ਵਿਕੀਸਰੋਤ pawikisource https://pa.wikisource.org/wiki/%E0%A8%AE%E0%A9%81%E0%A9%B1%E0%A8%96_%E0%A8%B8%E0%A8%AB%E0%A8%BC%E0%A8%BE MediaWiki 1.39.0-wmf.25 first-letter ਮੀਡੀਆ ਖ਼ਾਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਤਸਵੀਰ ਤਸਵੀਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਫਰਮਾ ਫਰਮਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਮਦਦ ਮਦਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਲੇਖਕ ਲੇਖਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪੋਰਟਲ ਪੋਰਟਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਲਿਖਤ ਲਿਖਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਅਨੁਵਾਦ ਅਨੁਵਾਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪੰਨਾ ਪੰਨਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਇੰਡੈਕਸ ਇੰਡੈਕਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ TimedText TimedText talk ਮੌਡਿਊਲ ਮੌਡਿਊਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਗੈਜਟ ਗੈਜਟ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਗੈਜਟ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਗੈਜਟ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ 250 37620 141465 95886 2022-08-22T15:31:02Z Jagseer S Sidhu 498 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ravneet Kaur Sandhu" />{{rh||ਪਹਿਲਾ ਤੰਤ੍ਰ|੧੯}} {{rule}}</noinclude>ਹਾਂ ਜੋ ਤੂੰ ਰਾਜਾ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਕੀ ਕਹੇਂਗਾ॥ ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਉੱਤਰ ਕਾ ਉੱਤਰ ਮਿਲੇ ਚਲੇ ਜਬੀ ਪ੍ਰਸੰਨ।</br>ਜਿਮ ਵਰਖਾ ਗੁਣ ਬੀਜ ਤੇ ਅਪਰ ਬੀਜ ਉਤਪੰਨ॥੬੪॥ |} ਦੋ:-ਸ਼ੁਭ ਲਛਨ ਤੇ ਸੰਪਤ ਜੈਸੇ। ਪੁਨ ਹੈ ਵਿਪਤ ਅਸੁਭ ਸੈ ਤੈਸੇ। ਬੁਧਮਾਨ ਪਹਿਲੇ ਕਹਿ ਦੇਤ। ਤਾਂਤੇ ਤਾਂਸੇ ਰਹੇ ਸੁਚੇਤ॥੬੫॥ ਦੋ:-ਏਕ ਚਤੁਰ ਉਰ ਮੁਖ ਤੇ ਮੂਕ। ਏਕ ਚਤੁਰ ਮੁਖ ਉਰ ਤੇ ਸੂਕ। ਉਭਯ ਚਤੁਰ ਜੋ ਹੈ ਬੁਧਿਮਾਨ। ਨਿਜ ਹਾਦਰ ਸੋ ਕਹੇ ਸੁਜਾਨ॥੬੬ {{gap}}ਹੇ ਭਾਈ ਮੈਂ ਸਮਯ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬੋਲਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਾਜਨੀਤ ਸੁਨਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ॥ {{gap}}ਸੁਰ ਗੁਰ ਭੀ ਜੌ ਸਮਯ ਬਿਨ ਕਹੇ ਕਛੁਕ ਜਬ ਬਾਤ। ਦੋਹਰਾ॥ਹੋਇ ਨਿਰਾਦਰ ਤਾਸ ਕਾ ਜੜਤਾਈ ਬਿਖਯਾਤ l੬੭॥ ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ:-{{gap}} ਨਿ੍੫ ਸੇਵਾ ਅਤਿ ਕਠਨ ਹੈ ਪਰਬਤ ਇਮ ਭੈ ਦਾਇ। ਦੋਹਰਾ॥ {{gap}}ੳੂਚ ਨੀਚ ਹਿੰਸਕ ਸਹਿਤਜਿਮ ਗਿਰਵਰਦਰਸਾਇ॥੬੮ ਤਥਾ-ਕੁਟਿਲ ਕ੍ਰੂਰ ਚੇਸ਼ਟਾ ਕਰੇਂ * ਕੰਚੁਕਿ ਯੁਤ ਭੂਪਾਲ॥ ਮੰਤ੍ ਸਾਧਯ ਹੈਂ ਸਰਪ ਇਮ ਭੋਗ ਸਹਿਤ ਲਖ ਲਾਲ੬੯॥ ਕ੍ਰੂਰ ਕਰਮ ਦੈ ਜਿਹਬ ਹੈਂ ਦੇਖ ਛਿਦ੍ਰ ਧਸ ਜਾਤ॥ ਲੋਖੋ ਦੂਰ ਤੇ ਸਰਪ ਵਤ ਨਿ੍ਪ ਕੋ ਸੁਨ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤ॥20॥ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਪਿਆਰੇ ਜੋਊ ਕਰੇਂ ਤੁਛ ਅਪਰਾਧ। ਤੇ ਨਰ ਜਰੇਂ ਪਤੰਗ ਵਤ ਅਗਨਿ ਵਿਖੇ ਸੁਨ ਸਾਧ 7੧ ਨਿ੍ਪ ਸੇਵਾ ਦੁਖ ਸੇ ਮਿਲੇ ਸਰਬ ਲੋਕ ਕਰ ਪੂਜ॥ ਬ੍ਹਹਮ ਤੇਜ ਵਤ ਅਲਪ ਅਘ ਤੁਰਤ ਲਗਾਵੈ ੳੂਜ ੭੨॥ ਰਾਜ ਲੱਲ ਦੁਖ ਸੇ ਮਿਲੇ ਗਹੀ ਯਤਨ ਸੇ ਜਾਇ॥ ਯਤਨ ਕੀਏ ਜਿਮ ਪਾਤ੍ ਮੇਂ ਜਲ ਠਹਿਰਤ ਹੈ ਭਾਇ॥12੩॥ {{gap}}*ਰਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪਾਸ ਰਹਿਨ ਵਾਲੇ ਖੁਸਰੇ ਨੂੰ ਕੰਚੁਕੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁੰਜ ਨੂੰ ਭੀ ਆਖਦੇ ਹਨ॥" ਵਿਖਯਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਸਰਪ ਦੇ ਵਨ ਨੂੰ ਭੋਗ ਆਖਦੇ ਹਨ॥ . ife 11 * * Original rub: Punjabi Sahit Academy<noinclude></noinclude> e3semb5nn1s3kk557z7zpyrqth47060 141466 141465 2022-08-22T15:35:34Z Jagseer S Sidhu 498 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ravneet Kaur Sandhu" />{{rh||ਪਹਿਲਾ ਤੰਤ੍ਰ|੧੯}} {{rule}}</noinclude>ਹਾਂ ਜੋ ਤੂੰ ਰਾਜਾ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਕੀ ਕਹੇਂਗਾ॥ ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਉੱਤਰ ਕਾ ਉੱਤਰ ਮਿਲੇ ਚਲੇ ਜਬੀ ਪ੍ਰਸੰਨ।</br>ਜਿਮ ਵਰਖਾ ਗੁਣ ਬੀਜ ਤੇ ਅਪਰ ਬੀਜ ਉਤਪੰਨ॥੬੪॥ |} <poem>ਦੋ:- ਸ਼ੁਭ ਲਛਨ ਤੇ ਸੰਪਤ ਜੈਸੇ। ਪੁਨ ਹੈ ਵਿਪਤ ਅਸੁਭ ਸੈ ਤੈਸੇ। ਬੁਧਮਾਨ ਪਹਿਲੇ ਕਹਿ ਦੇਤ। ਤਾਂਤੇ ਤਾਂਸੇ ਰਹੇ ਸੁਚੇਤ ॥੬੫॥ ਦੋ:- ਏਕ ਚਤੁਰ ਉਰ ਮੁਖ ਤੇ ਮੂਕ। ਏਕ ਚਤੁਰ ਮੁਖ ਉਰ ਤੇ ਸੂਕ। ਉਭਯ ਚਤੁਰ ਜੋ ਹੈ ਬੁਧਿਮਾਨ। ਨਿਜ ਹਾਦਰ ਸੋ ਕਹੇ ਸੁਜਾਨ॥੬੬॥</poem> {{gap}}ਹੇ ਭਾਈ ਮੈਂ ਸਮਯ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬੋਲਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਾਜਨੀਤ ਸੁਨਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ॥ {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਸੁਰ ਗੁਰ ਭੀ ਜੌ ਸਮਯ ਬਿਨ ਕਹੇ ਕਛੁਕ ਜਬ ਬਾਤ।</br>ਹੋਇ ਨਿਰਾਦਰ ਤਾਸ ਕਾ ਜੜਤਾਈ ਬਿਖ੍ਯਾਤ॥੬੭॥ |} {{gap}}ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ:-{{gap}} ਨਿ੍੫ ਸੇਵਾ ਅਤਿ ਕਠਨ ਹੈ ਪਰਬਤ ਇਮ ਭੈ ਦਾਇ। ਦੋਹਰਾ॥ {{gap}}ੳੂਚ ਨੀਚ ਹਿੰਸਕ ਸਹਿਤਜਿਮ ਗਿਰਵਰਦਰਸਾਇ॥੬੮ ਤਥਾ-ਕੁਟਿਲ ਕ੍ਰੂਰ ਚੇਸ਼ਟਾ ਕਰੇਂ * ਕੰਚੁਕਿ ਯੁਤ ਭੂਪਾਲ॥ ਮੰਤ੍ ਸਾਧਯ ਹੈਂ ਸਰਪ ਇਮ ਭੋਗ ਸਹਿਤ ਲਖ ਲਾਲ੬੯॥ ਕ੍ਰੂਰ ਕਰਮ ਦੈ ਜਿਹਬ ਹੈਂ ਦੇਖ ਛਿਦ੍ਰ ਧਸ ਜਾਤ॥ ਲੋਖੋ ਦੂਰ ਤੇ ਸਰਪ ਵਤ ਨਿ੍ਪ ਕੋ ਸੁਨ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤ॥20॥ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਪਿਆਰੇ ਜੋਊ ਕਰੇਂ ਤੁਛ ਅਪਰਾਧ। ਤੇ ਨਰ ਜਰੇਂ ਪਤੰਗ ਵਤ ਅਗਨਿ ਵਿਖੇ ਸੁਨ ਸਾਧ 7੧ ਨਿ੍ਪ ਸੇਵਾ ਦੁਖ ਸੇ ਮਿਲੇ ਸਰਬ ਲੋਕ ਕਰ ਪੂਜ॥ ਬ੍ਹਹਮ ਤੇਜ ਵਤ ਅਲਪ ਅਘ ਤੁਰਤ ਲਗਾਵੈ ੳੂਜ ੭੨॥ ਰਾਜ ਲੱਲ ਦੁਖ ਸੇ ਮਿਲੇ ਗਹੀ ਯਤਨ ਸੇ ਜਾਇ॥ ਯਤਨ ਕੀਏ ਜਿਮ ਪਾਤ੍ ਮੇਂ ਜਲ ਠਹਿਰਤ ਹੈ ਭਾਇ॥12੩॥ {{gap}}*ਰਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪਾਸ ਰਹਿਨ ਵਾਲੇ ਖੁਸਰੇ ਨੂੰ ਕੰਚੁਕੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁੰਜ ਨੂੰ ਭੀ ਆਖਦੇ ਹਨ॥" ਵਿਖਯਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਸਰਪ ਦੇ ਵਨ ਨੂੰ ਭੋਗ ਆਖਦੇ ਹਨ॥ . ife 11 * * Original rub: Punjabi Sahit Academy<noinclude></noinclude> ocwflftznss20urz4jzshbxr0cfa33l 141467 141466 2022-08-22T15:37:37Z Jagseer S Sidhu 498 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ravneet Kaur Sandhu" />{{rh||ਪਹਿਲਾ ਤੰਤ੍ਰ|੧੯}} {{rule}}</noinclude>ਹਾਂ ਜੋ ਤੂੰ ਰਾਜਾ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਕੀ ਕਹੇਂਗਾ॥ ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਉੱਤਰ ਕਾ ਉੱਤਰ ਮਿਲੇ ਚਲੇ ਜਬੀ ਪ੍ਰਸੰਨ।</br>ਜਿਮ ਵਰਖਾ ਗੁਣ ਬੀਜ ਤੇ ਅਪਰ ਬੀਜ ਉਤਪੰਨ॥੬੪॥ |} <poem>ਦੋ:- ਸ਼ੁਭ ਲਛਨ ਤੇ ਸੰਪਤ ਜੈਸੇ। ਪੁਨ ਹੈ ਵਿਪਤ ਅਸੁਭ ਸੈ ਤੈਸੇ। ਬੁਧਮਾਨ ਪਹਿਲੇ ਕਹਿ ਦੇਤ। ਤਾਂਤੇ ਤਾਂਸੇ ਰਹੇ ਸੁਚੇਤ ॥੬੫॥ ਦੋ:- ਏਕ ਚਤੁਰ ਉਰ ਮੁਖ ਤੇ ਮੂਕ। ਏਕ ਚਤੁਰ ਮੁਖ ਉਰ ਤੇ ਸੂਕ। ਉਭਯ ਚਤੁਰ ਜੋ ਹੈ ਬੁਧਿਮਾਨ। ਨਿਜ ਹਾਦਰ ਸੋ ਕਹੇ ਸੁਜਾਨ॥੬੬॥</poem> {{gap}}ਹੇ ਭਾਈ ਮੈਂ ਸਮਯ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬੋਲਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਾਜਨੀਤ ਸੁਨਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ॥ {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਸੁਰ ਗੁਰ ਭੀ ਜੌ ਸਮਯ ਬਿਨ ਕਹੇ ਕਛੁਕ ਜਬ ਬਾਤ।</br>ਹੋਇ ਨਿਰਾਦਰ ਤਾਸ ਕਾ ਜੜਤਾਈ ਬਿਖ੍ਯਾਤ॥੬੭॥ |} {{gap}}ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਨ੍ਰਿਪ ਸੇਵਾ ਅਤਿ ਕਠਨ ਹੈ ਪਰਬਤ ਇਮ ਭੈ ਦਾਇ।</br>ਊਚ ਨੀਚ ਹਿੰਸਕ ਸਹਿਤਜਿਮ ਗਿਰਵਰਦਰਸਾਇ॥੬੮ |} ਤਥਾ-ਕੁਟਿਲ ਕ੍ਰੂਰ ਚੇਸ਼ਟਾ ਕਰੇਂ * ਕੰਚੁਕਿ ਯੁਤ ਭੂਪਾਲ॥ ਮੰਤ੍ ਸਾਧਯ ਹੈਂ ਸਰਪ ਇਮ ਭੋਗ ਸਹਿਤ ਲਖ ਲਾਲ੬੯॥ ਕ੍ਰੂਰ ਕਰਮ ਦੈ ਜਿਹਬ ਹੈਂ ਦੇਖ ਛਿਦ੍ਰ ਧਸ ਜਾਤ॥ ਲੋਖੋ ਦੂਰ ਤੇ ਸਰਪ ਵਤ ਨਿ੍ਪ ਕੋ ਸੁਨ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤ॥20॥ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਪਿਆਰੇ ਜੋਊ ਕਰੇਂ ਤੁਛ ਅਪਰਾਧ। ਤੇ ਨਰ ਜਰੇਂ ਪਤੰਗ ਵਤ ਅਗਨਿ ਵਿਖੇ ਸੁਨ ਸਾਧ 7੧ ਨਿ੍ਪ ਸੇਵਾ ਦੁਖ ਸੇ ਮਿਲੇ ਸਰਬ ਲੋਕ ਕਰ ਪੂਜ॥ ਬ੍ਹਹਮ ਤੇਜ ਵਤ ਅਲਪ ਅਘ ਤੁਰਤ ਲਗਾਵੈ ੳੂਜ ੭੨॥ ਰਾਜ ਲੱਲ ਦੁਖ ਸੇ ਮਿਲੇ ਗਹੀ ਯਤਨ ਸੇ ਜਾਇ॥ ਯਤਨ ਕੀਏ ਜਿਮ ਪਾਤ੍ ਮੇਂ ਜਲ ਠਹਿਰਤ ਹੈ ਭਾਇ॥12੩॥ {{gap}}*ਰਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪਾਸ ਰਹਿਨ ਵਾਲੇ ਖੁਸਰੇ ਨੂੰ ਕੰਚੁਕੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁੰਜ ਨੂੰ ਭੀ ਆਖਦੇ ਹਨ॥" ਵਿਖਯਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਸਰਪ ਦੇ ਵਨ ਨੂੰ ਭੋਗ ਆਖਦੇ ਹਨ॥ . ife 11 * * Original rub: Punjabi Sahit Academy<noinclude></noinclude> ei736kbeeejexdbe20j2c2ohxucjwbd 141468 141467 2022-08-22T15:53:33Z Jagseer S Sidhu 498 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Jagseer S Sidhu" />{{rh||ਪਹਿਲਾ ਤੰਤ੍ਰ|੧੯}} {{rule}}</noinclude>ਹਾਂ ਜੋ ਤੂੰ ਰਾਜਾ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਕੀ ਕਹੇਂਗਾ॥ ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਉੱਤਰ ਕਾ ਉੱਤਰ ਮਿਲੇ ਚਲੇ ਜਬੀ ਪ੍ਰਸੰਨ।</br>ਜਿਮ ਵਰਖਾ ਗੁਣ ਬੀਜ ਤੇ ਅਪਰ ਬੀਜ ਉਤਪੰਨ॥੬੪॥ |} <poem>ਦੋ:- ਸ਼ੁਭ ਲਛਨ ਤੇ ਸੰਪਤ ਜੈਸੇ। ਪੁਨ ਹੈ ਵਿਪਤ ਅਸੁਭ ਸੈ ਤੈਸੇ। ਬੁਧਮਾਨ ਪਹਿਲੇ ਕਹਿ ਦੇਤ। ਤਾਂਤੇ ਤਾਂਸੇ ਰਹੇ ਸੁਚੇਤ ॥੬੫॥ ਦੋ:- ਏਕ ਚਤੁਰ ਉਰ ਮੁਖ ਤੇ ਮੂਕ। ਏਕ ਚਤੁਰ ਮੁਖ ਉਰ ਤੇ ਸੂਕ। ਉਭਯ ਚਤੁਰ ਜੋ ਹੈ ਬੁਧਿਮਾਨ। ਨਿਜ ਹਾਦਰ ਸੋ ਕਹੇ ਸੁਜਾਨ॥੬੬॥</poem> {{gap}}ਹੇ ਭਾਈ ਮੈਂ ਸਮਯ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬੋਲਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਾਜਨੀਤ ਸੁਨਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ॥ {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਸੁਰ ਗੁਰ ਭੀ ਜੌ ਸਮਯ ਬਿਨ ਕਹੇ ਕਛੁਕ ਜਬ ਬਾਤ।</br>ਹੋਇ ਨਿਰਾਦਰ ਤਾਸ ਕਾ ਜੜਤਾਈ ਬਿਖ੍ਯਾਤ॥੬੭॥ |} {{gap}}ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਨ੍ਰਿਪ ਸੇਵਾ ਅਤਿ ਕਠਨ ਹੈ ਪਰਬਤ ਇਮ ਭੈ ਦਾਇ।</br>ਊਚ ਨੀਚ ਹਿੰਸਕ ਸਹਿਤਜਿਮ ਗਿਰਵਰਦਰਸਾਇ॥੬੮ |} <poem>{{overfloat left|ਤਥਾ-|depth=2em}}ਕੁਟਿਲ ਕ੍ਰੂਰ ਚੇਸ਼ਟਾ ਕਰੇਂ <ref><nowiki>*</nowiki>ਰਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪਾਸ ਰਹਿਨ ਵਾਲੇ ਖੁਸਰੇ ਨੂੰ ਕੰਚੁਕੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁੰਜ ਨੂੰ ਭੀ ਆਖਦੇ ਹਨ॥</ref>ਕੰਚੁਕਿ ਯੁਤ ਭੂਪਾਲ॥ ਮੰਤ੍ਰ ਸਾਧਯ ਹੈਂ ਸਰਪ ਇਮ <ref>ਵਿਖ੍ਯਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਸਰਪ ਦੇ ਵਨ ਨੂੰ ਭੋਗ ਆਖਦੇ ਹਨ॥</ref>ਭੋਗ ਸਹਿਤ ਲਖ ਲਾਲ॥੬੯॥ ਕ੍ਰੂਰ ਕਰਮ ਦ੍ਵੈ ਜਿਹਬ ਹੈਂ ਦੇਖ ਛਿਦ੍ਰ ਧਸ ਜਾਤ॥ ਲੋਖੋ ਦੂਰ ਤੇ ਸਰਪ ਵਤ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਸੁਨ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤ॥੭੦॥ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਪਿਆਰੇ ਜੋਊ ਕਰੇਂ ਤੁਛ ਅਪਰਾਧ। ਤੇ ਨਰ ਜਰੇਂ ਪਤੰਗ ਵਤ ਅਗਨਿ ਵਿਖੇ ਸੁਨ ਸਾਧ॥੭੧॥ ਨ੍ਰਿਪ ਸੇਵਾ ਦੁਖ ਸੇ ਮਿਲੇ ਸਰਬ ਲੋਕ ਕਰ ਪੂਜ॥ ਬ੍ਰਹਮ ਤੇਜ ਵਤ ਅਲਪ ਅਘ ਤੁਰਤ ਲਗਾਵੈ ਊਜ॥੭੨॥ ਰਾਜ ਲੱਲ ਦੁਖ ਸੇ ਮਿਲੇ ਗਹੀ ਯਤਨ ਸੇ ਜਾਇ॥ ਯਤਨ ਕੀਏ ਜਿਮ ਪਾਤ੍ਰ ਮੇਂ ਜਲ ਠਹਿਰਤ ਹੈ ਭਾਇ॥੭੩॥</poem> {{rule}}<noinclude></noinclude> rq9dx9d3334eag8zh8xjdyv41xx34rr 250 39907 141472 98320 2022-08-23T07:21:34Z Jagseer S Sidhu 498 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ravneet Kaur Sandhu" />{{rh|੨੦|ਪੰਚਾਤੰਤ੍ਰ|}} {{rule}}</noinclude>ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਏਹ ਬਾਤ ਸੱਚ ਹੈ ਯਰੰਤੂ ਕਿਹਾ ਹੈ:- {{Block center|<poem>{{overfloat left|ਦੋਹਰਾ॥|depth=3em}} ਬੁਧਿ ਜਨ ਕੋ ਇਮ ਚਾਹੀਏ ਜੋ ਜਨ ਜੈਸਾ ਹੋਇ॥ ਤੈਸਾ ਹ੍ਵੈ ਤਿਸ ਹੀਏ ਧਸ ਨਿਜ ਵਸ ਕਰੇ ਸੁਲੋਇ॥੭੪॥ ਦਾਸਨ ਕੋ ਇਮ ਚਾਹੀਏ ਰਹੇ ਸ਼ਾਮਿ ਅਨੁਕੂਲ॥ ਰਾਖਸ ਭੀ ਯਾ ਕਰਮ ਤੇਂ ਕਬੀ ਨ ਹੈ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲ॥॥ ਚੌਪਈ॥ ਉਸਤਤ ਕਰੋ ਕੋਪ ਨ੍ਰਿਪ ਦੇਖ। ਪ੍ਰਿਯ ਸੋਂ ਹੇਤ ਸਤ੍ਰਮੇਂਦੇਖ॥ ਦਾਨ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਕਰੇ। ਮੰਤ੍ਰ ਤੰਤ੍ਰ ਬਿਨ ਨਿ੍ਪ ਵਸ ਕਰੇ॥੭੬॥</poem>}} {{gap}}{{gap}}ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ-ਜੇਕਰ ਇਹ ਬਾਤ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਹੈ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਰਗ ਵਿਖੇ ਕਲਯਾਨ ਹੋਵੇ। ਜੋ ਤੇਰੀ ਇੱਛਯਾ ਹੈ ਸੋ ਕਰ। ਦਮਨਕ ਭੀ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਵਲ ਤੁਰਪਿਆ॥ ਐਦੂੰ ਪਿੱਛੇ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦਮਨਕ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਡੇਉਢੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ!! ਲਾਠੀ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦੇਵੋ ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਹ ਸਾਡੇ ਪੁਰਾਣੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਦਮਨਕ ਹੈ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਰੋਕ ਟੋਕ ਦੇ ਆ ਸੱਕਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਲੈ ਆਓ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ॥ ਡੇਉਢੀ ਵਾਲਾ ਬੋਲਿਆ ਜੋ ਅਾਪ ਦੀ ਆਗਯਾ॥ ਦਮਨਕ ਬੀ ਆ ਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਹੁਕਮ ਲੈਕੇ ਜਿੱਥੇ ਆਗਯਾ ਮਿਲੀ ਉੱਥੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਪਿੰਗਲਕ ਨੇ ਭੀ ਵਜ੍ਰ ਸਾਰਖੇ ਨਵਾਂ ਵਾਲੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਉਪਰ ਧਰਕੇ ਆਦਰ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਖ ਹੈ ਕਿਸਲਈ ਚਿਰ ਪਿੱਛੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈਂ?</br> {{gap}}ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਪ੍ਭੋ! ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਨਾਲ ਕੁਝ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਤਾਂ ਬੀ ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਜੋ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਉਚਿਤ ਹੋਵੇ ਸੋ ਕਹਿਣਾ ਠੀਕ ਹੈ ਕਿੳੂਂ ਤੂੰ ਜੋ ਉੱਤਮ ਮੱਧਮ ਅਤੇ ਨੀਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਰਾਜਾ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੰਮ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਉੱਤੇ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ॥ ਯਥਾ:-</br> {{gap}}ਕਰਨ ਖਾਜ ਅਰ ਰਦਨ ਮਲ ਦੂਰ ਕਰਾਵਨ ਹੇਤ।</br>ਦੋਹਰਾ||{{gap}} ਜੋ ਤਿ੍ਣ ਸੇ ਨਿ੍ਪ ਕਾਮ ਹੈ ਚੇਤਨ ਕਿਉਂ ਤਜ ਦੇਤ॥</br> {{gap}}ਇਸਲਈ ਹੇ ਮਹਾਰਾਜ! ਅਸੀਂ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਾ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਅਪਦੇ ਨੌਕਰ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅਪਦਾ ਵਿਖੇ ਭੀ ਆਪਦਾ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਵਡਦੇ, ਭਾਵੇਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਪਰ ਤਾਂ</br> Original rub: Punjabi Sahit Academy Diganized by: Panjab Digital Library<noinclude></noinclude> 3vmpk2zoxb28160acjsz07c9f33qmln 141473 141472 2022-08-23T07:22:11Z Jagseer S Sidhu 498 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ravneet Kaur Sandhu" />{{rh|੨੦|ਪੰਚਾਤੰਤ੍ਰ|}} {{rule}}</noinclude>ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਏਹ ਬਾਤ ਸੱਚ ਹੈ ਯਰੰਤੂ ਕਿਹਾ ਹੈ:- {{Block center|<poem>{{overfloat left|ਦੋਹਰਾ॥|depth=3em}} ਬੁਧਿ ਜਨ ਕੋ ਇਮ ਚਾਹੀਏ ਜੋ ਜਨ ਜੈਸਾ ਹੋਇ॥ ਤੈਸਾ ਹ੍ਵੈ ਤਿਸ ਹੀਏ ਧਸ ਨਿਜ ਵਸ ਕਰੇ ਸੁਲੋਇ॥੭੪॥ ਦਾਸਨ ਕੋ ਇਮ ਚਾਹੀਏ ਰਹੇ ਸ਼ਾਮਿ ਅਨੁਕੂਲ॥ ਰਾਖਸ ਭੀ ਯਾ ਕਰਮ ਤੇਂ ਕਬੀ ਨ ਹੈ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲ॥॥ {{overfloat left|ਚੌਪਈ॥|depth=3em}} ਉਸਤਤ ਕਰੋ ਕੋਪ ਨ੍ਰਿਪ ਦੇਖ। ਪ੍ਰਿਯ ਸੋਂ ਹੇਤ ਸਤ੍ਰਮੇਂਦੇਖ॥ ਦਾਨ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਕਰੇ। ਮੰਤ੍ਰ ਤੰਤ੍ਰ ਬਿਨ ਨਿ੍ਪ ਵਸ ਕਰੇ॥੭੬॥</poem>}} {{gap|3em}}ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ-ਜੇਕਰ ਇਹ ਬਾਤ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਹੈ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਰਗ ਵਿਖੇ ਕਲਯਾਨ ਹੋਵੇ। ਜੋ ਤੇਰੀ ਇੱਛਯਾ ਹੈ ਸੋ ਕਰ। ਦਮਨਕ ਭੀ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਵਲ ਤੁਰਪਿਆ॥ ਐਦੂੰ ਪਿੱਛੇ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦਮਨਕ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਡੇਉਢੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ!! ਲਾਠੀ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦੇਵੋ ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਹ ਸਾਡੇ ਪੁਰਾਣੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਦਮਨਕ ਹੈ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਰੋਕ ਟੋਕ ਦੇ ਆ ਸੱਕਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਲੈ ਆਓ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ॥ ਡੇਉਢੀ ਵਾਲਾ ਬੋਲਿਆ ਜੋ ਅਾਪ ਦੀ ਆਗਯਾ॥ ਦਮਨਕ ਬੀ ਆ ਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਹੁਕਮ ਲੈਕੇ ਜਿੱਥੇ ਆਗਯਾ ਮਿਲੀ ਉੱਥੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਪਿੰਗਲਕ ਨੇ ਭੀ ਵਜ੍ਰ ਸਾਰਖੇ ਨਵਾਂ ਵਾਲੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਉਪਰ ਧਰਕੇ ਆਦਰ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਖ ਹੈ ਕਿਸਲਈ ਚਿਰ ਪਿੱਛੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈਂ?</br> {{gap}}ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਪ੍ਭੋ! ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਨਾਲ ਕੁਝ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਤਾਂ ਬੀ ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਜੋ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਉਚਿਤ ਹੋਵੇ ਸੋ ਕਹਿਣਾ ਠੀਕ ਹੈ ਕਿੳੂਂ ਤੂੰ ਜੋ ਉੱਤਮ ਮੱਧਮ ਅਤੇ ਨੀਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਰਾਜਾ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੰਮ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਉੱਤੇ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ॥ ਯਥਾ:-</br> {{gap}}ਕਰਨ ਖਾਜ ਅਰ ਰਦਨ ਮਲ ਦੂਰ ਕਰਾਵਨ ਹੇਤ।</br>ਦੋਹਰਾ||{{gap}} ਜੋ ਤਿ੍ਣ ਸੇ ਨਿ੍ਪ ਕਾਮ ਹੈ ਚੇਤਨ ਕਿਉਂ ਤਜ ਦੇਤ॥</br> {{gap}}ਇਸਲਈ ਹੇ ਮਹਾਰਾਜ! ਅਸੀਂ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਾ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਅਪਦੇ ਨੌਕਰ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅਪਦਾ ਵਿਖੇ ਭੀ ਆਪਦਾ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਵਡਦੇ, ਭਾਵੇਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਪਰ ਤਾਂ</br> Original rub: Punjabi Sahit Academy Diganized by: Panjab Digital Library<noinclude></noinclude> fvidkx1imcguklwianwh0j984as1mbd 141474 141473 2022-08-23T07:28:01Z Jagseer S Sidhu 498 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Jagseer S Sidhu" />{{rh|੨੦|ਪੰਚਾਤੰਤ੍ਰ|}} {{rule}}</noinclude>ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਏਹ ਬਾਤ ਸੱਚ ਹੈ ਯਰੰਤੂ ਕਿਹਾ ਹੈ:- {{Block center|<poem>{{overfloat left|ਦੋਹਰਾ॥|depth=3em}} ਬੁਧਿ ਜਨ ਕੋ ਇਮ ਚਾਹੀਏ ਜੋ ਜਨ ਜੈਸਾ ਹੋਇ॥ ਤੈਸਾ ਹ੍ਵੈ ਤਿਸ ਹੀਏ ਧਸ ਨਿਜ ਵਸ ਕਰੇ ਸੁਲੋਇ॥੭੪॥ ਦਾਸਨ ਕੋ ਇਮ ਚਾਹੀਏ ਰਹੇ ਸ਼ਾਮਿ ਅਨੁਕੂਲ॥ ਰਾਖਸ ਭੀ ਯਾ ਕਰਮ ਤੇਂ ਕਬੀ ਨ ਹੈ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲ॥॥ {{overfloat left|ਚੌਪਈ॥|depth=3em}} ਉਸਤਤ ਕਰੋ ਕੋਪ ਨ੍ਰਿਪ ਦੇਖ। ਪ੍ਰਿਯ ਸੋਂ ਹੇਤ ਸਤ੍ਰਮੇਂਦੇਖ॥ ਦਾਨ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਕਰੇ। ਮੰਤ੍ਰ ਤੰਤ੍ਰ ਬਿਨ ਨਿ੍ਪ ਵਸ ਕਰੇ॥੭੬॥</poem>}} {{gap|3em}}ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ-ਜੇਕਰ ਇਹ ਬਾਤ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਹੈ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਰਗ ਵਿਖੇ ਕਾਲ੍ਯਾਨ ਹੋਵੇ। ਜੋ ਤੇਰੀ ਇੱਛਯਾ ਹੈ ਸੋ ਕਰ। ਦਮਨਕ ਭੀ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਵਲ ਤੁਰਪਿਆ॥ ਐਦੂੰ ਪਿੱਛੇ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦਮਨਕ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਡੇਉਢੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ॥ ਲਾਠੀ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦੇਵੋ ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਹ ਸਾਡੇ ਪੁਰਾਣੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਦਮਨਕ ਹੈ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਰੋਕ ਟੋਕ ਦੇ ਆ ਸੱਕਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਲੈ ਆਓ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ॥ ਡੇਉਢੀ ਵਾਲਾ ਬੋਲਿਆ ਜੋ ਆਪ ਦੀ ਆਗ੍ਯਾ॥ ਦਮਨਕ ਬੀ ਆ ਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਹੁਕਮ ਲੈਕੇ ਜਿੱਥੇ ਆਗ੍ਯਾ ਮਿਲੀ ਉੱਥੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਪਿੰਗਲਕ ਨੇ ਭੀ ਵਜ੍ਰ ਸਾਰਖੇ ਨਵਾਂ ਵਾਲੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਉਪਰ ਧਰਕੇ ਆਦਰ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਖ ਹੈ ਕਿਸਲਈ ਚਿਰ ਪਿੱਛੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈਂ? {{gap}}ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ! ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਨਾਲ ਕੁਝ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਤਾਂ ਬੀ ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਜੋ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਉਚਿਤ ਹੋਵੇ ਸੋ ਕਹਿਣਾ ਠੀਕ ਹੈ ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਜੋ ਉੱਤਮ ਮੱਧਮ ਅਤੇ ਨੀਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਰਾਜਾ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੰਮ ਪੈਂਦਾ ਹੈ॥ ਇਸ ਉੱਤੇ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ॥ ਯਥਾ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਕਰਨ ਖਾਜ ਅਰ ਰਦਨ ਮਲ ਦੂਰ ਕਰਾਵਨ ਹੇਤ।</br>ਜੋ ਤ੍ਰਿਣ ਸੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕਾਮ ਹੈ ਚੇਤਨ ਕਿਉਂ ਤਜ ਦੇਤ॥ |} {{gap}}ਇਸਲਈ ਹੇ ਮਹਾਰਾਜ! ਅਸੀਂ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਾ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਆਪਦੇ ਨੌਕਰ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅਪਦਾ ਵਿਖੇ ਭੀ ਆਪਦਾ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਛਡਦੇ, ਭਾਵੇਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਪਰ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> grr9n9l6ezhxl4tjvyf8ez32mzq3psv 141475 141474 2022-08-23T07:28:50Z Jagseer S Sidhu 498 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Jagseer S Sidhu" />{{rh|੨੦|ਪੰਚਾਤੰਤ੍ਰ|}} {{rule}}</noinclude>ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਏਹ ਬਾਤ ਸੱਚ ਹੈ ਯਰੰਤੂ ਕਿਹਾ ਹੈ:- {{Block center|<poem>{{overfloat left|ਦੋਹਰਾ॥|depth=3em}} ਬੁਧਿ ਜਨ ਕੋ ਇਮ ਚਾਹੀਏ ਜੋ ਜਨ ਜੈਸਾ ਹੋਇ॥ ਤੈਸਾ ਹ੍ਵੈ ਤਿਸ ਹੀਏ ਧਸ ਨਿਜ ਵਸ ਕਰੇ ਸੁਲੋਇ॥੭੪॥ ਦਾਸਨ ਕੋ ਇਮ ਚਾਹੀਏ ਰਹੇ ਸ਼ਾਮਿ ਅਨੁਕੂਲ॥ ਰਾਖਸ ਭੀ ਯਾ ਕਰਮ ਤੇਂ ਕਬੀ ਨ ਹੈ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲ॥॥ {{overfloat left|ਚੌਪਈ॥|depth=3em}} ਉਸਤਤ ਕਰੋ ਕੋਪ ਨ੍ਰਿਪ ਦੇਖ। ਪ੍ਰਿਯ ਸੋਂ ਹੇਤ ਸਤ੍ਰਮੇਂਦੇਖ॥ ਦਾਨ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਕਰੇ। ਮੰਤ੍ਰ ਤੰਤ੍ਰ ਬਿਨ ਨਿ੍ਪ ਵਸ ਕਰੇ॥੭੬॥</poem>}} {{gap|3em}}ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ-ਜੇਕਰ ਇਹ ਬਾਤ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਹੈ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਰਗ ਵਿਖੇ ਕਾਲ੍ਯਾਨ ਹੋਵੇ। ਜੋ ਤੇਰੀ ਇੱਛਯਾ ਹੈ ਸੋ ਕਰ। ਦਮਨਕ ਭੀ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਵਲ ਤੁਰਪਿਆ॥ ਐਦੂੰ ਪਿੱਛੇ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦਮਨਕ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਡੇਉਢੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ॥ ਲਾਠੀ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦੇਵੋ ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਹ ਸਾਡੇ ਪੁਰਾਣੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਦਮਨਕ ਹੈ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਰੋਕ ਟੋਕ ਦੇ ਆ ਸੱਕਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਲੈ ਆਓ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ॥ ਡੇਉਢੀ ਵਾਲਾ ਬੋਲਿਆ ਜੋ ਆਪ ਦੀ ਆਗ੍ਯਾ॥ ਦਮਨਕ ਬੀ ਆ ਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਹੁਕਮ ਲੈਕੇ ਜਿੱਥੇ ਆਗ੍ਯਾ ਮਿਲੀ ਉੱਥੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਪਿੰਗਲਕ ਨੇ ਭੀ ਵਜ੍ਰ ਸਾਰਖੇ ਨਵਾਂ ਵਾਲੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਉਪਰ ਧਰਕੇ ਆਦਰ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਖ ਹੈ ਕਿਸਲਈ ਚਿਰ ਪਿੱਛੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈਂ? {{gap}}ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ! ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਨਾਲ ਕੁਝ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਤਾਂ ਬੀ ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਜੋ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਉਚਿਤ ਹੋਵੇ ਸੋ ਕਹਿਣਾ ਠੀਕ ਹੈ ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਜੋ ਉੱਤਮ ਮੱਧਮ ਅਤੇ ਨੀਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਰਾਜਾ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੰਮ ਪੈਂਦਾ ਹੈ॥ ਇਸ ਉੱਤੇ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ॥ ਯਥਾ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਕਰਨ ਖਾਜ ਅਰ ਰਦਨ ਮਲ ਦੂਰ ਕਰਾਵਨ ਹੇਤ।</br>ਜੋ ਤ੍ਰਿਣ ਸੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕਾਮ ਹੈ ਚੇਤਨ ਕਿਉਂ ਤਜ ਦੇਤ॥ |} {{gap}}ਇਸਲਈ ਹੇ ਮਹਾਰਾਜ! ਅਸੀਂ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਾ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਆਪਦੇ ਨੌਕਰ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅਪਦਾ ਵਿਖੇ ਭੀ ਆਪਦਾ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਛਡਦੇ, ਭਾਵੇਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਪਰ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> 1pf8570hl25gcnzu3yjamobenbhj2o6 250 39933 141476 98353 2022-08-23T07:36:16Z Jagseer S Sidhu 498 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ravneet Kaur Sandhu" />{{rh||ਪਹਿਲਾ ਤੰਤ੍ਰ|੨੧}} {{rule}}</noinclude>ਬੀ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਬਾਤ ਯੋਗਨਹੀਂ॥ ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾਬੀਹੈ॥ਯਥਾ:- {{Block center|<poem>{{overfloat left|ਦੋਹਿਰਾ|depth=3em}}॥ ਹੇ ਨ੍ਰਿਪ ਭੂਖਨ ਭ੍ਰਿਤ੍ਯ ਕੋ ਉਚਿਤ ਠੌਰ ਮੇਂ ਰਾਖ॥ ਸਿਰ ਭੂਖਨ ਕੋ ਪਾਦ ਮੇਂ ਹੈ ਸਮਰਥ ਮਤਨਾਖ॥੮॥ ਪਰੰਪਰਾ ਕਰ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਜੋ ਪੁਨ ਕੁਲੀਨ ਧਨਵੰਤ॥</poem>}} ਗੁਣ ਅਵਗੁਣ ਜਾਨੇ ਨਹੀਂ ਅਨੁਚਰ ਤਿਸੇ ਤਜੰਤ॥੭੯॥ ਔਰ ਭੀ- ਆਦਰ ਹੋਤ ਨਾ ੳੁਚ ਕਾ ਹੋਤ ਨੀਚ ਕੀ ੳੂਪ। ਯਥਾ ਯੋਗ ਪਦਵੀ ਨਹੀਂ ਤਜੇ ਦਾਸ ਸੋ ਭੂਪ॥ ੮॥ ਅਤੇ ਜੇਹੜੇ ਰਾਜਾ ਆਪਣੇ ਅਗਯਾਨ ਕਰਕੇ ਉੱਤਮ ਪਦਵੀ ਦੇ ਯੋਗ ਨੌਕਰਾਂ ਨੂੰ ਨੀਵੇਂ ਅਥਵਾ ਵਿਚਲੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਓਹ ਉਸ ਜਗਾਂ ਪਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਸੌ ਇਹ ਦੋਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਨਾ ਰਾਜਾ ਦਾ ਹੀ ਕੁਝ ਦੋਸ ਹੈ ਇਸ ਉੱਪਰ ਮਹਾਤਮਾ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਐਉਂ ਹੈ॥ ਯਥਾ:- ਹੀਰਾ ਚਾਹੀਏ ਸਰਨ ਮੇਂੱ ਜੋ ਓਹ ਲੋਹ ਧਰਾਤ। ਦੋਹਰਾ||ਰੁਦਨ ਕਰੇ ਨਹਿ ਭਾ ਲਹੇ ਜੋ ਜੋੜੇ ਨਿੰਦਾਤ॥੮੧॥ ਹੋਰ ਆਪ ਨੇ ਜੋ ਏਹ ਆਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਚਿਰ ਪਿੱਛੇ ਆਯਾ ਹੈਂ ਓਹ ਬੀ ਸੁਨੋ:-ਦੋਹਰਾ॥ ਦਹਿਨੇ ਬਾਂਏ ਹਾਥ ਕਾ ਹੋਤ ਨ ਜਹਾਂ ਬਿਚਾਰ। ਕੋਨ, ਸ਼ੇਸਟ ਜੋਨ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੈ ਠਹਿਰਤ ਹੈ ਕਰ ਪਯਾਰ॥੮੨॥ ਕਚ ਔਰ ਮਣਿ ਕੀ ਜਹਾਂ ਪਰਖ ਨ ਹੋਵਤ ਖਾਸ। ਨਾਮ ਮਾਕੂ ਠਹਿਰੇ ਨਹੀਂ ਐਸੇ ਫ਼ਿਪ ਢਿਗ ਦਾਸ॥੮੩॥ ਜਹਾਂ ਪਾਰਖੁ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮੋਤੀ ਲਹੇ ਨ ਮੋਲ। ਤੀਨ ਵਟਕ ਸੇ ਬਿਕਿਓ ਹੀਰਾ ਗੋਪਨ ਕੋਲ॥੮੩॥ ਨੀਲ ਮਣਿ ਪੁਖਰਾਜ ਕਾ ਜਹਾਂ ਨ ਅੰਤਰ ਹੋਇ। ਕਾਹੇ ਕੋ ਓਹ ਫੌਰ ਮੇਂ ਰਤਨ ਬੇਚ ਮਤ ਖੋਇ॥੮੫॥ ਜਬ ਸ਼ਾਮੀ ਅਨੁਚਰਨ ਪੈ ਸਮ ਦਿਸਦੀ ਕਰ ਲੇਤ॥ ਤਬ ਉੱਦਮ ਯੁਤ ਨਰ ਸਬੀ ਨਿਜ ਪੈਰਖ ਭਜ ਦੇਤ॥੮੬॥ ਦਾਸਨ ਬਿਨ ਰਾਜਾ ਨਹੀਂ ਰਾਜਾ ਬਿਨ ਨਹਿ ਦਾਸ। ਇਨਕਾ ਯਹੀ ਬਿਚਾਰ ਹੈ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਕੀ ਆਸ॥੮੭॥ ਅਨੁਚਰ ਹਿਤਕਾਰੀ ਸ਼ਗਤ ਤਿਨ ਬਿਨ ਪ ਨਹਿ ਸੋਭ | । Original:: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library<noinclude></noinclude> p08todvngsdsl8raz34pit4orpe6fjm 141477 141476 2022-08-23T07:41:35Z Jagseer S Sidhu 498 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ravneet Kaur Sandhu" />{{rh||ਪਹਿਲਾ ਤੰਤ੍ਰ|੨੧}} {{rule}}</noinclude>ਬੀ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਬਾਤ ਯੋਗਨਹੀਂ॥ ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾਬੀਹੈ॥ਯਥਾ:- {{Block center|<poem>{{overfloat left|ਦੋਹਿਰਾ|depth=3em}}॥ ਹੇ ਨ੍ਰਿਪ ਭੂਖਨ ਭ੍ਰਿਤ੍ਯ ਕੋ ਉਚਿਤ ਠੌਰ ਮੇਂ ਰਾਖ॥ ਸਿਰ ਭੂਖਨ ਕੋ ਪਾਦ ਮੇਂ ਹੈ ਸਮਰਥ ਮਤਨਾਖ॥੮॥ ਪਰੰਪਰਾ ਕਰ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਜੋ ਪੁਨ ਕੁਲੀਨ ਧਨਵੰਤ॥ ਗੁਣ ਅਵਗੁਣ ਜਾਨੇ ਨਹੀਂ ਅਨੁਚਰ ਤਿਸੇ ਤਜੰਤ॥੭੯॥ {{overfloat left|ਔਰ ਭੀ|depth=3em}}- ਆਦਰ ਹੋਤ ਨਾ ਊਚ ਕਾ ਹੋਤ ਨੀਚ ਕੀ ਊਪ। ਯਥਾ ਯੋਗ ਪਦਵੀ ਨਹੀਂ ਤਜੇ ਦਾਸ ਸੋ ਭੂਪ॥੮੦॥</poem>}} {{gap}}ਅਤੇ ਜੇਹੜੇ ਰਾਜਾ ਆਪਣੇ ਅਗ੍ਯਾਨ ਕਰਕੇ ਉੱਤਮ ਪਦਵੀ ਦੇ ਯੋਗ ਨੌਕਰਾਂ ਨੂੰ ਨੀਵੇਂ ਅਥਵਾ ਵਿਚਲੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਓਹ ਉਸ ਜਗਾਂ ਪਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਸੋ ਇਹ ਦੋਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਨਾ ਰਾਜਾ ਦਾ ਹੀ ਕੁਝ ਦੋਸ ਹੈ ਇਸ ਉੱਪਰ ਮਹਾਤਮਾ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਐਉਂ ਹੈ॥ ਯਥਾ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਹੀਰਾ ਚਾਹੀਏ ਸ੍ਵਰਨ ਮੇਂੱ ਜੋ ਓਹ ਲੋਹ ਧਰਾਤ।</br>ਰੁਦਨ ਕਰੇ ਨਹਿ ਭਾ ਲਹੇ ਜੋ ਜੋੜੇ ਨਿੰਦਾਤ॥੮੧॥ |} ਹੋਰ ਆਪ ਨੇ ਜੋ ਏਹ ਆਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਚਿਰ ਪਿੱਛੇ ਆਯਾ ਹੈਂ ਓਹ ਬੀ ਸੁਨੋ:-ਦੋਹਰਾ॥ ਦਹਿਨੇ ਬਾਂਏ ਹਾਥ ਕਾ ਹੋਤ ਨ ਜਹਾਂ ਬਿਚਾਰ। ਕੋਨ, ਸ਼ੇਸਟ ਜੋਨ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੈ ਠਹਿਰਤ ਹੈ ਕਰ ਪਯਾਰ॥੮੨॥ ਕਚ ਔਰ ਮਣਿ ਕੀ ਜਹਾਂ ਪਰਖ ਨ ਹੋਵਤ ਖਾਸ। ਨਾਮ ਮਾਕੂ ਠਹਿਰੇ ਨਹੀਂ ਐਸੇ ਫ਼ਿਪ ਢਿਗ ਦਾਸ॥੮੩॥ ਜਹਾਂ ਪਾਰਖੁ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮੋਤੀ ਲਹੇ ਨ ਮੋਲ। ਤੀਨ ਵਟਕ ਸੇ ਬਿਕਿਓ ਹੀਰਾ ਗੋਪਨ ਕੋਲ॥੮੩॥ ਨੀਲ ਮਣਿ ਪੁਖਰਾਜ ਕਾ ਜਹਾਂ ਨ ਅੰਤਰ ਹੋਇ। ਕਾਹੇ ਕੋ ਓਹ ਫੌਰ ਮੇਂ ਰਤਨ ਬੇਚ ਮਤ ਖੋਇ॥੮੫॥ ਜਬ ਸ਼ਾਮੀ ਅਨੁਚਰਨ ਪੈ ਸਮ ਦਿਸਦੀ ਕਰ ਲੇਤ॥ ਤਬ ਉੱਦਮ ਯੁਤ ਨਰ ਸਬੀ ਨਿਜ ਪੈਰਖ ਭਜ ਦੇਤ॥੮੬॥ ਦਾਸਨ ਬਿਨ ਰਾਜਾ ਨਹੀਂ ਰਾਜਾ ਬਿਨ ਨਹਿ ਦਾਸ। ਇਨਕਾ ਯਹੀ ਬਿਚਾਰ ਹੈ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਕੀ ਆਸ॥੮੭॥ ਅਨੁਚਰ ਹਿਤਕਾਰੀ ਸ਼ਗਤ ਤਿਨ ਬਿਨ ਪ ਨਹਿ ਸੋਭ | । Original:: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library<noinclude></noinclude> ayzdalj9z0acc01reiygipy9x7wl5oo 141478 141477 2022-08-23T07:46:27Z Jagseer S Sidhu 498 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Jagseer S Sidhu" />{{rh||ਪਹਿਲਾ ਤੰਤ੍ਰ|੨੧}} {{rule}}</noinclude>ਬੀ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਬਾਤ ਯੋਗਨਹੀਂ॥ ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾਬੀਹੈ॥ਯਥਾ:- {{Block center|<poem>{{overfloat left|ਦੋਹਿਰਾ|depth=3em}}॥ ਹੇ ਨ੍ਰਿਪ ਭੂਖਨ ਭ੍ਰਿਤ੍ਯ ਕੋ ਉਚਿਤ ਠੌਰ ਮੇਂ ਰਾਖ॥ ਸਿਰ ਭੂਖਨ ਕੋ ਪਾਦ ਮੇਂ ਹੈ ਸਮਰਥ ਮਤਨਾਖ॥੮॥ ਪਰੰਪਰਾ ਕਰ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਜੋ ਪੁਨ ਕੁਲੀਨ ਧਨਵੰਤ॥ ਗੁਣ ਅਵਗੁਣ ਜਾਨੇ ਨਹੀਂ ਅਨੁਚਰ ਤਿਸੇ ਤਜੰਤ॥੭੯॥ {{overfloat left|ਔਰ ਭੀ|depth=3em}}- ਆਦਰ ਹੋਤ ਨਾ ਊਚ ਕਾ ਹੋਤ ਨੀਚ ਕੀ ਊਪ। ਯਥਾ ਯੋਗ ਪਦਵੀ ਨਹੀਂ ਤਜੇ ਦਾਸ ਸੋ ਭੂਪ॥੮੦॥</poem>}} {{gap}}ਅਤੇ ਜੇਹੜੇ ਰਾਜਾ ਆਪਣੇ ਅਗ੍ਯਾਨ ਕਰਕੇ ਉੱਤਮ ਪਦਵੀ ਦੇ ਯੋਗ ਨੌਕਰਾਂ ਨੂੰ ਨੀਵੇਂ ਅਥਵਾ ਵਿਚਲੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਓਹ ਉਸ ਜਗਾਂ ਪਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਸੋ ਇਹ ਦੋਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਨਾ ਰਾਜਾ ਦਾ ਹੀ ਕੁਝ ਦੋਸ ਹੈ ਇਸ ਉੱਪਰ ਮਹਾਤਮਾ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਐਉਂ ਹੈ॥ ਯਥਾ:- {| {{ts|mc}} | ਦੋਹਰਾ॥ || {{ts|pl1}} |ਹੀਰਾ ਚਾਹੀਏ ਸ੍ਵਰਨ ਮੇਂੱ ਜੋ ਓਹ ਲੋਹ ਧਰਾਤ।</br>ਰੁਦਨ ਕਰੇ ਨਹਿ ਭਾ ਲਹੇ ਜੋ ਜੋੜੇ ਨਿੰਦਾਤ॥੮੧॥ |} {{gap}}ਹੋਰ ਆਪ ਨੇ ਜੋ ਏਹ ਆਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਚਿਰ ਪਿੱਛੇ ਆਯਾ ਹੈਂ ਓਹ ਬੀ ਸੁਨੋ:- {{Block center|<poem>{{overfloat left|ਦੋਹਿਰਾ|depth=3em}}॥ ਦਹਿਨੇ ਬਾਂਏ ਹਾਥ ਕਾ ਹੋਤ ਨ ਜਹਾਂ ਬਿਚਾਰ। ਕੋਨ, ਸ਼ੇਸਟ ਜੋਨ ਤਹਾਂ ਪੈ ਠਹਿਰਤ ਹੈ ਕਰ ਪਯਾਰ॥੮੨॥ ਕਾਚ ਔਰ ਮਣਿ ਕੀ ਜਹਾਂ ਪਰਖ ਨ ਹੋਵਤ ਖਾਸ। ਨਾਮ ਮਾਤ੍ਰ ਠਹਿਰੇਂ ਨਹੀਂ ਐਸੇ ਨ੍ਰਿਪ ਢਿਗ ਦਾਸ॥੮੩॥ ਜਹਾਂ ਪਾਰਖੂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮੋਤੀ ਲਹੇ ਨ ਮੋਲ। ਤੀਨ ਵਰਾਕਟ ਸੇਂ ਬਿਕਿਓ ਹੀਰਾ ਗੋਪਨ ਕੋਲ॥੮੩॥ ਨੀਲ ਮਣਿ ਪੁਖਰਾਜ ਕਾ ਜਹਾਂ ਨ ਅੰਤਰ ਹੋਇ। ਕਾਹੇ ਕੋ ਤਿਹ ਠੌਰ ਮੇਂ ਰਤਨ ਬੇਚ ਮਤ ਖੋਇ॥੮੫॥ ਜਬ ਸ੍ਵਾਮੀ ਅਨੁਚਰਨ ਪੈ ਸਮ ਦ੍ਰਿਸਟੀ ਕਰ ਲੇਤ॥ ਤਬ ਉੱਦਮ ਯੁਤ ਨਰ ਸਬੀ ਨਿਜ ਪੋਰਖ ਭਜ ਦੇਤ॥੮੬॥ ਦਾਸਨ ਬਿਨ ਰਾਜਾ ਨਹੀਂ ਰਾਜਾ ਬਿਨ ਨਹਿ ਦਾਸ। ਇਨਕਾ ਯਹੀ ਬਿਚਾਰ ਹੈ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਕੀ ਆਸ॥੮੭॥ ਅਨੁਚਰ ਹਿਤਕਾਰੀ ਜਗਤ ਤਿਨ ਬਿਨ ਪ ਨਹਿ ਸੋਭ।</poem>}}<noinclude></noinclude> hhvd1ymysvqlpbj9ymf0ugx365o2twi 250 44057 141471 112550 2022-08-23T07:12:37Z Tamanpreet Kaur 606 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Tamanpreet Kaur" /></noinclude>ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਅਜ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਨਵੀਂ ਨਕੋਰ ਚੀਜ਼ ਵਾਂਗ ਇਹਨਾਂ ਵਲ ਤਕਿਆ। ਕਿਵੇਂ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾ ਕਿਹਾ ਸੀ ਉਸ ਮਜ਼ਦੂਰ ਨੇ, ਕੋਈ ਲਫ਼ਜ਼ੀ ਕਲਾਬਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਤਰਸ ਲਈ ਲਿਲ੍ਹਕਣੀ ਨਹੀਂ - ਇਕ ਵੰਗਾਰ ਸੀ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਪਣੇ ਹਕ ਲੈਣ ਉਠੀ ਸੀ। ਅਨਗਿਣਤ ਅਖਾਂ ਦੇ ਅੰਗਿਆਰੇ ਇਸ ਵੰਗਾਰ ਪਿਛੇ ਸੁਪਨੇ ਪਲਮ ਰਹੇ ਸਨ- ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਅਗ ਵਿਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੰਘਾਰੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਅੱਖਾਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਨ। ਇਹਨਾਂ ਅਖਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਸੁਪਨੇ ਪਲਮ ਰਹੇ ਸਨ - ਇਹਨਾਂ ਅਨਗਿਣਤ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਨਵੀਂ ਪੰਘਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ ਇਕ ਮਹਾਨ ਸੱਚਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। {{gap}}... ... ਆ ਸਾ ਓ ਕਾਲੀ ਆਯਾ, ਪਰਦੇ ਤੇ ਚਿਤ੍ਰੇ ਫੁਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਨਿਕੇ ਮੂੰਹ ਵਾਲੀ! ਆ ਪ੍ਰੀਤੋ, ਦੁਧ ਪੀਣੋਂ ਤ੍ਰਹਿੰਦੀ, ਤੂੰ ਜਿਹੜੀ ਆਪਣਾ ਘਰ ਵਿਸਰ ਗਈ ਏ! ਆ ਮੇਰੇ ਜਮਾਤੀ ਬਸ਼ੀਰੇ, ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਕਿਸੇ ਨੁਕਰੇ ਹਾਲੀ ਵੀ ਉਹ ਬਹੁ-ਰੰਗਾ ਗੇਂਦ ਅਡੋਲ ਪਿਆ ਹੋਣਾ ਏਂ! ਕਾਲੂ, ਆਪਣੀ ਅੰਨ੍ਹੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਚਾਨਣ! ਆ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵੇਚਦੀਏ ਕੁੜੀਏ, ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਚਾਨਣ ਤੋਂ ਵਿਰਵੀ, ਤੂੰ ਜਿਦ੍ਹੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਭੁਖ ਨੇ ਆਲ੍ਹਣਾ ਪਾਇਆ ਏ! ਤੇ ਰਾਮੂ ਜਿਦ੍ਹੇ ਖੇਡ, ਹੁਨਰ ਤੇ ਨਾਚ ਨੂੰ ਇਕ ਮੈਲੇ ਬੂਟ ਨੇ ਕੀਲ ਲਿਆ ਏ! ਤ ਤੂੰ ਓਹ ਪਾਨ ਰੰਗ ਬੁਲ੍ਹਾੰ ਵਾਲੇ, ਚੌਰੰਘੀ ਵਿਚ ਸਾਫ਼ ਧੰਦੇ ਦੀ ਹਸਰਤ ਲਈ ਬੰਗਾਲੀ ਪੰਜਾਬੀ, ਯੂਰਪੀਨ, ਇਕ ਦਮ ਜੁਆਨ ਦੇ ਵਣਜ ਦੇ ਮਾਸੂਮ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ! ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਹੋਰ ਸਾਰੇ, ਜਿਹੜੇ ਅਨ-ਘੜ ਪਥਰਾਂ ਵਾਂਗ ਇਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਹਾੜ ਤੋਂ ਰੁੜ੍ਹ ਰਹੇ ਓ, ਆਓ, ਸਭ ਆਓ ਏਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪੰਘਾਰ ਕੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਸਚੇ ਵਿਚ<noinclude>{{rh|||੨੫੫}}</noinclude> hus1kxa2iy7v34ekmdd8wc15msrbm7t 10 44479 141470 141456 2022-08-23T04:54:21Z Phe-bot 76 Pywikibot 7.6.0 wikitext text/x-wiki 45999 0bk050bh7wecrff4l16da4sp3lhetj8 250 53053 141469 2022-08-23T04:05:26Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */ "________________ ਪਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ । ਇਸ ਨਿੱਕੀ ਜੇਹੀ ਗਲ ਵਿਚ ਵੀ ਓਕਾਕਟੇ ਦੇ ਫਿਕਰੇ Asia is one ਦਾ ਪਰਭਾਵ ਝਲਕ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ । | ਇਹ ਉਲਥਾ ਜਨਵਰੀ ੧੯੩੦ ਈ: ਵਿਚ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਮੁਕੰਮਲ ਕੀਤਾ । ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਨਵੰਬਰ-ਦਸੰਬਰ..." ਨਾਲ਼ ਸਫ਼ਾ ਬਣਾਇਆ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Charan Gill" /></noinclude>________________ ਪਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ । ਇਸ ਨਿੱਕੀ ਜੇਹੀ ਗਲ ਵਿਚ ਵੀ ਓਕਾਕਟੇ ਦੇ ਫਿਕਰੇ Asia is one ਦਾ ਪਰਭਾਵ ਝਲਕ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ । | ਇਹ ਉਲਥਾ ਜਨਵਰੀ ੧੯੩੦ ਈ: ਵਿਚ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਮੁਕੰਮਲ ਕੀਤਾ । ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਨਵੰਬਰ-ਦਸੰਬਰ ੧੯੨੯ ਈ: ਵਿਚ ਜਦ ਮੈਂ ਲਾਹੌਰ ਦਾ ਸਾਂ ਤਦ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਆਏ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਮੈਨੂੰ ਪੁਛ ਭੇਜਦੇ ਸਨ । ਇਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਐਡੀਸ਼ਨ ਜੁਨ ੧੯੩੩ : ਵਿਚ ਛਪੀ ਸੀ । ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੋਕ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਛਪਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪ ੩੧ ਮਾਰਚ ੧੯੩੧ ਈ: ਵਿਚ ਪ੍ਰਲੋਕ ਗਮਨ ਕਰ ਗਏ । ਕਾਓਟ ਲੀਵ ਟੋਲਸਟਾਏ ਦਾ ਪੀਚਯ ਉਲਥਾਕਾਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨੋਟ ਵਿਚ ਕਰਾਇਆ ਹੈ । ਐਸੇ ਪਰਸਿਧ ਲੇਖਕ ਬਾਬਤ ਅੰਗੇਜ਼ੀ ਵਿਚ ਕਈ ਪੁਸਤਕਾਂ ਹਨ । ਇਸ ਲਈ ਮੁਖਬੰਧ ਨੂੰ ਹੋਰ ਲੰਬਾ ਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਟੋਲਸਟਾਏ ਬਾਬਤ ਵਧੇਰੇ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ । ੭੮੧, ਨਿਕਲਸਨ ਰੋਡ, ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ, ਦਿੱਲੀ। ੩੦ ਸਤੰਬਰ ੧੯੫੨ ਮਦਨ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ) ਸਬ ਜੱਜ<noinclude></noinclude> pzgn2dzlycmvdds0xkjcjgfb0o0e3n0 250 53054 141479 2022-08-23T08:56:07Z ਰਵੀ 1616 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="ਰਵੀ" /></noinclude>{{center|}}ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੁੱਗਲ {{center|}}ਗੋਸ ਪੀਰ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ "ਬਾਬਾ"ਬੁਢੇ ਟਾਂਗੇ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਖੜਾ ਕਰਕੇ ਪਹਿਲੇ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝਾ ਲਵਾਂ, "ਬਾਬਾ,ਗਲ ਅਸਲ ਵਿਚ ਇਹ ਵੇ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਨਿਕਾ ਜਿਹਾ ਕੰਮ ਹੈ,ਏਥੋਂ ਦੇ ਪੁਲੀਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵਿਚ ਜਿਥੇ ਕੋਈ ਦਸ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਵਧ ਤੋਂ ਵਧ ਲਗਜਾਣਗੇ।ਤੇ ਫੇਰ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਨੂੰ ਸਿਆਲਕੋਟ ਦੀ ਜ਼ਰਾ ਸੈਰ ਕਰਵਾ ਦਈਂ ਤੇ ਪਿਛਲੇ ਪਹਿਰ ਅਸੀਂ ਵਾਪਸ ਲਾਹੌਰ ਚਲੇ ਜਾਵਾਂਗੇ।" "ਬਹੁਤ ਅਛਾ,ਬੁਢੇ ਨੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾਂਦੇ ਹੋਏ,ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। "ਤੇ ਹੁਣ ਬਾਬਾ ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਜਹੇ ਹੋਟਲ ਵਿਚ ਲੈ ਚਲ ਜਿਥੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਇਹ ਸਾਮਾਨ ਰਖ ਦਈਏ ਤੇ ਜ਼ਰਾ ਮੂੰਹ ਹਥ ਧੋਕੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰ ਲਈਏ। {{right|}}੧੯੬<noinclude></noinclude> a22ukygdz1ef5a29ysuq9q5eiiv8lob