz Yaquboglu]] | align="center" | 109 | |- | 83 | [[Kullanıcı:Vagobot|Vagobot]] | align="center" | 106 | |- | 84 | [[Kullanıcı:Kuzey 75|Kuzey 75]] | align="center" | 103 | |- | 85 | [[Kullanıcı:Oyhan Hasan Bıldırki|Oyhan Hasan Bıldırki]] | align="center" | 102 | |- | 86 | [[Kullanıcı:Neslihan Bilgili|Neslihan Bilgili]] | align="center" | 101 | |- | 87 | [[Kullanıcı:SessizZurna|SessizZurna]] | align="center" | 99 | |- | 88 | [[Kullanıcı:Vikiyazar|Vikiyazar]] | align="center" | 96 | |- | 89 | [[Kullanıcı:Kübra uzuntaş|Kübra uzuntaş]] | align="center" | 95 | |- | 90 | [[Kullanıcı:Rornaof|Rornaof]] | align="center" | 92 | |- | 91 | [[Kullanıcı:Özlem malkoç|Özlem malkoç]] | align="center" | 90 | |- | 92 | [[Kullanıcı:Burak Kara|Burak Kara]] | align="center" | 85 | |- | 93 | [[Kullanıcı:Alpfa|Alpfa]] | align="center" | 77 | |- | 94 | [[Kullanıcı:Dilekisildar|Dilekisildar]] | align="center" | 76 | |- | 95 | [[Kullanıcı:EVula|EVula]] | align="center" | 76 | |- | 96 | [[Kullanıcı:Enba24|Enba24]] | align="center" | 76 | |- | 97 | [[Kullanıcı:Derya sancak|Derya sancak]] | align="center" | 75 | |- | 98 | [[Kullanıcı:Batıkan Bildim|Batıkan Bildim]] | align="center" | 75 | |- | 99 | [[Kullanıcı:Ozgur61|Ozgur61]] | align="center" | 73 | |- | 100 | [[Kullanıcı:Attila Yakuti|Attila Yakuti]] | align="center" | 73 | |} </center> n5shn59g40eeb6ypipb7acobu79qy1l 250 40336 151606 2022-08-09T12:11:07Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: natkârın ekmeği de işte bu tatlı rüya meraklılarına bağlıydı, yoksa kömür kayığında yüzükoyun yatan yırtık zıpkalı Bartın uşağına değil. Ressam Tevfik Aravurgun alakasız ve bıkkın bakışlarını denizin kırışıksız çalkalanan yeşil yüzünde gezdirirken, tam karşısında, birkaç yüz metre ilerde, beyaz bir gemi gördü. Ar- kaya doğru yatık bacasından hafif dumanlar çıkan ve maden kısımları güneşte sapsarı parlayan bu ince uzun... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>natkârın ekmeği de işte bu tatlı rüya meraklılarına bağlıydı, yoksa kömür kayığında yüzükoyun yatan yırtık zıpkalı Bartın uşağına değil. Ressam Tevfik Aravurgun alakasız ve bıkkın bakışlarını denizin kırışıksız çalkalanan yeşil yüzünde gezdirirken, tam karşısında, birkaç yüz metre ilerde, beyaz bir gemi gördü. Ar- kaya doğru yatık bacasından hafif dumanlar çıkan ve maden kısımları güneşte sapsarı parlayan bu ince uzun gemi, keman- baş provasının zarif bastonunu Saraybumu'na doğru uzatmış, kımıldamadan duruyor, bayrağını Kızkulesi'nin önünde dalga- landırıyor, bu haliyle, gagasını ileri doğru uzatıp kuyruğunu çırparak suların üstünde dinlenen beyaz bir martıya benziyor- du. Ressam gözlerini kırpıştırarak o tarafa doğru baktı, sonra kararını vermiş gibi başını sallayıp sehpasını kurdu, boya kutu- sunu açtı, paletiyle fırçalarını eline aldı, pek öyle acele etme- den, sanki bu işi yarıda bırakacakmış gibi duraklaya duraklaya, beyaz geminin resmini yapmaya başladı. Tepesine doğru yükselen güneş minimini gözlerini kamaş- tırıyor, henüz otuzuna gelmediği halde, esmer derisi, bumbu- ruşuk olan yüzünü büsbütün kırıştırıyordu. Kısacık boyu seh- panın arkasında kayboluyor, ara sıra gemiye bakmak için başı- nı çevirince boynunun derisi kıvrılıp katlanıyordu. Bir saat kadar sonra resmi tamamladı, daha doğrusu, ken- di kendine: “Eh, yeter artık!” diye işi bıraktı. Elinin tersiyle al- nının terlerini silerek bir iki adım geri çekildi. Hiç de fena ol- mamıştı. Günün resim yapmaya en uygunsuz olan bir saatinde çabucak çırpıştırdığı bu tablo bile, onun epeyce kabiliyetli bir sanatkâr olduğunu gösteriyordu. Yaptığı resme baktıkça bunu kendisi de fark eden Tevfik, “Ah, Fransa'da birkaç sene daha kalabilseydim, insan altı ayda ne görür, ne öğrenir ki?” diye zihninden geçirdi, eğilerek takımlarını toplamaya başladı, bu aralık yine kendi kendine söyleniyordu: “İstediğin kadar güzel resim yap... Anlayan, kıymetini bilen olmadıktan sonra...” Bi- vaz durdu, kapalı dudaklarını birer çizgi gibi incelten garip bir gülümseme yüzünün buruşuklarını artırdı, o düşünmeye de- vam etti: “Neyse, buna da şükür... Sekiz sene Anadolu'da orta- mekteplerle öğretmen okullarında resim hocalığı etmekten ana- »<noinclude></noinclude> nmp8ufm7hz9xa1flfgk5eo0bxwv8zk4 151607 151606 2022-08-09T12:16:19Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>natkârın ekmeği de işte bu tatlı rüya meraklılarına bağlıydı, yoksa kömür kayığında yüzükoyun yatan yırtık zıpkalı Bartın uşağına değil. Ressam Tevfik Aravurgun alakasız ve bıkkın bakışlarını denizin kırışıksız çalkalanan yeşil yüzünde gezdirirken, tam karşısında, birkaç yüz metre ilerde, beyaz bir gemi gördü. Arkaya doğru yatık bacasından hafif dumanlar çıkan ve maden kısımları güneşte sapsarı parlayan bu ince uzun gemi, kemanbaş provasının zarif bastonunu Sarayburnu'na doğru uzatmış, kımıldamadan duruyor, bayrağını Kızkulesi'nin önünde dalgalandırıyor, bu haliyle, gagasını ileri doğru uzatıp kuyruğunu çırparak suların üstünde dinlenen beyaz bir martıya benziyordu. Ressam gözlerini kırpıştırarak o tarafa doğru baktı, sonra kararını vermiş gibi başını sallayıp sehpasını kurdu, boya kutusunu açtı, paletiyle fırçalarını eline aldı, pek öyle acele etmeden, sanki bu işi yarıda bırakacakmış gibi duraklaya duraklaya, beyaz geminin resmini yapmaya başladı. Tepesine doğru yükselen güneş minimini gözlerini kamaştırıyor, henüz otuzuna gelmediği halde, esmer derisi, bumburuşuk olan yüzünü büsbütün kırıştırıyordu. Kısacık boyu sehpanın arkasında kayboluyor, ara sıra gemiye bakmak için başını çevirince boynunun derisi kıvrılıp katlanıyordu. Bir saat kadar sonra resmi tamamladı, daha doğrusu, kendi kendine: “Eh, yeter artık!” diye işi bıraktı. Elinin tersiyle alnının terlerini silerek bir iki adım geri çekildi. Hiç de fena olmamıştı. Günün resim yapmaya en uygunsuz olan bir saatinde çabucak çırpıştırdığı bu tablo bile, onun epeyce kabiliyetli bir sanatkâr olduğunu gösteriyordu. Yaptığı resme baktıkça bunu kendisi de fark eden Tevfik, “Ah, Fransa'da birkaç sene daha kalabilseydim, insan altı ayda ne görür, ne öğrenir ki?” diye zihninden geçirdi, eğilerek takımlarını toplamaya başladı, bu aralık yine kendi kendine söyleniyordu: “İstediğin kadar güzel resim yap... Anlayan, kıymetini bilen olmadıktan sonra...” Biraz durdu, kapalı dudaklarını birer çizgi gibi incelten garip bir gülümseme yüzünün buruşuklarını artırdı, o düşünmeye devam etti: “Neyse, buna da şükür... Sekiz sene Anadolu'da ortamekteplerle öğretmen okullarında resim hocalığı etmekten ana- <center>19</center><noinclude></noinclude> 1sekr93s7q1nwtz1m2iqtzff7uv22js 250 40337 151608 2022-08-09T12:16:47Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: mız ağladı, bir yolunu bulup buraya kapağı atmasaydık, daha da ağlayacaktı...” Gözü karşıdaki beyaz gemiye takıldı ve düşünceleri hemen o tarafa kaydı: “Kim bilir hangi gâvurun yatıdır?.. Yaşamasmı biliyor hergeleler... Elbette, dünyada her şey parayla olur, para da onlarda... Sanatın kıymetini de onlar biliyor. Acaba bu ge- minin sahibi ne milletten? Ya İngiliz, ya Amerikalıdır. İngilizse boş ver, pinti oluyor herifler... Ama, Amerikalı ise... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>mız ağladı, bir yolunu bulup buraya kapağı atmasaydık, daha da ağlayacaktı...” Gözü karşıdaki beyaz gemiye takıldı ve düşünceleri hemen o tarafa kaydı: “Kim bilir hangi gâvurun yatıdır?.. Yaşamasmı biliyor hergeleler... Elbette, dünyada her şey parayla olur, para da onlarda... Sanatın kıymetini de onlar biliyor. Acaba bu ge- minin sahibi ne milletten? Ya İngiliz, ya Amerikalıdır. İngilizse boş ver, pinti oluyor herifler... Ama, Amerikalı ise yaşadık...” Tevfik ilerden geçen bir sandala ellerini sallayarak seslendi. Kendisi de farkında olmadan birtakım kararlar vermiş olduğu- nu görünce gülümsedi... Eni iki, boyu üç karış büyüklüğünde- ki bu tabloyu geminin sahibine götürüp lütfen bu hediyeyi ka- bul etmesini isteyince, adam herhalde pek mütehassis olacak, hele ressamın karşıdaki Akademi'nin hocalarından olduğunu öğrenince, muhakkak kesenin ağzını açacaktı. Öyle ya, keyfi için hususi yatla seyahate çıkan zengin bir ecnebi için, gemisi- nin eşsiz İstanbul dekoru içinde yapılmış güzel bir tablosunu salonuna asmaktan ve dostlarına bu resmin yerli bir profesör ta- rafından yapıldığını söylemekten daha zevkli ne olabilirdi? Ya- pacak işleri olmadığı için dünyayı dolaşmaya çıkan aylakçı zenginlerin, memleketlerinin herhangi bir köşeciğinde saklan- mayıp, sahilden her tarafı gezdiklerini ispat etmek ister gibi, her uğradıkları yerden vesika mahiyetinde bazı şeyler tedarik etmek âdetinde olduklarını biliyordu. Ama bu düşüncelere dal- mış bir halde gemiye yaklaşıp bayrağın İngiliz olduğunu gö- rünce, biraz ümitleri kırıldı. Deli gibi para yiyenlerin asıl Ame- rikalılar olduğu malumdu. “Neyse, kalbini sağlam tut Tevfik!” diyerek elinde tablosuyla beyaz geminin merdivenini çıkmaya başladı. Kendisini yukarda genç, güleryüzlü, lacivert elbiseli bi- ri karşıladı, kırk yıllık ahbap gibi ona elini uzatarak, tuhaf bir Fransızca ile: “Buyurun” dedi, “deminden beri size bakıyordum, bizim yata geldiğinizi anladım. Dürbünle bakınca tablonuzu bile gör- düm. Galiba bizim geminin resmini yapmışsınız, öyle değil mi?” Hem konuşuyor, hem de ressamı geminin kırmızı kadife takımlı salonuna götürüyordu. Altı ayda öğrendiği yarım ya- malak Fransızca ile karşısındakinin sözlerinin ancak bir kısmını 20<noinclude></noinclude> qk78wmta24e5iiof7ik4lb1w6j6q78z 151609 151608 2022-08-09T12:20:05Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>mız ağladı, bir yolunu bulup buraya kapağı atmasaydık, daha da ağlayacaktı...” Gözü karşıdaki beyaz gemiye takıldı ve düşünceleri hemen o tarafa kaydı: “Kim bilir hangi gâvurun yatıdır?.. Yaşamasını biliyor hergeleler... Elbette, dünyada her şey parayla olur, para da onlarda... Sanatın kıymetini de onlar biliyor. Acaba bu geminin sahibi ne milletten? Ya İngiliz, ya Amerikalıdır. İngilizse boş ver, pinti oluyor herifler... Ama, Amerikalı ise yaşadık...” Tevfik ilerden geçen bir sandala ellerini sallayarak seslendi. Kendisi de farkında olmadan birtakım kararlar vermiş olduğunu görünce gülümsedi... Eni iki, boyu üç karış büyüklüğündeki bu tabloyu geminin sahibine götürüp lütfen bu hediyeyi kabul etmesini isteyince, adam herhalde pek mütehassis olacak, hele ressamın karşıdaki Akademi'nin hocalarından olduğunu öğrenince, muhakkak kesenin ağzını açacaktı. Öyle ya, keyfi için hususi yatla seyahate çıkan zengin bir ecnebi için, gemisinin eşsiz İstanbul dekoru içinde yapılmış güzel bir tablosunu salonuna asmaktan ve dostlarına bu resmin yerli bir profesör tarafından yapıldığını söylemekten daha zevkli ne olabilirdi? Yapacak işleri olmadığı için dünyayı dolaşmaya çıkan aylakçı zenginlerin, memleketlerinin herhangi bir köşeciğinde saklanmayıp, sahilden her tarafı gezdiklerini ispat etmek ister gibi, her uğradıkları yerden vesika mahiyetinde bazı şeyler tedarik etmek âdetinde olduklarını biliyordu. Ama bu düşüncelere dalmış bir halde gemiye yaklaşıp bayrağın İngiliz olduğunu görünce, biraz ümitleri kırıldı. Deli gibi para yiyenlerin asıl Amerikalılar olduğu malumdu. “Neyse, kalbini sağlam tut Tevfik!” diyerek elinde tablosuyla beyaz geminin merdivenini çıkmaya başladı. Kendisini yukarda genç, güleryüzlü, lacivert elbiseli biri karşıladı, kırk yıllık ahbap gibi ona elini uzatarak, tuhaf bir Fransızca ile: “Buyurun” dedi, “deminden beri size bakıyordum, bizim yata geldiğinizi anladım. Dürbünle bakınca tablonuzu bile gördüm. Galiba bizim geminin resmini yapmışsınız, öyle değil mi?” Hem konuşuyor, hem de ressamı geminin kırmızı kadife takımlı salonuna götürüyordu. Altı ayda öğrendiği yarım yamalak Fransızca ile karşısındakinin sözlerinin ancak bir kısmını <center>20</center><noinclude></noinclude> hrnw129exojmftpdulotbuj9swk2yga 250 40338 151610 2022-08-09T12:20:20Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: anlayabilen Tevfik, buruşuk yüzünde anlayışlı görünmek iste- yen şaşkın bir tebessümle, genç kaptanın arkasından gidiyor- du. Öteki sözüne devam ederek: “Lord Cenapları pek müteessir olacaklar. Gemide bulunup sizi kendileri kabul etmeyi herhalde pek isteyeceklerdi. Sanatı- nızı bizzat takdir etmek fırsatını kaçırdıklarına sahiden çok üzülecekler” diyordu. Ressam Tevfik Aravurgun'un yüreği birdenbire hızlı atma- ya başladı, fena ihtima... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>anlayabilen Tevfik, buruşuk yüzünde anlayışlı görünmek iste- yen şaşkın bir tebessümle, genç kaptanın arkasından gidiyor- du. Öteki sözüne devam ederek: “Lord Cenapları pek müteessir olacaklar. Gemide bulunup sizi kendileri kabul etmeyi herhalde pek isteyeceklerdi. Sanatı- nızı bizzat takdir etmek fırsatını kaçırdıklarına sahiden çok üzülecekler” diyordu. Ressam Tevfik Aravurgun'un yüreği birdenbire hızlı atma- ya başladı, fena ihtimaller zihnini dolduruvermişti. “Hapı yut- tuk!” diye düşünüyordu. “Herifin nezaketine bakılırsa, Lord Cenapları gemide yoklar bahanesiyle atlatılacağız. Ne yaman adamlar yahu... Beni daha uzaktan dürbünle dikiz edip atlat- ma planları hazırlamışlar. Ne yapalım, kısmet.” Bol bol hayaller kurup bunların her zaman boşa çıktığını görmeye alışmış bütün insanlar gibi, ressam Tevfik de kaderine çabuk boyun eğenlerdendi. Bunun için, genç kaptan tabloyu eline alıp takdirkâr bakışlarla uzun uzun seyrettikten sonra: “Ah, ne güzel, ne güzel... Bizimle bir öğle yemeği yemek lüt- funda bulunursunuz, değil mi?” deyince, adeta sevindi, kaç günden beri doğru dürüst bir yemek yemediğini hesaplamaya çalışarak, “Neyse, buna da şükür!” dedi. Hele geminin bol, gü- zel yemekleri ile karnı iyice doyup, biraz fazlaca kaçırdığı tatlı şarabın tesiriyle mahmur, koltuğun arkasına yaslanınca, bu alışverişten memnun bile olmaya başladı. Böyle lüks bir gemi- de bu kadar nazik bir ecnebi ile karşı karşıya ve sindire sindire yenen bu nefis yemek, küçük bir mukavva parçası üzerine bir saatte yapılan bir resme değerdi; imzasının bir İngiliz ordunun yatında dünyayı dolaşması da caba... Genç kaptanla İstanbul'un güzellikleri, resim sanatının in- celikleri üzerinde biraz konuştuktan sonra, -kaptan da pek o kadar iyi Fransızca bilmediği için, gitgide daha kolay anlaşmış- lardı- Tevfik gitmek için doğruldu. Kaptan: “Bir dakika!” diye- rek salondan çıktı, tekrar içeri gelince, yüzü hafif kızararak: “Lord Cenapları hakikaten bedbaht olacaklar, bu centilmence alakanızı kendileri değerlendirmeyi muhakkak çok isterlerdi, kusura bakmayın, benim tarafımdan şunu kabul edin!” dedi ve ressama bir zarf uzattı. Kekeleyerek teşekkür kelimeleri mırıl- 21<noinclude></noinclude> p8ftkgh2twhxrpofxeqrxow7z41w0y7 151611 151610 2022-08-09T12:23:01Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>anlayabilen Tevfik, buruşuk yüzünde anlayışlı görünmek isteyen şaşkın bir tebessümle, genç kaptanın arkasından gidiyordu. Öteki sözüne devam ederek: “Lord Cenapları pek müteessir olacaklar. Gemide bulunup sizi kendileri kabul etmeyi herhalde pek isteyeceklerdi. Sanatınızı bizzat takdir etmek fırsatını kaçırdıklarına sahiden çok üzülecekler” diyordu. Ressam Tevfik Aravurgun'un yüreği birdenbire hızlı atmaya başladı, fena ihtimaller zihnini dolduruvermişti. “Hapı yuttuk!” diye düşünüyordu. “Herifin nezaketine bakılırsa, Lord Cenapları gemide yoklar bahanesiyle atlatılacağız. Ne yaman adamlar yahu... Beni daha uzaktan dürbünle dikiz edip atlatma planları hazırlamışlar. Ne yapalım, kısmet.” Bol bol hayaller kurup bunların her zaman boşa çıktığını görmeye alışmış bütün insanlar gibi, ressam Tevfik de kaderine çabuk boyun eğenlerdendi. Bunun için, genç kaptan tabloyu eline alıp takdirkâr bakışlarla uzun uzun seyrettikten sonra: “Ah, ne güzel, ne güzel... Bizimle bir öğle yemeği yemek lütfunda bulunursunuz, değil mi?” deyince, adeta sevindi, kaç günden beri doğru dürüst bir yemek yemediğini hesaplamaya çalışarak, “Neyse, buna da şükür!” dedi. Hele geminin bol, güzel yemekleri ile karnı iyice doyup, biraz fazlaca kaçırdığı tatlı şarabın tesiriyle mahmur, koltuğun arkasına yaslanınca, bu alışverişten memnun bile olmaya başladı. Böyle lüks bir gemide bu kadar nazik bir ecnebi ile karşı karşıya ve sindire sindire yenen bu nefis yemek, küçük bir mukavva parçası üzerine bir saatte yapılan bir resme değerdi; imzasının bir İngiliz ordunun yatında dünyayı dolaşması da caba... Genç kaptanla İstanbul'un güzellikleri, resim sanatının incelikleri üzerinde biraz konuştuktan sonra, -kaptan da pek o kadar iyi Fransızca bilmediği için, gitgide daha kolay anlaşmışlardı- Tevfik gitmek için doğruldu. Kaptan: “Bir dakika!” diyerek salondan çıktı, tekrar içeri gelince, yüzü hafif kızararak: “Lord Cenapları hakikaten bedbaht olacaklar, bu centilmence alakanızı kendileri değerlendirmeyi muhakkak çok isterlerdi, kusura bakmayın, benim tarafımdan şunu kabul edin!” dedi ve ressama bir zarf uzattı. Kekeleyerek teşekkür kelimeleri mırıl- <center>21</center><noinclude></noinclude> 0i939po91mejplz93d7mfnbezrhcwsj 250 40339 151612 2022-08-09T12:23:13Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: danmaya çalışan Tevfik, kendisini merdiven başına kadar geçi- ren ve karaya dönebilmesi için geminin sandallarından birini veren kaptanın hararetle elini sıktı. Kayıkta elini cebinden çıkarmıyor, parmaklarının arasında hışırdayan zarfı okşuyordu. Bunun içinde ne kadar para bulun- duğunu hemen görmek için yanıp tutuştuğu halde, karşısında kendisine hiç bakmadan hızlı hızlı kürek çeken İngiliz gemici- den utanıyor, sonradan inkisara uğr... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>danmaya çalışan Tevfik, kendisini merdiven başına kadar geçi- ren ve karaya dönebilmesi için geminin sandallarından birini veren kaptanın hararetle elini sıktı. Kayıkta elini cebinden çıkarmıyor, parmaklarının arasında hışırdayan zarfı okşuyordu. Bunun içinde ne kadar para bulun- duğunu hemen görmek için yanıp tutuştuğu halde, karşısında kendisine hiç bakmadan hızlı hızlı kürek çeken İngiliz gemici- den utanıyor, sonradan inkisara uğramamak için de, herhangi bir tahminde bulunmaktan kaçıyordu. Rıhtıma yanaşıp kendini karaya atar atmaz, koşarak binanın köşesini döndü, elleri titre- yerek zarfı çıkardı ve içini boşalttı. Bunlar beş tane irice bank- nottu. Bir hayli evirip çevirdikten, yazıları söktürmeye çalıştık- tan sonra, üzerindeki 5 rakamına bakarak bunların beşer İngiliz lirası olduğuna hükmetti; ama yine de bir anlayanına sormaya karar verdi. i Ressam Tevfik Aravurgun'un yaptığı yat resmi ile buna karşılık aldığı 25 İngiliz lirasının hikâyesi birkaç saat içinde bü- tün Akademi'ye yayıldı, hatta bazı çabuk tesirler göstermekte de gecikmedi. Mesela gencinden yaşlısından üç beş ressam hemen rıhtı- ma inerek aynı beyaz geminin, başka başka yerlerde ve birbir- lerine göstermeden resmini yapmaya koyuldular. Ama daha başlangıçta, bütün ümitleri suya düştü: Ufak bir motör, beyaz gemiye yanaştı, gemi bacasından koyu dumanlar çıkardı, biraz sonra da burnunu Marmara'ya çevirerek aldı başını gitti. Bu günden sonra birçok ressamların rahatı, hatta bazıları- nın uykusu kaçtı. Hepsi beyaz bir yat bekliyorlar, onun güzel bir resmini yapabilmek için yarıp tutuşuyorlardı. Gündüzleri kâh atölyelerinin kocaman pencerelerine yaklaşarak, kâh rıhtı- ma inip güya biraz hava almak, başını dinlemek ister gibi dal- gın dolaşarak hep ufku gözetliyorlar, kendilerine kimsenin bak- madığına emniyet getirince durup ellerini kaşlarının üstüne ko- yuyorlar ve engin denizde kara arayan kaybolmuş gemiciler gi- 22<noinclude></noinclude> 6mo4f5rkn7phnx2910npr50jgfg0u1g 151613 151612 2022-08-09T12:25:07Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>danmaya çalışan Tevfik, kendisini merdiven başına kadar geçiren ve karaya dönebilmesi için geminin sandallarından birini veren kaptanın hararetle elini sıktı. Kayıkta elini cebinden çıkarmıyor, parmaklarının arasında hışırdayan zarfı okşuyordu. Bunun içinde ne kadar para bulunduğunu hemen görmek için yanıp tutuştuğu halde, karşısında kendisine hiç bakmadan hızlı hızlı kürek çeken İngiliz gemiciden utanıyor, sonradan inkisara uğramamak için de, herhangi bir tahminde bulunmaktan kaçıyordu. Rıhtıma yanaşıp kendini karaya atar atmaz, koşarak binanın köşesini döndü, elleri titreyerek zarfı çıkardı ve içini boşalttı. Bunlar beş tane irice banknottu. Bir hayli evirip çevirdikten, yazıları söktürmeye çalıştıktan sonra, üzerindeki 5 rakamına bakarak bunların beşer İngiliz lirası olduğuna hükmetti; ama yine de bir anlayanına sormaya karar verdi. II Ressam Tevfik Aravurgun'un yaptığı yat resmi ile buna karşılık aldığı 25 İngiliz lirasının hikâyesi birkaç saat içinde bütün Akademi'ye yayıldı, hatta bazı çabuk tesirler göstermekte de gecikmedi. Mesela gencinden yaşlısından üç beş ressam hemen rıhtıma inerek aynı beyaz geminin, başka başka yerlerde ve birbirlerine göstermeden resmini yapmaya koyuldular. Ama daha başlangıçta, bütün ümitleri suya düştü: Ufak bir motör, beyaz gemiye yanaştı, gemi bacasından koyu dumanlar çıkardı, biraz sonra da burnunu Marmara'ya çevirerek aldı başını gitti. Bu günden sonra birçok ressamların rahatı, hatta bazılarının uykusu kaçtı. Hepsi beyaz bir yat bekliyorlar, onun güzel bir resmini yapabilmek için yarıp tutuşuyorlardı. Gündüzleri kâh atölyelerinin kocaman pencerelerine yaklaşarak, kâh rıhtıma inip güya biraz hava almak, başını dinlemek ister gibi dalgın dolaşarak hep ufku gözetliyorlar, kendilerine kimsenin bakmadığına emniyet getirince durup ellerini kaşlarının üstüne koyuyorlar ve engin denizde kara arayan kaybolmuş gemiciler gi- <center>22</center><noinclude></noinclude> gmy0dor279zqgxpjjgifm0cx4uyktho 250 40340 151614 2022-08-09T12:25:22Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: bi denizin yüzünde bir şeyler seçmeye çalışıyorlardı. Birçokları rüyalarında her çeşitten beyaz gemiler görüyorlardı. Bunlar, is- ter kocaman yolcu vapuru, ister alçacık taka olsunlar, kaptanları ister bahriyeli kantosuna çıkmış bir kadın, ister Hint racaları gi- bi giyinmiş kara sakallı bir adam kılığında bulunsunlar, neden- se hep beyaz renkteydiler. Ama sahiden beyaz bir gemi İstanbul limanına girmeye tövbe etmiş gibiydi. Haftalar, aylar g... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>bi denizin yüzünde bir şeyler seçmeye çalışıyorlardı. Birçokları rüyalarında her çeşitten beyaz gemiler görüyorlardı. Bunlar, is- ter kocaman yolcu vapuru, ister alçacık taka olsunlar, kaptanları ister bahriyeli kantosuna çıkmış bir kadın, ister Hint racaları gi- bi giyinmiş kara sakallı bir adam kılığında bulunsunlar, neden- se hep beyaz renkteydiler. Ama sahiden beyaz bir gemi İstanbul limanına girmeye tövbe etmiş gibiydi. Haftalar, aylar geçti, yata benzer bir şeyin Marmara'nın, yahut Boğaz'ın mavi suları üze- rinden süzülüp geldiği görülmedi. İkinci Dünya Harbi'nden az önceki sıralarda olduğu için, belki lordlarda pek gezip dolaşma hevesi yoktu. Ama buna rağmen, bazı tuttuğunu koparır, sebat- lı ressamlar ümitlerini kesmiyorlar, günün birinde herhalde be- yaz bir yatın Sarayburnu'nu dönerek Kızkulesi'nin önüne de- mirleyeceğine inanıyorlardı. Beklemekten bıkıp yorulan, o gün bu fırsatı kaçıracak, fakat sabredip ümit kesmeyen kazanacaktı. Ressam Tevfik Aravurgun bu sonunculardandı. Ne olursa olsun sonuna kadar dayanacak ve kendi bulduğu hazineyi kimseye kaptırmayacaktı. Ötekileri en mukaddes haklarına göz diken haydutlar gibi kinli bakışlarla süzüyor, “Hele bir tane gelsin, si- ze zor kaptırırım!” diye kendi kendine söyleniyor, ara sıra da yumuşuyor ve arkadaşlarına gidip bir anlaşma şekli bulmak, mesela, “ilk gelen benim, ikincisi senin, üçüncüsü de filancanın olsun” diyerek hiç olmazsa en tehlikeli birkaç rakiple uyuşmak istiyordu. Ama beyaz bir gemi, bir yat gelmiyor, gelmiyordu. Bir eylül sabahı üç ressam rıhtımda birbirleriyle göz göze gelmekten kaçınarak dolaşıyorlardı. Tevfik bakışlarını bir deni- ze, bir arkadaşlarına kaydırarak çabuk adımlar atıyor, nefsine küfür üstüne küfür yağdırıyordu. “Ne vardı liraları önüne gele- ne gösterecek? Sen İngiliz lirası görmedin de onlar pek mi gör- düler sanki? İşte hiçbirisi kaç paralık banknot olduğunu bile- medi, sen sırrını meydana vurduğunla kaldın...” Tam bu anda üç ressamdan biri, iki defa üst üste sergide mükâfat kazanmış sarışın bir genç, olduğu yerde mıhlanmış gi- bi durup gözlerini ileriye dikerek kendi kendine söylendi: “Ya- ta bak ulan!” Ortalık pek sessiz olduğu için mi, yoksa mırıldandığını sa- nan genç ressam heyecanından bağırıverdiği için mi, bilinmez, 2<noinclude></noinclude> pt6zrzj5ugtcacrlofeduhkcryqx7ty 151615 151614 2022-08-09T12:27:42Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>bi denizin yüzünde bir şeyler seçmeye çalışıyorlardı. Birçokları rüyalarında her çeşitten beyaz gemiler görüyorlardı. Bunlar, ister kocaman yolcu vapuru, ister alçacık taka olsunlar, kaptanları ister bahriyeli kantosuna çıkmış bir kadın, ister Hint racaları gibi giyinmiş kara sakallı bir adam kılığında bulunsunlar, nedense hep beyaz renkteydiler. Ama sahiden beyaz bir gemi İstanbul limanına girmeye tövbe etmiş gibiydi. Haftalar, aylar geçti, yata benzer bir şeyin Marmara'nın, yahut Boğaz'ın mavi suları üzerinden süzülüp geldiği görülmedi. İkinci Dünya Harbi'nden az önceki sıralarda olduğu için, belki lordlarda pek gezip dolaşma hevesi yoktu. Ama buna rağmen, bazı tuttuğunu koparır, sebatlı ressamlar ümitlerini kesmiyorlar, günün birinde herhalde beyaz bir yatın Sarayburnu'nu dönerek Kızkulesi'nin önüne demirleyeceğine inanıyorlardı. Beklemekten bıkıp yorulan, o gün bu fırsatı kaçıracak, fakat sabredip ümit kesmeyen kazanacaktı. Ressam Tevfik Aravurgun bu sonunculardandı. Ne olursa olsun sonuna kadar dayanacak ve kendi bulduğu hazineyi kimseye kaptırmayacaktı. Ötekileri en mukaddes haklarına göz diken haydutlar gibi kinli bakışlarla süzüyor, “Hele bir tane gelsin, size zor kaptırırım!” diye kendi kendine söyleniyor, ara sıra da yumuşuyor ve arkadaşlarına gidip bir anlaşma şekli bulmak, mesela, “ilk gelen benim, ikincisi senin, üçüncüsü de filancanın olsun” diyerek hiç olmazsa en tehlikeli birkaç rakiple uyuşmak istiyordu. Ama beyaz bir gemi, bir yat gelmiyor, gelmiyordu. Bir eylül sabahı üç ressam rıhtımda birbirleriyle göz göze gelmekten kaçınarak dolaşıyorlardı. Tevfik bakışlarını bir denize, bir arkadaşlarına kaydırarak çabuk adımlar atıyor, nefsine küfür üstüne küfür yağdırıyordu. “Ne vardı liraları önüne gelene gösterecek? Sen İngiliz lirası görmedin de onlar pek mi gördüler sanki? İşte hiçbirisi kaç paralık banknot olduğunu bilemedi, sen sırrını meydana vurduğunla kaldın...” Tam bu anda üç ressamdan biri, iki defa üst üste sergide mükâfat kazanmış sarışın bir genç, olduğu yerde mıhlanmış gibi durup gözlerini ileriye dikerek kendi kendine söylendi: “Yata bak ulan!” Ortalık pek sessiz olduğu için mi, yoksa mırıldandığını sanan genç ressam heyecanından bağırıverdiği için mi, bilinmez, <center>23</center><noinclude></noinclude> dkop2rtzc6qeqlpv0bw1gwnhf4ipint 250 40341 151616 2022-08-09T12:28:03Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: bu cümleyi ötekiler de duydular ve taş kesilmiş gibi, oldukları yerde durarak, gözlerini genç ressamın baktığı yere diktiler. Evet, beyaz bir gemi, bir yat, şurada birkaç yüz metre önlerinde duruyor, sağından solundan geçen şirket vapurlarının dalga- sıyla hafif hafif sallanıyordu. Ne zaman gelmişti, ne zaman de- mir atmıştı, nasıl olup da farkına varmamışlardı? Hiçbiri bunla- ra cevap verecek halde değildi. Ama işte ortada bir gerçek var- dı... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>bu cümleyi ötekiler de duydular ve taş kesilmiş gibi, oldukları yerde durarak, gözlerini genç ressamın baktığı yere diktiler. Evet, beyaz bir gemi, bir yat, şurada birkaç yüz metre önlerinde duruyor, sağından solundan geçen şirket vapurlarının dalga- sıyla hafif hafif sallanıyordu. Ne zaman gelmişti, ne zaman de- mir atmıştı, nasıl olup da farkına varmamışlardı? Hiçbiri bunla- ra cevap verecek halde değildi. Ama işte ortada bir gerçek var- dı: Gemi, beyaz gemi, aylardan beri bekledikleri gemi karşıday- dı. Şaşkınlıkları geçer geçmez üçü de kuş olup atölyelerine uç- mak istedikleri halde güya birbirlerine belli etmemek için ağır ağır içeri girdiler, merdivenleri teker teker, fakat sabırsızlıktan boğulacak gibi kalpleri çarparak çıktılar. Bir dakika sonra üçü de sehpalarının karşısına geçmişler, boyalarını ellerine almışlar- dı. Bu işi başarmadaki sırrın, resmin güzelliğinden ziyade ça- buk bitirilmesine bağlı bulunduğunu üçü de biliyorlardı. Bu- nun için Tevfik ilk olarak ve yarım saatten az bir zamanda tab- losunu bitirdi. Zaten her üçünün de atölyesinde Kızkulesi'yle Sarayburnu arasındaki manzarayı gösteren birer resim hazır duruyordu; yapılacak iş, bunun orta yerindeki boşluğa yatın tasvirini konduruvermekten ibaretti. Tevfik Aravurgun tablo- sunu yakaladığı gibi cadde tarafındaki kapıdan çıktı, biraz ilerden bir kayığa atladı ve bütün kuvvetiyle karşıdaki beyaz gemiye çekmesini söyledi. Daha kıyıdan otuz adım ayrılma- mıştı ki, öteki iki ressamın da ayrı ayrı yerlerden sandala binip var hızlarıyla gemiye yaklaştıklarını gördü. Kayıkçıya, “Dayan amca, dayan!” diye gayret verecek oldu, fakat bu manasız ya- rışın ne demek olduğunu anlamayan adamcağızın ters bir ba- kışı lafını ağzına tıkadı. Öteki kayıklar gitgide yaklaşıyorlardı. Her ikisi de tablolarını tamamlamamış olacaklardı ki, şimdi kayıkta bile, dizlerinin üstüne koydukları mukavvalara fırçala- rıyla bir şeyler ilave ediyorlar, şuralarını buralarını düzeltiyor- lardı. Geminin merdivenine üçü de hemen hemen aynı zamanda vardılar, kayıktan kayığa atlayarak, Tevfik önde olmak üzere, birbiri arkasından merdiveni çıktılar. Karşılarına ilk gelen ol- dukça temiz kıyafetli, mavi gözlü ve uzun burunlu tayfa Fran- 24<noinclude></noinclude> ekiw311ikqr5wtct41eb18huagiijqd 151617 151616 2022-08-09T12:30:32Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>bu cümleyi ötekiler de duydular ve taş kesilmiş gibi, oldukları yerde durarak, gözlerini genç ressamın baktığı yere diktiler. Evet, beyaz bir gemi, bir yat, şurada birkaç yüz metre önlerinde duruyor, sağından solundan geçen şirket vapurlarının dalgasıyla hafif hafif sallanıyordu. Ne zaman gelmişti, ne zaman demir atmıştı, nasıl olup da farkına varmamışlardı? Hiçbiri bunlara cevap verecek halde değildi. Ama işte ortada bir gerçek vardı: Gemi, beyaz gemi, aylardan beri bekledikleri gemi karşıdaydı. Şaşkınlıkları geçer geçmez üçü de kuş olup atölyelerine uçmak istedikleri halde güya birbirlerine belli etmemek için ağır ağır içeri girdiler, merdivenleri teker teker, fakat sabırsızlıktan boğulacak gibi kalpleri çarparak çıktılar. Bir dakika sonra üçü de sehpalarının karşısına geçmişler, boyalarını ellerine almışlardı. Bu işi başarmadaki sırrın, resmin güzelliğinden ziyade çabuk bitirilmesine bağlı bulunduğunu üçü de biliyorlardı. Bunun için Tevfik ilk olarak ve yarım saatten az bir zamanda tablosunu bitirdi. Zaten her üçünün de atölyesinde Kızkulesi'yle Sarayburnu arasındaki manzarayı gösteren birer resim hazır duruyordu; yapılacak iş, bunun orta yerindeki boşluğa yatın tasvirini konduruvermekten ibaretti. Tevfik Aravurgun tablosunu yakaladığı gibi cadde tarafındaki kapıdan çıktı, biraz ilerden bir kayığa atladı ve bütün kuvvetiyle karşıdaki beyaz gemiye çekmesini söyledi. Daha kıyıdan otuz adım ayrılmamıştı ki, öteki iki ressamın da ayrı ayrı yerlerden sandala binip var hızlarıyla gemiye yaklaştıklarını gördü. Kayıkçıya, “Dayan amca, dayan!” diye gayret verecek oldu, fakat bu manasız yarışın ne demek olduğunu anlamayan adamcağızın ters bir bakışı lafını ağzına tıkadı. Öteki kayıklar gitgide yaklaşıyorlardı. Her ikisi de tablolarını tamamlamamış olacaklardı ki, şimdi kayıkta bile, dizlerinin üstüne koydukları mukavvalara fırçalarıyla bir şeyler ilave ediyorlar, şuralarını buralarını düzeltiyorlardı. Geminin merdivenine üçü de hemen hemen aynı zamanda vardılar, kayıktan kayığa atlayarak, Tevfik önde olmak üzere, birbiri arkasından merdiveni çıktılar. Karşılarına ilk gelen oldukça temiz kıyafetli, mavi gözlü ve uzun burunlu tayfa Fran- <center>24</center><noinclude></noinclude> mosqcjk71ztmuizaz21paojrhvvnea5 250 40342 151618 2022-08-09T12:30:47Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: sızca, yahut İngilizce yerine tatlı bir Laz şivesiyle: “Ne isteysu- nuz?” diye sorunca bir an duraladılar, fakat bundan bir mana çıkarmaya uğraşmadan nezaketle bazı şeyler öğrenmek istedi- ler. Birinin sözünü öteki ağzından alarak: “Yatın sahibi nerede efendim? Kendilerini görmek istiyo- ruz” dediler, sonra daha çekingen, devam ettiler: “Gemilerinin resmini yaptık da, kendilerine hediye edecektik!” Daha konuşacaklardı, fakat, tam tepelerind... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>sızca, yahut İngilizce yerine tatlı bir Laz şivesiyle: “Ne isteysu- nuz?” diye sorunca bir an duraladılar, fakat bundan bir mana çıkarmaya uğraşmadan nezaketle bazı şeyler öğrenmek istedi- ler. Birinin sözünü öteki ağzından alarak: “Yatın sahibi nerede efendim? Kendilerini görmek istiyo- ruz” dediler, sonra daha çekingen, devam ettiler: “Gemilerinin resmini yaptık da, kendilerine hediye edecektik!” Daha konuşacaklardı, fakat, tam tepelerinden gelen boğuk, buna rağmen kuvvetli bir ses onları ürküttü, başlarını o tarafa çevirince, kaptan köprüsünün kenarına dayanmış, sarı dişli, en aşağı bir haftalık tıraşlı bir adamın, iri gözlerini döndüre dön- düre kendilerine bağırdığını gördüler: “Ne yatı ulan? Serseri misiniz nesiniz? Buraya alaya mı geldiniz? Şimdi o resimlerinizi başınıza geçiririm!” Sonra orada kımıldamadan duran uzun burunlu tayfaya döndü: “Ne bekliyorsun be? Atsana bunları dışarı!” dedi. Kendisine meseleyi anlatmak isteyen ressamların yüzüne bile bakmadan kamarasına girdi, kapıyı vurdu. Mavi gözlü tayfa yumuşak, fakat itiraz götürmez bir hare- ketle ressamları merdivene doğru sürüklerken: “İyi etmedu- nuz” dedi, “bizim kaptan asabidur, şakadan hazzetmez. Haydi güle güle.” Ressam Tevfik Aravurgun son bir gayretle, sanki hiçbir şe- yi denemeden bırakmamak için, tayfaya sordu: “Peki, bu yat kimin?” Tayfanın yüzü kızardı, o da kızmaya başlamıştı, uzun bur- nunun ucu titreyerek: “Bırak gevezeliği” dedi, “işiniz yok mu sizin? Bu gemi kimsenin değil, devletin. Yatı nerden çıkardınız? Tahlisiye ge- misi bu. On gündür vazifedeydik, İstanbul'a gelir gelmez ner- den çıktunuz? Haydi bakalum.” Her üç ressam da kayıklarına binip döndüler. Biraz açılınca başlarını çevirip beyaz gemiye baktılar. Bunun sahiden yata benzer tarafı yoktu. Alçacık kıçı, sudan dimdik fırlayan yüksek burnu ile, daha çok, büyücek bir römorköre benziyordu. Beyaz boyası yer yer kirlenmiş, sıyrılmıştı. Ressamlar, arkadaşlarının alayına uğramamak için bugün 25<noinclude></noinclude> 7k0fe6flis58pldr5bitv7ufc6qhi26 151623 151618 2022-08-09T17:47:15Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>sızca, yahut İngilizce yerine tatlı bir Laz şivesiyle: “Ne isteysunuz?” diye sorunca bir an duraladılar, fakat bundan bir mana çıkarmaya uğraşmadan nezaketle bazı şeyler öğrenmek istediler. Birinin sözünü öteki ağzından alarak: “Yatın sahibi nerede efendim? Kendilerini görmek istiyoruz” dediler, sonra daha çekingen, devam ettiler: “Gemilerinin resmini yaptık da, kendilerine hediye edecektik!” Daha konuşacaklardı, fakat, tam tepelerinden gelen boğuk, buna rağmen kuvvetli bir ses onları ürküttü, başlarını o tarafa çevirince, kaptan köprüsünün kenarına dayanmış, sarı dişli, en aşağı bir haftalık tıraşlı bir adamın, iri gözlerini döndüre döndüre kendilerine bağırdığını gördüler: “Ne yatı ulan? Serseri misiniz nesiniz? Buraya alaya mı geldiniz? Şimdi o resimlerinizi başınıza geçiririm!” Sonra orada kımıldamadan duran uzun burunlu tayfaya döndü: “Ne bekliyorsun be? Atsana bunları dışarı!” dedi. Kendisine meseleyi anlatmak isteyen ressamların yüzüne bile bakmadan kamarasına girdi, kapıyı vurdu. Mavi gözlü tayfa yumuşak, fakat itiraz götürmez bir hareketle ressamları merdivene doğru sürüklerken: “İyi etmedunuz” dedi, “bizim kaptan asabidur, şakadan hazzetmez. Haydi güle güle.” Ressam Tevfik Aravurgun son bir gayretle, sanki hiçbir şeyi denemeden bırakmamak için, tayfaya sordu: “Peki, bu yat kimin?” Tayfanın yüzü kızardı, o da kızmaya başlamıştı, uzun burnunun ucu titreyerek: “Bırak gevezeliği” dedi, “işiniz yok mu sizin? Bu gemi kimsenin değil, devletin. Yatı nerden çıkardınız? Tahlisiye gemisi bu. On gündür vazifedeydik, İstanbul'a gelir gelmez nerden çıktunuz? Haydi bakalum.” Her üç ressam da kayıklarına binip döndüler. Biraz açılınca başlarını çevirip beyaz gemiye baktılar. Bunun sahiden yata benzer tarafı yoktu. Alçacık kıçı, sudan dimdik fırlayan yüksek burnu ile, daha çok, büyücek bir römorköre benziyordu. Beyaz boyası yer yer kirlenmiş, sıyrılmıştı. Ressamlar, arkadaşlarının alayına uğramamak için bugün <center>25</center><noinclude></noinclude> 3l0u6jmvvt1xaiy5r1rdxp4jfo46c2i 250 40343 151619 2022-08-09T12:30:54Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: başlarından geçeni gizli tutmaya karar verdiler. Ama çok dü- şündükleri ve aradan yıllar geçtiği halde, biçimsiz bir tahlisiye gemisini o gün kendilerine zarif, beyaz bir yat gibi gösteren şe- yin ne olduğunu bir türlü anlayamadılar. 1945 26 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>başlarından geçeni gizli tutmaya karar verdiler. Ama çok dü- şündükleri ve aradan yıllar geçtiği halde, biçimsiz bir tahlisiye gemisini o gün kendilerine zarif, beyaz bir yat gibi gösteren şe- yin ne olduğunu bir türlü anlayamadılar. 1945 26<noinclude></noinclude> sgk2olesy25fv2kvp8pmq5ia5v5l33v 151624 151619 2022-08-09T17:47:41Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>başlarından geçeni gizli tutmaya karar verdiler. Ama çok düşündükleri ve aradan yıllar geçtiği halde, biçimsiz bir tahlisiye gemisini o gün kendilerine zarif, beyaz bir yat gibi gösteren şeyin ne olduğunu bir türlü anlayamadılar. 1945 <center>26</center><noinclude></noinclude> 1y2m9l0zf1gpcexzvd8t81zg7kmcao5 250 40344 151625 2022-08-09T17:48:07Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: Katil Osman Hapishanenin dış avlusunda, Abaza Kemâl'in kahve ocağı- nın dibinde oturmuş, birbiri üstüne cıgara içiyordum. Yüksek kale duvarlarının dışından, limandan gelen sesler içime garip- lik çöktürmüştü. Düdüğünü daha uzaklarda yanık yanık öttü- ren bir gemi şimdi yaklaşmış, demir atıyordu. Zincir gürültüsü arasında kavga eden kayıkçıların sesini duyar gibi oluyordum. Gönlüm dışardaydı. Başka zaman beni avutan şeylere b... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>Katil Osman Hapishanenin dış avlusunda, Abaza Kemâl'in kahve ocağı- nın dibinde oturmuş, birbiri üstüne cıgara içiyordum. Yüksek kale duvarlarının dışından, limandan gelen sesler içime garip- lik çöktürmüştü. Düdüğünü daha uzaklarda yanık yanık öttü- ren bir gemi şimdi yaklaşmış, demir atıyordu. Zincir gürültüsü arasında kavga eden kayıkçıların sesini duyar gibi oluyordum. Gönlüm dışardaydı. Başka zaman beni avutan şeylere bakmı- yordum bile. Gardiyan Arif'in tavuğu, etrafında bir haftalık civ- civleriyle, ayaklarımın altında dolaşıyor, yanımdaki sur duvarı- nın ortasından fırlayan ve büyüyüp aşağıya doğru uzandıkça çiçek üstüne çiçek açan papatya dalı hafif rüzgârda sallanıyor, esrarkeş Tayyar Baba biraz ilerde sırtını duvara dayayıp başını karnına sarkıtmış, Bayburt türküleri mırıldanıyordu. Ama ben bu candan ahbaplarımda teselli arayacak halde değildim. Gö- züm sekiz arşın kalınlığındaki taş duvarları aşıyor, güverte ke- narında eteklerini uçurarak vincin işlemesini seyreden kızları, merdivenden kocaman yatak denkleri indirmeye çalışan ha- malları görüyordu. Yerimden fırlamak, gardiyanları, jandarma- ları şöyle elimin tersiyle iterek çıkıp yürümek, bir sandala atla- yıp gemiye varmak ve kaptana: “Çek!” demek istiyordum. Gö- yümde tüten ne şehirler, ne insanlar, ne de kırlar ve ormanlardı. Açık denizleri, etrafında duvar olmayan, uçsuz bucaksız yerleri arıyordum. Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılaşmak ne tuhaf oluyor. Mürteci Yakup Hoca yanıma sokuldu, altına demir iskem- 27<noinclude></noinclude> d4g9f313tqd68zbu1ns1t3x7j77f6me 151627 151625 2022-08-09T17:51:53Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>=== <center>''Katil Osman''</center> === Hapishanenin dış avlusunda, Abaza Kemâl'in kahve ocağının dibinde oturmuş, birbiri üstüne cıgara içiyordum. Yüksek kale duvarlarının dışından, limandan gelen sesler içime gariplik çöktürmüştü. Düdüğünü daha uzaklarda yanık yanık öttüren bir gemi şimdi yaklaşmış, demir atıyordu. Zincir gürültüsü arasında kavga eden kayıkçıların sesini duyar gibi oluyordum. Gönlüm dışardaydı. Başka zaman beni avutan şeylere bakmıyordum bile. Gardiyan Arif'in tavuğu, etrafında bir haftalık civcivleriyle, ayaklarımın altında dolaşıyor, yanımdaki sur duvarının ortasından fırlayan ve büyüyüp aşağıya doğru uzandıkça çiçek üstüne çiçek açan papatya dalı hafif rüzgârda sallanıyor, esrarkeş Tayyar Baba biraz ilerde sırtını duvara dayayıp başını karnına sarkıtmış, Bayburt türküleri mırıldanıyordu. Ama ben bu candan ahbaplarımda teselli arayacak halde değildim. Gözüm sekiz arşın kalınlığındaki taş duvarları aşıyor, güverte kenarında eteklerini uçurarak vincin işlemesini seyreden kızları, merdivenden kocaman yatak denkleri indirmeye çalışan hamalları görüyordu. Yerimden fırlamak, gardiyanları, jandarmaları şöyle elimin tersiyle iterek çıkıp yürümek, bir sandala atlayıp gemiye varmak ve kaptana: “Çek!” demek istiyordum. Gözümde tüten ne şehirler, ne insanlar, ne de kırlar ve ormanlardı. Açık denizleri, etrafında duvar olmayan, uçsuz bucaksız yerleri arıyordum. Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılaşmak ne tuhaf oluyor. Mürteci Yakup Hoca yanıma sokuldu, altına demir iskem- <center>27</center><noinclude></noinclude> qzk6jf0p7g61cpx9bwjwzlg59p0nzeq 151628 151627 2022-08-09T17:52:35Z Kibele 281 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>=== <center>''Katil Osman''</center> === Hapishanenin dış avlusunda, Abaza Kemâl'in kahve ocağının dibinde oturmuş, birbiri üstüne cıgara içiyordum. Yüksek kale duvarlarının dışından, limandan gelen sesler içime gariplik çöktürmüştü. Düdüğünü daha uzaklarda yanık yanık öttüren bir gemi şimdi yaklaşmış, demir atıyordu. Zincir gürültüsü arasında kavga eden kayıkçıların sesini duyar gibi oluyordum. Gönlüm dışardaydı. Başka zaman beni avutan şeylere bakmıyordum bile. Gardiyan Arif'in tavuğu, etrafında bir haftalık civcivleriyle, ayaklarımın altında dolaşıyor, yanımdaki sur duvarının ortasından fırlayan ve büyüyüp aşağıya doğru uzandıkça çiçek üstüne çiçek açan papatya dalı hafif rüzgârda sallanıyor, esrarkeş Tayyar Baba biraz ilerde sırtını duvara dayayıp başını karnına sarkıtmış, Bayburt türküleri mırıldanıyordu. Ama ben bu candan ahbaplarımda teselli arayacak halde değildim. Gözüm sekiz arşın kalınlığındaki taş duvarları aşıyor, güverte kenarında eteklerini uçurarak vincin işlemesini seyreden kızları, merdivenden kocaman yatak denkleri indirmeye çalışan hamalları görüyordu. Yerimden fırlamak, gardiyanları, jandarmaları şöyle elimin tersiyle iterek çıkıp yürümek, bir sandala atlayıp gemiye varmak ve kaptana: “Çek!” demek istiyordum. Gözümde tüten ne şehirler, ne insanlar, ne de kırlar ve ormanlardı. Açık denizleri, etrafında duvar olmayan, uçsuz bucaksız yerleri arıyordum. Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılaşmak ne tuhaf oluyor. Mürteci Yakup Hoca yanıma sokuldu, altına demir iskem- <center>27</center><noinclude></noinclude> 253yywz7o4uih3sbom5rcm8u7h3crxc 250 40345 151626 2022-08-09T17:48:15Z Kibele 281 /* İstinsah edilmemiş */ Yeni sayfa: lelerden birini çekerek: “Nasılsınız bakalım?” diye sordu. Ben onun ne maksatla geldiğini tahmin ettiğim için hemen kahve ocağına seslendim: “Kemâl, Hoca'ya bir çay demle.” Zavallı, Balıkesir taraflarında burnunu soktuğu bir tarikat meselesi yüzünden “mürtecidir” diye on sene yemişti. Mene- men hadisesinden ürken devlet, böylelerine karşı o sıralarda pek sert davranıyordu. Dışardayken hali vakti yerinde, iki karı- lı olduğunu söyledi... proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kibele" /></noinclude>lelerden birini çekerek: “Nasılsınız bakalım?” diye sordu. Ben onun ne maksatla geldiğini tahmin ettiğim için hemen kahve ocağına seslendim: “Kemâl, Hoca'ya bir çay demle.” Zavallı, Balıkesir taraflarında burnunu soktuğu bir tarikat meselesi yüzünden “mürtecidir” diye on sene yemişti. Mene- men hadisesinden ürken devlet, böylelerine karşı o sıralarda pek sert davranıyordu. Dışardayken hali vakti yerinde, iki karı- lı olduğunu söylediği halde, senelerden beri kendisini arayan, soran yoktu. Şunun, bunun yardımı, hapishane müdürünün hi- mayesi, ara sıra yazdığı muskalar sayesinde şöyle böyle geçini- yor, fakat mahpuslar arasında laf taşıdığı, müdüre ispiyoncu- luk ettiği için, herkesten hakaret görüyordu. Bunları fenalık ol- sun diye değil, hem çok meraklı, hem de çok geveze olduğu için yaptığını sanıyorum. Çünkü onun nasıl bir an bile yalnız kalmaya dayanamayıp hemen birilerinin yanma sokulduğunu, söylenecek meraklı, mühim bir şey bulup etrafın alakasını ken- di üzerine çekmek için, o minimini, bal rengi gözlerini kırpıştı- rarak nasıl kafasını patlatırcasına gayretler sarf ettiğini görmüş- tüm. Merakla dinleneceğine hükmettikten sonra, babasını ipe gönderecek sırları bile ortaya atmaktan kendini alamazdı. Yaz, kış sırtından çıkarmadığı soluk pembe pardösüsünün eteklerini savura savura bahçenin bir yanından bir yanma koşar, şurda üç kişiden beş laf, burda beş kişiden üç laf alıp vererek gününü doldururdu. Kendisini benimle yarı buçuk hemşeri saydığı için, sık sık yanıma gelir memleketteki tanıdıkların sözünü açar, Balyalı olan ikinci karısından bahseder, en sonunda taze bir çaya fit olur giderdi. Bugün halinde yapma bir ağırlık vardı. Sağ elinde çay fincanı, sol elinde dumanmı suratıma üflediği köylü cigarası, “işte bu insanların hali böyledir!” demek isteyen manalı baş sallamaları ile ikide bir içini çekiyordu. Gülümseye- rek sordum: “Hayrola Hoca, ne havadislerin var bakalım?” “Bizim Katil Osman yine dün akşam haltlar karıştırmış. Bu sefer iş ciddi. Berber Hüsamettin'i bıçaklamış. Diye diye en s0- nunda katil olacak.” Bu Katil Osman'ın kim olduğunu önce birdenbire hatırla- yamadım. Biraz düşündükten sonra: 28<noinclude></noinclude> sz180j50o24q7k0i5f3hk1cnztgg8z3 151629 151626 2022-08-09T17:56:04Z Kibele 281 /* İstinsah */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kibele" /></noinclude>lelerden birini çekerek: “Nasılsınız bakalım?” diye sordu. Ben onun ne maksatla geldiğini tahmin ettiğim için hemen kahve ocağına seslendim: “Kemâl, Hoca'ya bir çay demle.” Zavallı, Balıkesir taraflarında burnunu soktuğu bir tarikat meselesi yüzünden “mürtecidir” diye on sene yemişti. Menemen hadisesinden ürken devlet, böylelerine karşı o sıralarda pek sert davranıyordu. Dışardayken hali vakti yerinde, iki karılı olduğunu söylediği halde, senelerden beri kendisini arayan, soran yoktu. Şunun, bunun yardımı, hapishane müdürünün himayesi, ara sıra yazdığı muskalar sayesinde şöyle böyle geçiniyor, fakat mahpuslar arasında laf taşıdığı, müdüre ispiyonculuk ettiği için, herkesten hakaret görüyordu. Bunları fenalık olsun diye değil, hem çok meraklı, hem de çok geveze olduğu için yaptığını sanıyorum. Çünkü onun nasıl bir an bile yalnız kalmaya dayanamayıp hemen birilerinin yanma sokulduğunu, söylenecek meraklı, mühim bir şey bulup etrafın alakasını kendi üzerine çekmek için, o minimini, bal rengi gözlerini kırpıştırarak nasıl kafasını patlatırcasına gayretler sarf ettiğini görmüştüm. Merakla dinleneceğine hükmettikten sonra, babasını ipe gönderecek sırları bile ortaya atmaktan kendini alamazdı. Yaz, kış sırtından çıkarmadığı soluk pembe pardösüsünün eteklerini savura savura bahçenin bir yanından bir yanına koşar, şurda üç kişiden beş laf, burda beş kişiden üç laf alıp vererek gününü doldururdu. Kendisini benimle yarı buçuk hemşeri saydığı için, sık sık yanıma gelir memleketteki tanıdıkların sözünü açar, Balyalı olan ikinci karısından bahseder, en sonunda taze bir çaya fit olur giderdi. Bugün halinde yapma bir ağırlık vardı. Sağ elinde çay fincanı, sol elinde dumanını suratıma üflediği köylü cigarası, “işte bu insanların hali böyledir!” demek isteyen manalı baş sallamaları ile ikide bir içini çekiyordu. Gülümseyerek sordum: “Hayrola Hoca, ne havadislerin var bakalım?” “Bizim Katil Osman yine dün akşam haltlar karıştırmış. Bu sefer iş ciddi. Berber Hüsamettin'i bıçaklamış. Diye diye en sonunda katil olacak.” Bu Katil Osman'ın kim olduğunu önce birdenbire hatırlayamadım. Biraz düşündükten sonra: <center>28</center><noinclude></noinclude> 32jbs4dgobdu17pv7ukvxbjqt92tmgu